Αίτια και συμπεράσματα του πολέμου στην Ουκρανία
Στο παρόν βασίστηκε η ομιλία του Λευτέρη Θερμού στην ομότιτλη εκδήλωση της Αριστερής Παρέμβασης για τον πόλεμο στην Ουκρανία, στη Θεσσαλονίκη, την Τρίτη 20/12.
Αγαπητοί σφοι/ σφισσες,
Κατ αρχήν εκ μέρους του Συλλόγου μας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση σ’ αυτήν την εκδήλωση- συζήτηση επάνω στο κυρίαρχο γεωπολιτικό θέμα των ημερών μας, την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι το σίγουρο είναι ότι περιμέναμε στη φάση ανάπτυξης που βρίσκεται ο καπιταλισμός, ο πόλεμος να έρθει, και θα έρθει στη γειτονιά μας και στα σπίτια μας. Άλλωστε τουλάχιστον στα Βαλκάνια το ζήσαμε και τη δεκαετία του ‘90 με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και τον διαμελισμό της σε μικρότερα κρατίδια παρίες των ΗΠΑ (βλ. Βοσνία – Ερζεγοβίνη), αλλά και των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, μιας και η Γαλλία είχε και έχει προς αφαίμαξη τις πρώην αποικίες της στην Αφρικάνικη ήπειρο.
Το ότι φτάσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση στην Ουκρανία δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μακρά μεθόδευση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για το στρίμωγμα της Ρωσίας και την τελική της διάλυση προκειμένου α) να της αφαιμάξουν τον πλούτο που κρύβει η απέραντη έκτασή της, β) να οδηγήσουν τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας –Κίνας σε σημείο ρήξης μιας και το συγκεκριμένο δίπολο είναι αυτό που φαίνεται να σπάζει τον κυρίαρχο ιμπεριαλισμό της Δύσης, γ) τη δημιουργία νέων προτεκτοράτων στην Ευρωπαϊκή ήπειρο για να μπορούν οι ΗΠΑ να «παίζουν» θα μπορούσαμε να πούμε την ΕΕ μέσα απ’ τον συσχετισμό που θα δημιουργηθεί με τα κρατίδια υποτελείς. Ουσιαστικά για τις ΗΠΑ αυτό είναι ένα διττό σχέδιο, που αφ’ ενός χτύπα την Ρωσία που είναι και ο κύριος στόχος τους, αλλά αφ’ ετέρου διατηρούν κι έναν συσχετισμό απέναντι στην ΕΕ. Και τέλος δ) να προωθήσουν οι ΗΠΑ το δικό τους φυσικό αέριο και πετρέλαιο αφαιρώντας έσοδα από την ρωσική οικονομία.
Όταν το ΝΑΤΟ εγκόλπωνε τις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου της Ευρώπης τη μια μετά την άλλη φτάνοντας ουσιαστικά δίπλα από τα σύνορα της Ρωσίας και στριμώχνοντας τη σε μια κατάσταση πολιορκίας δεν μπορεί παρά να περιμέναμε την αντίδραση κι από την πλευρά της.
Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση που προέβη η Ρωσία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αμυντική στάση απέναντι στην επιθετικότητα της Δύσης. Πολύ πριν το πραξικόπημα του Μαϊντάν, πολιτικοί από πλευράς της Ουκρανίας είχαν την πεποίθηση ότι με την βοήθεια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ θα καταστρέψουν τους Ρώσους και θα βομβαρδίσουν την Μόσχα με πυρηνικά για να πάψουν να υπάρχουν από προσώπου γης οι βάρβαροι Ρώσοι. Πρώτη και ανοιχτά το εξέφρασε η πρώην πρόεδρος της χώρας η Γούλια Τιμοσένκο! Η μεθόδευση του ιμπεριαλισμού στο να διαβρώσει τα φίλα αισθήματα που υπήρχαν μεταξύ των δυο λαών είχε ξεκινήσει ουσιαστικά από την πρώτη μέρα που κήρυξε (η Ουκρανία) την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ. Χρηματοδοτήθηκαν δυο πολύχρωμες «επαναστάσεις» από την Δύση, χρησιμοποιήθηκαν μισθοφόροι με όπλα , αλλά και σε δημοσιογραφικά πάνελ, σε επιχειρήσεις προπαγάνδας κοκ. Μόνο που τα αισθήματα των δυο λαών ήταν ισχυρότερα της προπαγάνδας κι έτσι η μόνη λύση από πλευράς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν ήταν άλλη από την εσωτερική ένοπλη σύγκρουση, την εγκατάσταση στην εξουσία μιας δράκας ναζιστών απόγονων του Μπαντέρα, οι οποίοι, σημειωτέον, έχουν ως μητρική γλώσσα την αμερικάνικη αγγλική. Η εγκαθίδρυση αυτού του μορφώματος εξουσίας με την προώθηση ενός τσαρλατάνου, ο οποίος λανσάρονταν από τα μίντια της χώρας του ως κωμικός, του Ζελένσκι, μας θυμίζει περισσότερο δικτατορίες τύπου Λατινικής Αμερικής, όπου οι Αμερικανοί αρέσκονται να διοικούν.
