Ένας ολόκληρος κόσμος σήμερα ρωτάει: “Μα πως εκλέχτηκε αυτός ο άνθρωπος;”.
Η απάντηση έχει πολλούς συνδιασμούς, όχι μόνο ιστορικούς, οι κάθε άλλο παρά αθώοι αλγόριθμοι των μίντια και του Διαδικτύου, πολιτιστικοί, κοινωνιολογικοί, κυρίως πολιτικο-οικονομικοί. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα δεν την βιώνουν μόνο οι Αργεντίνοι, ένας ολόκληρος πλανήτης με ελάχιστες εξαιρέσεις …

Ο σύγχρονος καπιταλισμός του 21ου αιώνα , βρίσκεται σε μια παγκοσμιοποιημένη πολύπλευρη κρίση , χρηματοπιστωτική κρίση, περιφερειακοί πόλεμοι, ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις , κ.λπ., σε τέτοιες ιστορικές συγκυρίες η «χρυσή εφεδρεία» όπως και στις αρχές του περασμένου αιώνα είναι ο φασισμός και ο ναζισμός , μόνο έτσι προσπαθεί το σύστημα της απάνθρωπης εκμετάλλευσης των ελαχίστων ενάντια του πλανήτη μας και ότι ζει πάνω του .

Στην εποχή μας η εκμοντερνισμένη πολιτική εκδοχή, μεταμφιεσμένη η μη, του νεοναζισμού συνδέεται με την παγκοσμιοποιημένη υποκουλτούρα, το ψέμα που παρουσιάζεται ως μοναδική αλήθεια από τα κυρίαρχα διεθνή και όχι μόνο, ΜΜΕ, την λεκτική και όχι μόνο βία, τον συστημικό βίαιο ρατσισμό και την σκληρή συνεχή καταπολέμηση σε κάθε κοσμοθεωρία (κυρίως τον επιστημονικό μαρξισμό) που βρίσκεται στην άλλη όχθη ….

Η περίπτωση της Αργεντινής

Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής περνάει δύσκολες στιγμές, με τριψήφιο πληθωρισμό (143% μόνο σε ένα χρόνο), το 40% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας, το 10% στη ακραία φτώχεια, ένα ανησυχητικό επίπεδο χρέους και ένα εθνικό νόμισμα σε σοβαρό πρόβλημα. Ο πληθυσμός της Αργεντινής αντιμετωπίζει τιμές στα βασικά ήδη να αυξάνονται κάθε εβδομάδα, ενώ ο κατώτατος μισθός είναι 146.000 πέσος (400 δολάρια), αλλά μόνο για τους μισθωτούς. Η τεράστια μαύρη εργασία παραμένει αχαρτογράφητη και η ευνοημένη μορφή εργασίας της ολιγαρχίας.

Τα ενοίκια εκτοξεύονται και οι ανταλλαγές σε προϊόντα, επανεμφανίστηκαν, όπως στην τραυματική κρίση του 2001, ενώ το οργανωμένο έγκλημα και η παρουσία της διακίνησης ναρκωτικών με τα πλοκάμια της στην πολιτική μεγαλώνουν.

Σύμφωνα με μια μελέτη του κρατικού Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες που δημοσιεύθηκε στις αρχές του έτους, το 68% των νέων μεταξύ 18 και 29 ετών θα μετανάστευαν αν μπορούσαν! (Κάτι μας θυμίζει …και εδώ στην Ελλάδα) .

Σε αυτό το πλαίσιο, ήταν δύσκολο να κερδίσει κάποιος υποψήφιος όπως ο Μάσα, νυν Υπουργός Οικονομίας που επανέφερε τος συμφωνίες με το Δ.Ν.Τ, η τελική του υποστήριξή του κατά 44% οφειλόταν περισσότερο στην ψήφο «αντι-Μιλέι» παρά στις αναγκαίες ανατρεπτικές εναλλακτικές του προτάσεις .

Η οικονομική και κοινωνική κρίση, η πολιτική κόπωση και η απογοήτευση μεγάλου μέρους του πληθυσμού ήταν οι κύριοι σύμμαχοι του Μιλέι. Μετά τη δεξιά κυβέρνηση του Μακρι , αρχιτέκτονας του νέου χρέους και την εξάρτηση της Αργεντινης από τους οικονομικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς – ( Δ.Ν.Τ , Παγκοσμια τραπεζα 2015-2019), με τελικό ισοζύγιο φτώχειας, πληθωρισμού και ρεκόρ χρέους, η ταλαντευομενη περονιστική κυβέρνηση του Α. Φερναντεζ (2019-2023) απέτυχε στην αναδιανομή του πλούτου που αποτελούσε την βασική της προεκλογική πρόταση.

Είναι χρήσιμο και επίκαιρο να θυμόμαστε ότι η χώρα βρίσκεται κάτω από τη ανυπόφορη υποθήκη των επισφαλών συνθηκών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στο οποίο η Αργεντινή επιστρέφει οδυνηρά ένα γιγαντιαίο δάνειο 44 δις. εκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε το 2018 στην υπερσυντηρητική κυβέρνηση του Μακρι.

Η μαγική λέξη «αλλαγή» και η εξάλειψη της «παρασιτικής πολιτικής κάστας» , βασικό σύνθημα της Ακροδεξιάς , λειτούργησε για άλλη μια φορά στις τηλεοπτικές συζητήσεις και στους αλγόριθμους των Big data και των κοινωνικών δικτύων που έσπειραν μίσος και παράλογη βία. Το αλυσοπρίονο του Μιλει λειτούργησε ως λυτρωτικό στην υποσυνείδητη των πιο περιθωριοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων.

Το αποτέλεσμα ήταν η «ψήφος τιμωρία» και η «εξοργισμένη ψήφος» ενός πληθυσμού στο όριο των αντοχών του, ενάντια στην οικονομική διαχείριση της απερχόμενης κυβέρνησης που δεν μπόρεσε να δώσει πρακτικές λύσεις και απαντήσεις .

Έτσι, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων επέλεξε μια «ριζική αλλαγή» με τον Μιλει , έναν βαθιά συμπλεγματικό χαρακτήρα, ο οποίος προτείνει την πώληση ανθρωπίνων οργάνων μέσω διαδικτυακών πλειστηριασμών (πρόταση που υποστηρίζεται σύμφωνα με δημοσκοπήσεις από μεγάλο τμήμα πτωχευμένων νοικοκυριών), την εξάλειψη της Κεντρικής Τράπεζας, τη πλήρη δολαριοποίηση της οικονομίας και την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της εκπαίδευσης (που, ωστόσο, εξαρτώνται εν μέρει από τις επαρχίες που έχουν άλλες πολιτικές ηγεσίες), το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, το δημόσιο ραδιόφωνο και επίσης το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Télam, στο όνομα της «ελευθερίας της αγοράς».

Η παιδική εργασία όπως και η κατάργηση της σχολικής εκπαίδευσης βρίσκεται επίσης στην πολιτική του ατζέντα. Ο «Λουλα και ο Πάπας βαφτίζονται κομμουνιστές εχθροί της Λατινικής Αμερικής, η Κούβα και η Βενεζουέλα αποκαλούνται δικτατορίες» . Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ , αιώνιοι σύμμαχοι της Αργεντινής!

Στο στόχαστρο των πολυεθνικών, των ΗΠΑ και τις ΕΕ, βρίσκονται τα τεράστια αποθέματα λιθίου, τα νέα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Παταγωνία, οι υδρογονάνθρακες και βέβαια η τεράστια γεωπολιτική, γεωγραφική εκταφή της χώρας για την εγκατάσταση νέων στρατιωτικών βάσεων.

Τον βασικό και πρώτο λόγο έχουν τώρα τα πολύπλευρα, ευρηματικά , πολυποίκιλα αντιφασιστικά και αντινεοφιλελεύθερα κινήματα της Αργεντινής. Κάποτε αποτίναξαν την δικτατορία του Βιντέλα , τον διεφθαρμένο πρόεδρο Ντε λα Ρουά που εγκατέλειψε το προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο όταν περικυκλώθηκε από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές.

Στην πατρίδα του Τσε, οι μανάδες και οι γιαγιάδες της πλατείας του Μάη που ακόμα ψάχνουν τα εξαφανισμένα και δολοφονημένα παιδιά τους ήταν οι μεγάλες μας δασκάλες, του ήθους, της αξιοπρέπειας και της ιστορίας. Τελικά μπορούμε να μαθαίνουμε από την Λατινική Αμερική, όχι μόνο από τις νίκες των λαών της, αλλά ακόμα και από τις ήττες της.

* Ο Κώστας Ήσυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες της Αργεντινής. Διετέλεσε υπουργός και βουλευτής της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Σήμερα είναι μέλος της Π.Γ. της ΛΑΕ- ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Διαβάστε επίσης:

Πολιτική ευθύνη Μητσοτάκη ο πληθωρισμός απληστίας και η κακοποίηση των καταναλωτών

Η ασύμμετρη περιφερειακή απειλή των Χούθι

Ακόμα κι ο Λαφαζάνης ήταν πιο έτοιμος από τον Τσακαλώτο – Τα «πρέπει», «νομίζω» και «θα δούμε»