Γράφει ο Πέτρος Ιωαννίδης
Με το νέο νομοσχέδιο καθιερώνεται οριζόντιο τεκμαρτό εισόδημα ύψους 10.920 ευρώ. Οι συνολικοί κατ’ ελάχιστο φόροι θα ανέρχονται στα 1.590 ευρώ ετησίως (1.102 ευρώ ο ελάχιστος φόρος εισοδήματος και 488 ο φόρος επιτηδεύματος). Οι συγκεκριμένοι φόροι θα επιβάλλονται ακόμα και σε χρονιές που καταγράφονται ζημιές.
Μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών και των αυτοαπασχολούμενων υπάρχει οικονομική διαστρωμάτωση. Προφανώς το φαινόμενο της φοροδιαφυγής – φοροαποφυγής είναι υπαρκτό. Όμως, για άλλη μια φορά, τελικά επιβαρύνονται τα χαμηλά οικονομικά στρώματα, εκείνοι οι άνθρωποι που διατηρούν μια μικρή επιχείρηση ώστε να έχουν ικανοποιητικό εισόδημα για να ζήσουν. Μάλιστα αρκετά συχνά διατηρούνται ατομικές επιχειρήσεις από απλούς ανθρώπους που βρίσκονται στα όρια της σύνταξης και δεν έχουν άλλον τρόπο να καλύψουν τις απαραίτητες εισφορές και ένσημα.
Στο όνομα της φοροδιαφυγής, όλοι αυτοί χτυπιούνται. Και σε αυτό το σημείο φαίνονται ξεκάθαρα οι επιδιώξεις της πολιτικής εξουσίας: αντί να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, αντί να βρεθούν και κυνηγηθούν τα «χοντρά πορτοφόλια» η κυβέρνηση φορολογεί σε βαθμό εξόντωσης τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων.
Από την άλλη πλευρά, αποκρύπτεται ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι τράπεζες, οι εφοπλιστές φοροαπαλλάσσονται και τελικά, παρά τα τεράστια κέρδη τους, πληρώνουν ελάχιστους φόρους. Ρυθμίσεις όπως η εθελοντική φορολόγηση και οι 58 ειδικές φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών, οι φοροαπαλλαγές για τους στρατηγικούς επενδυτές, οι προκλητικές νέες παροχές στους καναλάρχες, είναι προκλητικές. Αποδεικνύουν ότι η φορολογική δικαιοσύνη που επικαλείται η κυβέρνηση, είναι η επιβάρυνση των χαμηλών εισοδημάτων σε αντίθεση με επιχειρήσεις και οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι χρωστούν αλλά μένουν στο απυρόβλητο. Συγκεκριμένα περίπου 85 δις ευρώ οφείλονται από επιχειρήσεις και οικονομικούς παράγοντες, αλλά τα χρέη τους θεωρούνται μη εισπράξιμα.
Δυο είναι οι βασικές επιδιώξεις της κυβέρνησης:
· Άνοιγμα των φορολογικών εσόδων από τα μικρομεσαία στρώματα.
Ήδη έχει αρχίσει η συζήτηση για την πορεία του οικονομικού κύκλου και της αναιμικής οικονομικής ανάκαμψης. Η επόμενη οικονομική κρίση θα έρθει, και τα οικονομικά επιτελεία στην Ε.Ε. και στη χώρα μας προετοιμάζονται «ανοίγοντας τη βεντάλια» φορολόγησης των μεσαίων στρωμάτων.
· Κοινωνικός αυτοματισμός στο όνομα μιας υποτιθέμενης κοινωνικής δικαιοσύνης.
Γνωρίζοντας ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η κυβέρνηση εξασθενεί τη συμμαχία της με τα μικρομεσαία στρώματα, προσπαθεί να ενεργοποιήσει κοινωνικά αντανακλαστικά. Αντί λοιπόν της ενίσχυσης των μηχανισμών ελέγχου και πάταξης της φοροδιαφυγής στα «χοντρά πορτοφόλια», η κυβέρνηση θεσμοθετεί ρύθμιση με την οποία καλεί τους φορολογούμενους να καταγγέλλουν φοροφυγάδες με επώνυμες αλλά και ανώνυμες καταγγελίες, με οικονομικά μάλιστα κίνητρα για τους καταγγέλλοντες.
Το νέο νομοσχέδιο πρέπει να συναντήσει τη σθεναρή αντίσταση των μικρομεσαίων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. Ταυτόχρονα να παλέψουν για:
- Αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ για όλους, μισθωτούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες.
- Φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, και κατάργηση των φοροαπαλλαγών του.