Από το πραξικόπημα μέχρι να φτάσουμε στην Ε.Σ.Ε. μεσολάβησαν 14500 νεκροί αντιφασίστες Ρώσοι που κατοικούσαν στα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας, μιας περιοχής που δόθηκε προς τιμήν του αντιφασιστικού αγώνα που διεξήγαγε ο Ουκρανικός λαός στον Β’ ΠΠ το ‘55 απ τον Χρουτσώφ.
Είναι σημαντικότο κομμουνιστικό κίνημα να ξεχωρίσει τις βάσεις, μέσα από τις οποίες προκλήθηκε αυτή η επιχείρηση, να εντοπίσει τις ιδιαιτερότητες του αντιφασιστικού αισθήματος των Ρώσων, τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει αυτός ο λαός από τα χρόνια ύπαρξης της ΕΣΣΔ, και να μην κρίνει ένθεν κακείθεν ιμπεριαλιστές. Είναι σημαντικό να δούμε τον ιμπεριαλιστή, και όχι τον εν δυνάμει ιμπεριαλιστή, γιατί αλλιώς εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα, κι αυτό πέραν της ηθικής που άπτεται, εμποδίζει την ορθή κρίση και οδηγεί εν τέλει σε λανθάνουσα πορεία τα κομμουνιστικά κόμματα κυρίως των ανεπτυγμένων χώρων της Δύσης.
Είναι απαραίτητο από πλευράς δικιάς μας να ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό δρόμο δράσης και κρίσης απέναντι στον δρόμο που ακολουθούν τα κυρίαρχα κόμματα και σχήματα του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας. Ο Σύλλογός μας θεωρεί ότι είναι λάθος να μιλήσουμε για ιμπεριαλιστικό πόλεμο και από τις δυο πλευρές, δεν κρίνουμε την Ε.Σ.Ε ως επιθετική ενέργεια, αλλά ως αμυντική. Θεωρούμε πως ανοίγεται η δυνατότητα περαιτέρω αποδυνάμωσης του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της ΕΕ, των κυρίαρχων δηλαδή ιμπεριαλιστών. Και κατά το γνωστό γεωπολιτικό ρητό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι συμμαχός μου», δεν μπορούμε παρά να είμαστε σ αυτήν την αναμέτρηση στο πλευρό της Ρωσίας, κι αν το θέλετε πιο ευρύτερα . Ταυτόχρονα, υποστηρίζουμε τις προσπάθειες των αναπτυσσόμενων χωρών του κόσμου (της BRICS, αλλά και των πιο μικρών και αδύναμων), για μια εθνικά ανεξάρτητη, έστω και καπιταλιστική, ανάπτυξη, ασχέτως με το αν αποτελούν δημοκρατικά ή όχι καθεστώτα, όπως αρέσκεται να καταδεικνύει η δυτική προπαγάνδα που υποκριτικά αντιμάχεται τον ναζισμό και τον ολοκληρωτισμό, κι από την άλλη δίνει και το βρακί της για την νίκη των Ουκρανών Ναζί.
Άρα αυτό που προκύπτει ως ένα από τα άμεσα καθήκοντα του κομμουνιστικού κινήματος είναι η μελέτη του ιμπεριαλισμού σήμερα. Δεν μπορούμε να μείνουμε με το «Ο ιμπεριαλισμός το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Χρειάζεται σήμερα να πάρουμε τα νέα δεδομένα που έχει απελευθερώσει η επιστήμη και η τεχνολογία, να κατανοήσουμε πια είναι η στρατηγική και όπόπωςλης πλευράς περί πολυπολικού κόσμου, γιατί μόπωςί όπως προανέφερα να μιλάμε για εν δυνάμει ιμπεριαλιστές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εφησυχάζουμε απέναντί τους και ότι δεν περιμένουμε να γίνουν αυτοί «Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη». Είναι σαφές σε όλους μας και έχω προαναφερθεί σε αυτό, το ότι σήμερα στηρίζουμε την ήττα του ΝΑΤΟ έναντι της πλευράς της Ρωσίας, αυτό δεν γίνεται από κάποια συμπάθεια εθνικού τύπου, είτε ομοδόξου θρησκευτικού δόγματος κλπ, γεγονός που μας κρατά σε επαγρύπνηση όσον αφορά τον ρόλο της αστικής τάξης στην Ρωσία. Δεν ξεχνούμε, δηλαδή, την επιθετική φύση του κεφαλαίου, είτε αυτό είναι Αμερικάνικο, είτε Ρώσικο, κι αυτό ακριβώς μας κάνει ευέλικτους. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι αύριο αν αυτός ο πόλεμος μετατραπεί σε επιθετικό ιμπεριαλιστικό από την πλευρά της Ρωσίας εμείς θα σιωπήσουμε. Όχι, το αντίθετο, θα καταδικάσουμε απερίφραστα και χωρίς δισταγμό τον ιμπεριαλιστικό ρόλο που θα παίζει σε μια τέτοια περίπτωση η Ρωσία. Αυτό, όμως, σήμερα δεν υπάρχει, και ακριβώς επειδή η δράση των κομμουνιστών πρέπει να απαντά στο σήμερα, δεν μπορούμε να εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα, αλλά να λαμβάνουμε υπόψη τα δεδομένα κάθε φορά.
