Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διστάζει μπροστά στην πιθανότητα νεκρού στα ΑΕΙ
του Θέμη Τζήμα
Ο τρόπος δράσης της αστυνομίας είναι θέμα χρόνου να προκαλέσει νεκρή ή νεκρό και να ανάψει μια πρωτοφανή πυρκαγιά στην ελληνική κοινωνία.
Η Νέα Δημοκρατία ήρθε στα πράγματα μεταξύ άλλων με το σύνθημα ότι θα
«καθάριζε» τα Εξάρχεια. Τελικά μετέτρεψε σε Εξάρχεια, όπως γράφαμε και
πέρυσι, μια σειρά περιοχών οι οποίες δεν είχαν βιώσει ποτέ συγκρούσεις
με την αστυνομία και επεισόδια, τουλάχιστον σε μεγάλη έκταση. Μεταξύ
αυτών και τα πανεπιστήμιά μας και ειδικότερα το Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιας έκτασης
ανασφάλεια και βία στο εσωτερικό του ΑΠΘ, όπως σήμερα. Τον Δεκέμβρη του
’08, πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε κατά διάνοια είχαμε μέσα στον χώρο
του πανεπιστημίου, τόσες και τέτοιες συγκρούσεις με την αστυνομία. Για
την ακρίβεια, δεν υπήρχε ούτε ένας τραυματίας. Το 2003, με τις
κινητοποιήσεις για την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής στη Χαλκιδική, το ίδιο.
Στις καταλήψεις του 2001, όπως και στις κινητοποιήσεις κατά της
αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, επικρατούσε απόλυτη ησυχία.
Προφανώς σε διάφορες επετείους του Πολυτεχνείου, σημειωνόταν μεμονωμένα
επεισόδια, αλλά για όσους ήμασταν εκεί ήταν σαφές ότι επρόκειτο περί
τελετουργίας και όχι περί πραγματικής αντιπαράθεσης. Μόνο όταν η ΕΛΑΣ
έβγαζε μπροστά τα εκφασισμένα στοιχεία της είχαμε βιαιότητες τύπου
«ζαρντινιέρας» και «πράσινων παπουτσιών», αλλά και αυτές φρόντιζε η ίδια
η αστυνομία να τις περιορίζει.
Αυτό που ξεκίνησε από πέρυσι και πλέον συνεχίζεται ως το οργανωμένο
σχέδιο “Βιβλιοθήκη”, όπως αποκάλυψε η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Πρώτο
Θέμα» άθελά της, δεν έχει προηγούμενο. Κάθε εβδομάδα ΜΑΤ και ασφαλίτες
αμολιούνται στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, πάντοτε αφήνοντας πίσω τους
φοιτητές τραυματισμένους, συνήθως δε στο κεφάλι. Για όσους βλέπουμε το
τι συμβαίνει, πρόκειται για βεντέτα και για συμπεριφορά κατοχικής
δύναμης, κατασταλτικού χαρακτήρα, σε αστικό ιστό.
Η κυβέρνηση ασκεί πολιτική μαζικού προβοκαρίσματος και μαζικού
εκφοβισμού, ενώ ταυτοχρόνως επανιδρύεται στην πράξη (ή τουλάχιστον
επανεμφανίζεται ξεκάθαρα) το Σπουδαστικό της Ασφάλειας.
Το κυριότερο: ο τρόπος δράσης της αστυνομίας είναι θέμα χρόνου να
προκαλέσει νεκρή ή νεκρό και έτσι να ανάψει μια πρωτοφανή πυρκαγιά στην
ελληνική κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά συμβαίνουν ενώ κυβερνά ο τυχοδιώκτης και
ξενοκίνητος, Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με εκείνους τους φιλοχουντικούς
(είναι ανεπαρκής ο όρος ακροδεξιοί) οι οποίοι τον Δεκέμβρη του ’08
επέκριναν τον Προκόπη Παυλόπουλο ως πολύ «μαλακό» με τους διαδηλωτές,
ζητώντας ακόμα και παρέμβαση του στρατού.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά συμβαίνουν ενώ η Κεραμέως ετοιμάζεται να
καταργήσει τα εκλεγμένα όργανα και κάθε έννοια πανεπιστημιακής
αυτοδιοίκησης, τη στιγμή που εξαγγέλλει την υπαγωγή των ελληνικών ΑΕΙ σε
συμπράξεις με αμερικανικά. Το εκ πρώτης όψεως παράδοξο ενδιαφέρον της
αμερικανικής πρεσβείας για τα ελληνικά εκπαιδευτικά πράγματα, ήδη από
την εποχή της υπουργίας Μπαμπινιώτη, το γνωρίζουμε καλά χάρη στα
Wikileaks.
Δεν είναι τυχαίο ότι την επαύριο της πρώτης εδώ και 35 χρόνια ήττας
της ΔΑΠ εξαγγέλλεται και η ουσιαστική κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων,
των φοιτητικών παρατάξεων και των φοιτητικών εκλογών, ενώ κλιμακώνεται
με γελοία ή ανύπαρκτα προσχήματα η κατασταλτική βία στα ΑΕΙ.
Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό αφορά κυρίως την πανεπιστημιούπολη της
Θεσσαλονίκης, αφενός λόγω της οργανικής της ένταξης στον αστικό ιστό της
πόλης και αφετέρου λόγω της κραυγαλέας συνυπευθυνότητας του πρύτανη
Παπαϊωάννου.
Η αμερικανοθρεμμένη, τυχοδιωκτική και φιλοχουντική δεξιά, με ηγέτη
τον Μητσοτάκη υιό, θέλει πολιτική και κοινωνική ανωμαλία για να
διασφαλίσει την εξουσία της, η οποία είναι προφανές ότι θα αμφισβητηθεί
στις επόμενες εκλογές, αλλά και μετά από αυτές. Ήδη τα μέσα ενημέρωσης
μας «ταϊζουν» τις γονυκλισίες του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον σαν
πατριωτική πολιτική.
Επειδή δε ούτε αυτό φτάνει για να ξεχάσουμε την οικονομική κρίση,
αλλά αντιθέτως ο πρωθυπουργός χάνει ψήφους από ένα φιλορωσικό δεξιό
ακροατήριο, επαναφέρουν τη στρατηγική της κοινωνικής έντασης και της
πολιτικής ανωμαλίας, με στόχο την εκλογική ισχυροποίηση της ΝΔ και
αργότερα την προώθηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας.
Ενόψει το πρώτου κυρίως ενδεχομένου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι
διατεθειμένος να διακινδυνεύσει και νεκρή φοιτήρια ή νεκρό φοιτητή.
Δεν υπάρχει λόγος να καταπιαστούμε στα σοβαρά με την κυβερνητική
προπαγάνδα. Την ώρα που η εγκληματικότητα του «λευκού κολάρου» και της
μαφίας θεριεύει, την ώρα που οι ολιγάρχες έχουν την αστυνομία στο
τσεπάκι τους και το κοινό ποινικό έγκλημα μας έχει κυκλώσει, διατίθενται
δυνάμεις καταστολής (όχι αστυνόμευσης) και υπηρεσίες ασφαλείας για να
κυνηγούνε φοιτητές.
Οι κληρονομικώ δικαίω “άριστοι” τύπου Κυριάκου Μητσοτάκη, οι
αστοιχείωτοι alumni των κολλεγίων και των αγορασμένων μεταπτυχιακών εν
Αμερική, οι πολιτικοί και φυσικοί απόγονοι των μαυραγοριτών μισούν το
δημόσιο, ελληνικό πανεπιστήμιο, τόσο ως μηχανισμό κοινωνικής
κινητικότητας όσο και ως εστία κριτικής σκέψης. Θέλουν να το δυσφημίσουν
και να το καταστρέψουν. Πάνω σε αυτήν την καταστροφή επιδιώκουν να
έχουν εκλογικά οφέλη και να διαλύσουν μια κρίσιμη εστία κοινωνικής
αντιπολίτευσης, ανεξάρτητης παραγωγής γνώσης και εθνικού αυτοκαθορισμού.
Το φοιτητικό κίνημα και οι όντως προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις
πρέπει να συμπαραταχθούν και να τους ξεμπροστιάσουν. Με μαχητικότητα, με
διαρκείς, πολύπτυχες κινητοποιήσεις ώστε να τραβήξουν τους φοιτητές
μέσα στα πανεπιστήμια, με ωριμότητα, με σύνδεση με τον λαό που ματώνει
από την ακρίβεια και την οικονομική κρίση (όπως γνωρίζει καλά και το
ίδιο το φοιτητικό σώμα στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στα κόστη
στέγασης και σίτισης), τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας πρέπει να
δείξουν στους τυχοδιώκτες, στους ξενόδουλους και στους φιλοχουντικούς
ότι όχι μόνο θα χάσουν εκλογικώς, αλλά και ότι είναι λαομίσητοι, όπως
και οι πολιτικοί πρόγονοί τους.
Να περιφρουρήσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, την ανθρώπινη ζωή, την
έρευνα, την μάθηση, τον πολιτισμό μέσα στο πανεπιστήμιο, την μεγάλη
αλλαγή που συντελέστηκε στις φοιτητικές εκλογές, οξύνοντας ταυτοχρόνως
τον δυναμισμό του φοιτητικού κινήματος. Διαδηλώσεις, πορείες, συναυλίες,
δρώμενα, αντιμαθήματα, ανοιχτές συζητήσεις μπορούν να μετατρέψουν την
κυβερνητική πολιτική η οποία φλερτάρει με το θάνατο, σε Βατερλώ της
κυβέρνησης.