Είναι λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι της 28ης Ιουλίου 1980.. Η μεσημεριανή βάρδια στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ έχει ολοκληρωθεί. Έξω από τις πύλες του εργοστασίου βρίσκεται κλιμάκιο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που μοιράζει ανακοινώσεις στους εργάτες ενάντια στην ανεργία, την ακρίβεια και τις απολύσεις.
Στο άντρο εργοδοτικής τρομοκρατίας της ΕΤΜΑ, οι εντολές είναι σαφείς: “να κλείσουν τα παράθυρα, καμία επαφή με τους κομμουνιστές”. Η εντολή παρακάμπτεται, οι ανακοινώσεις φτάνουν στους παραλήπτες. Έξω από την πύλη του εργοστασίου βρίσκονται δύο περιπολικά της Αστυνομίας. Η εργοδοσία και η Αστυνομία δίνουν εντολή στα λεωφορεία που μεταφέρουν τους εργάτες και τις εργάτριες εκτός εργοστασίου, να αναπτύξουν ταχύτητα. Εκ μέρους της Αστυνομίας η εντολή δόθηκε από τον υπαστυνόμο Αλέξανδρο Γεωργατσώνα. Δύο λεωφορεία αναπτύσσουν επικίνδυνα ταχύτητα, ενόσω στις πύλες βρισκόταν δεκάδες κόσμου. Το λεωφορείο με πινακίδα ΥΜ 1633 με οδηγό τον Μάριο Χαρίτο στρίβει προς την Ιερά Οδό. Δεν μειώνει ταχύτητα ούτε στη θέα των ανθρώπων που βρισκόταν μπροστά του, ούτε στις φωνές που τον καλούν να σταματήσει, ώστε να μη θρηνήσουμε θύματα.
Η συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου, τριτοετής φοιτήτρια της Παντείου και μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, συνθλίβεται από το βαρύ όχημα, το οποίο λειτούργησε σαν φονικό όπλο υπό τις εντολές της εργοδοσίας και της αστυνομίας.
Στις 10 το βράδυ της ίδιας ημέρας ξεκινά η απεργία του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών και της Εργοστασιακής Επιτροπής ΕΤΜΑ. Στις 5 το πρωί δίνεται με επιτυχία η πρώτη απεργιακή απάντηση, για την επιτυχία της οποίας εργαζόμενοι και φοιτητές δούλευαν από το προηγούμενο απόγευμα, λίγες ώρες μετά την κρατική κι εργοδοτική δολοφονία της Σωτηρίας, οργανώνοντας μαχητικές διαδηλώσεις. Από τα μεγάφωνα του εργοστασίου ακουγόταν η εργοδοτική απειλή: “Το εργοστάσιό σας δεν απεργεί”.
Η εφημερίδα Καθημερινή κατέγραψε το περιστατικό ως ένα από τα τροχαία που την ημέρα εκείνη άφηναν πίσω τους 11 νεκρούς. Αυτή ήταν η γραμμή του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Τροχαίο. Την επόμενη μέρα η ίδια εφημερίδα αναφέρει: «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η «Βραδυνή»: «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως… δολοφονία».
Ο δολοφόνος της Σωτηρίας, Μάριος Χαρίτος, έχοντας ως συνήγορο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο έπεσε στα μαλακά. Στις 15 Ιανουαρίου 1983 εκδικάστηκε η έφεση στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Το δικαστήριο δέχτηκε τελικά ότι ο οδηγός του μοιραίου λεωφορείου ενεπλάκη σε τροχαίο και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 12 μηνών για ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Αυτή είναι η ιστορία της δολοφονίας της νεαρής συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. Της φοιτήτριας στην Πάντειο, της ΚΝίτισσας. Πόσο συγκλονιστικό είναι το πλακάτ που φορούσε η συντρόφισσα, τη στιγμή της δολοφονίας; Έγραφε: «Παλέψτε μέσα από τα σωματεία για πραγματικές αυξήσεις – ΚΚΕ». Τώρα που η εργατική τάξη κι ο λαός στενάζει κάτω από το βάρος των ανατιμήσεων, τώρα που βλέπει το εισόδημα να εξανεμίζεται από τον πληθωρισμό, τώρα που έχει υποστεί τις συνέπειες της 12ετούς παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και το αίτημα για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ πρέπει να περάσει μέσα από τα σωματεία, τώρα είναι που οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου μπορούν να αντιστοιχηθούν περισσότερο από ποτέ στο γλυκό, νεανικό πρόσωπο της Σωτηρίας: «… Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θά ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που για όλα αυτά έχεις λείψει, θά ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο».