Είναι αναγκαίο να οργανώσουμε ένα αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που να αγκαλιάσει ευρύτερες ομάδες του πληθυσμού σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Είναι καθήκον μας να βρούμε τον τρόπο και να επικοινωνήσουμε την αντιιμπεριαλιστική μας δράση, να τη ζυμώσουμε μέσα στον λαό μας, να οργανώσουμε μια Λαϊκή Αντίσταση που να ανταποκρίνεται σε Εθνικό και σε Διεθνές επίπεδο, ενάντια στις κυβερνήσεις που παρέχουν υλική και προπαγανδιστική στήριξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που μοναδικό τους μέλημα είναι η προστασία των κερδών των τραπεζών και των μονοπωλιακών ομίλων. Να απαιτήσουμε στην χώρα μας:
– Καμία στήριξη της Ελλάδας προς τον αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό νεοναζιστικό Άξονα, την Ουκρανία
– Έξω από ΝΑΤΟ και ΕΕ!
– Κάτω η κυβέρνηση ΝΔ, η μαριονέτα των Νεοαποικιοκρατών και της ντόπιας πλουτοκρατίας
– Λαϊκό Μέτωπο και Λαϊκή Κυβέρνηση που θα δώσει άμεσα στον εργαζόμενο λαό Ψωμί, Δημοκρατία και Προοπτική για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και εξαθλίωση.
Σε διεθνές επίπεδο ο συντονισμός της Λαϊκής Αντίστασης ενάντια στον πλανητικό δυνάστη—ΗΠΑ—και όλους τους πολιτικούς-στρατιωτικούς-οικονομικούς θεσμούς της κυριαρχίας του—ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, AUKUS
– Διεθνοποίηση της αντίστασης και διαμαρτυρίας με συντονισμό κινητοποιήσεων (όπως στο παράδειγμα της Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας, για την οποία μένει να πληροφορηθούμε περισσότερα).
– Διεθνής οργάνωση της αντιΝατοϊκής πάλης, συγκρότηση δικτύων επικοινωνίας.
– Ήττα του ΝΑΤΟ και Άρση των κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία
Αγαπητοί σφοι,
κλείνοντας την παρέμβασή μου θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που ίσως να μην αφορά κύρια το θέμα μας αλλά είναι ο βασικός άξονας συνέχισης και ισχυροποίησης της Λαϊκής Αντίστασης.
Όλη αυτή η διεργασία δημιουργίας του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να αφήνει απ έξω την αναγκαιότητα δημιουργίας μιας κομμουνιστικής οργάνωσης που θα μπορεί, αρχικά, δρώντας με τους επιμέρους της σχηματισμούς, μεσοπρόθεσμα να δημιουργήσει ένα συγκροτημένο, ολοκληρωμένο Κομμουνιστικό Κόμμα, με εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν εγκαταλειφτεί σήμερα από τα επίσημα κομμουνιστικά κόμματα και σχήματα της πατρίδας μας, ένα κόμμα που να έχει ως ρίζες του την τακτική και τη στρατηγική της 3ης Διεθνούς, εκσυγχρονισμένο και προσαρμοσμένο στις συνθήκες του σήμερα, ένα κόμμα που θα επιτελεί κατ αρχήν τον πολιτικό του στόχο που δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη της συνειδητότητας της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων της πατρίδας μας, ένα ρωμαλαίο επαναστατικό κόμμα που θα μπορεί με πατριωτισμό να ενώσει το λαό μας για να αντιμετωπίσει τις πολύ κρίσιμες περιόδους που διατρέχουμε.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, βιώνουμε την περιβόητη κινεζική κατάρα «Σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς», κι αυτό πρώτα και κύρια χτυπά τη δική μας πόρτα για να οργανώσουμε την Λαϊκή μας Αντίσταση απέναντι στον Μεσαίωνα που μας περιβάλλει.
Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας.