Η Αμερική μόλις κατέστρεψε μια μεγάλη αυτοκρατορία

Ο Ηρόδοτος (Ιστορία, Βιβλίο 1.53) αφηγείται την ιστορία του Κροίσου, βασιλιά της Λυδίας γύρω στο 585-546 π.Χ. σε αυτό που σήμερα είναι η Δυτική Τουρκία και η Ιωνία ακτή της Μεσογείου. Ο Κροίσος κατέκτησε την Έφεσο, τη Μίλητο και τα γειτονικά ελληνόφωνα βασίλεια, λαμβάνοντας φόρους και λάφυρα που τον κατέστησαν έναν από τους πλουσιότερους ηγεμόνες της εποχής του. Αλλά αυτές οι νίκες και ο πλούτος οδήγησαν σε αλαζονεία και ύβρη. Ο Κροίσος έστρεψε το βλέμμα του προς τα ανατολικά, φιλοδοξώντας να κατακτήσει την Περσία, που κυβερνούσε ο Κύρος ο Μέγας.

Έχοντας προικίσει τον κοσμοπολίτικο ναό των Δελφών της ευρύτερης περιοχής με σημαντικό ασήμι και χρυσό, ο Κροίσος ρώτησε το μαντείο του αν θα πετύχαινε την κατάκτηση που σχεδίαζε. Η ιέρεια Πυθία απάντησε: “Αν πας σε πόλεμο εναντίον της Περσίας, θα καταστρέψεις μια μεγάλη αυτοκρατορία”.

Ο Κροίσος ξεκίνησε λοιπόν να επιτεθεί στην Περσία γύρω στο 547 π.Χ. Βαδίζοντας ανατολικά, επιτέθηκε στο υποτελές κράτος της Περσίας, τη Φρυγία. Ο Κύρος οργάνωσε μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση για να απωθήσει τον Κροίσο, νίκησε τον στρατό του Κροίσου, τον αιχμαλώτισε και βρήκε την ευκαιρία να αρπάξει τον χρυσό της Λυδίας για να εισαγάγει το δικό του περσικό χρυσό νόμισμα. Έτσι, ο Κροίσος κατέστρεψε πράγματι μια μεγάλη αυτοκρατορία, αλλά ήταν η δική του.

Προχωρήστε γρήγορα στη σημερινή προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να επεκτείνει την αμερικανική στρατιωτική ισχύ εναντίον της Ρωσίας και, πίσω από αυτήν, της Κίνας. Ο πρόεδρος ζήτησε συμβουλές από το σημερινό ανάλογο του μαντείου των Δελφών της αρχαιότητας: τη CIA και τις συμμαχικές της δεξαμενές σκέψης. Αντί να προειδοποιήσουν για την ύβρη, ενθάρρυναν το νεοταξικό όνειρο ότι η επίθεση στη Ρωσία και την Κίνα θα εδραίωνε τον έλεγχο των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία, επιτυγχάνοντας το τέλος της Ιστορίας.

Έχοντας οργανώσει ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν τον στρατό πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, δίνοντας όπλα στην Ουκρανία για να πολεμήσει έναν εθνοτικό πόλεμο εναντίον του Ρωσόφωνου πληθυσμού της και να μετατρέψει τη ναυτική βάση της Ρωσίας στην Κριμαία σε φρούριο του ΝΑΤΟ. Αυτή η φιλοδοξία επιπέδου Κροίσου είχε ως στόχο να παρασύρει τη Ρωσία σε μάχη και να εξαντλήσει την ικανότητά της να αμυνθεί, καταστρέφοντας την οικονομία της κατά τη διαδικασία και καταστρέφοντας την ικανότητά της να παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στην Κίνα και σε άλλες χώρες που έχουν στοχοποιηθεί εξ αιτίας της επιδίωξης τους για αυτάρκεια ως εναλλακτική λύση στην ηγεμονία των ΗΠΑ.

Μετά από οκτώ χρόνια προκλήσεων, μια νέα στρατιωτική επίθεση κατά των ρωσόφωνων Ουκρανών προετοιμάστηκε επιδεικτικά, έτοιμη να φτάσει ως τα ρωσικά σύνορα τον Φεβρουάριο του 2022. Η Ρωσία προστάτευσε τους ρωσόφωνους συμπατριώτες της από περαιτέρω εθνοτική βία, οργανώνοντας τη δική της Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ κατάσχεσαν αμέσως τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας που βρίσκονταν στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική και απαίτησαν από όλες τις χώρες να επιβάλουν κυρώσεις κατά της εισαγωγής ρωσικής ενέργειας και σιτηρών, ελπίζοντας ότι αυτό θα συντρίψει τη συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλιού. Το δελφικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ περίμενε ότι αυτό θα προκαλούσε την εξέγερση των Ρώσων καταναλωτών και την ανατροπή της κυβέρνησης του Βλαντιμίρ Πούτιν, δίνοντας τη δυνατότητα υλοποίησης στα σχέδια των ΗΠΑ να εγκαταστήσουν μια υποτελή ολιγαρχία, σαν αυτή που είχαν υποθάλψει τη δεκαετία του 1990 υπό τον πρόεδρο Γιέλτσιν.

Ένα παράγωγο αυτής της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία ήταν να κλειδώσει ο έλεγχος της Αμερικής επί των δυτικοευρωπαϊκών δορυφόρων της. Ο στόχος αυτού του ενδοΝΑΤΟϊκού ανταγωνισμού ήταν να αποκλειστεί το όνειρο της Ευρώπης να επωφεληθεί από στενότερες εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις με τη Ρωσία ανταλλάσσοντας τα βιομηχανικά της προϊόντα με ρωσικές πρώτες ύλες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτροχίασαν αυτή την προοπτική με την ανατίναξη των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream, αποκόπτοντας τη Γερμανία και άλλες χώρες από την πρόσβαση σε χαμηλές τιμές ρωσικού φυσικού αερίου. Αυτό άφησε την κορυφαία οικονομία της Ευρώπης εξαρτημένη από το υψηλότερου κόστους υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) των ΗΠΑ.

Εκτός του ότι πρέπει να επιδοτήσει την εγχώρια ευρωπαϊκή κατανάλωση φυσικού αερίου για να αποτρέψει την εκτεταμένη χρεοκοπία, ένα μεγάλο μέρος των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard, των αμερικανικών πυραύλων Patriot και άλλων “όπλων-θαυμάτων” του ΝΑΤΟ καταστρέφονται στις μάχες εναντίον του ρωσικού στρατού. Έχει γίνει σαφές ότι η στρατηγική των ΗΠΑ δεν είναι απλώς να “πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό”, αλλά να πολεμήσουν μέχρι το τελευταίο άρμα, πύραυλο και άλλο όπλο που απαλείφεται από τα αποθέματα του ΝΑΤΟ.

Αυτή η εξάντληση των όπλων του ΝΑΤΟ αναμενόταν να δημιουργήσει μια τεράστια αγορά αντικατάστασης που θα εμπλούτιζε το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Οι πελάτες του ΝΑΤΟ καλούνται να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο 3 ή ακόμη και στο 4 τοις εκατό του ΑΕΠ. Αλλά οι αδύναμες επιδόσεις των αμερικανικών και γερμανικών όπλων στο πεδίο της ουκρανικής μάχης μπορεί να έχουν γκρεμίσει αυτό το όνειρο, ενώ οι οικονομίες της Ευρώπης βυθίζονται στην ύφεση. Και με τη βιομηχανική οικονομία της Γερμανίας να έχει απορρυθμιστεί από τη διακοπή του εμπορίου της με τη Ρωσία, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Christian Lindner δήλωσε στην εφημερίδα Die Welt στις 16 Ιουνίου 2023 ότι η χώρα του δεν μπορεί να αντέξει να πληρώσει περισσότερα χρήματα στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο είναι εδώ και καιρό ο μεγαλύτερος συνεισφέρων.

Χωρίς τις γερμανικές εξαγωγές να στηρίζουν την ισοτιμία του ευρώ, το νόμισμα θα δέχεται πιέσεις έναντι του δολαρίου, καθώς η Ευρώπη αγοράζει υγροποιημένο φυσικό αέριο και το ΝΑΤΟ αναπληρώνει τα εξαντλημένα αποθέματα οπλισμού του αγοράζοντας νέα όπλα από την Αμερική. Μια χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία θα συμπιέσει την αγοραστική δύναμη της ευρωπαϊκής εργασίας, ενώ η μείωση των κοινωνικών δαπανών για την πληρωμή του επανεξοπλισμού και την παροχή επιδοτήσεων φυσικού αερίου βυθίζει την ήπειρο σε ύφεση.

Όμως μια εθνικιστική αντίδραση κατά της αμερικανικής κυριαρχίας αναπτύσσεται σε όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές σκηνές, και αντί η Αμερική να κλειδώσει τον έλεγχό της πάνω στις ευρωπαϊκές πολιτικές, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να καταλήξουν να χάσουν – όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά κυρίως σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο. Αντί να μετατρέψει το “ρούβλι της Ρωσίας σε συντρίμμια” [ΣΗΜ. “ruble to rubble”, το γνωστό λογοπαίγνιο του Μπάιντεν], όπως υποσχέθηκε ο πρόεδρος Μπάιντεν, το εμπορικό ισοζύγιο της Ρωσίας έχει εκτοξευθεί και τα αποθέματα χρυσού της έχουν αυξηθεί. Το ίδιο και τα αποθέματα χρυσού άλλων χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων στοχεύουν τώρα στην απο-δολαριοποίηση των οικονομιών τους.

Είναι η αμερικανική διπλωματία που οδηγεί την Ευρασία και τον Παγκόσμιο Νότο έξω από την τροχιά εξάρτησης από τις ΗΠΑ. Η υβριστική προσπάθεια της Αμερικής για μονοπολική παγκόσμια κυριαρχία θα μπορούσε να διαλυθεί τόσο γρήγορα μόνο εκ των έσω. Η κυβέρνηση Μπάιντεν-Μπλίνκεν-Νούλαντ έχει κάνει αυτό που ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε ο Κινέζος πρόεδρος Σι θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα επιτύχουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κανένας από τους δύο δεν ήταν έτοιμος να πετάξει το γάντι και να δημιουργήσει μια εναλλακτική λύση στην αμερικανοκεντρική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Αλλά οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας και της Κίνας είχαν ως αποτέλεσμα την επιβολή προστατευτικών δασμολογικών φραγμών για την επιβολή της αυτάρκειας σε αυτό που ο διπλωμάτης της ΕΕ Josep Borrell αποκαλεί παγκόσμια “ζούγκλα” εκτός του “κήπου” των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ.

Παρόλο που ο Παγκόσμιος Νότος και άλλες χώρες διαμαρτύρονται για την κυριαρχία των ΗΠΑ από τον καιρό της Διάσκεψης των Αδεσμεύτων Εθνών της Μπαντούνγκ το 1955, δεν είχαν την κρίσιμη μάζα για να δημιουργήσουν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. Αλλά η προσοχή τους έχει τώρα εστιαστεί μετά την κατάσχεση από τις ΗΠΑ των επίσημων αποθεμάτων δολαρίων της Ρωσίας σε χώρες του ΝΑΤΟ. Αυτό διέλυσε τη σκέψη ότι το δολάριο είναι ένα ασφαλές όχημα για τη διακράτηση διεθνών αποταμιεύσεων. Η προηγούμενη κατάσχεση από την Τράπεζα της Αγγλίας των αποθεμάτων χρυσού της Βενεζουέλας που φυλάσσονται στο Λονδίνο – υποσχόμενη να τα δωρίσει σε όποιον μη εκλεγμένο αντίπαλο του σοσιαλιστικού καθεστώτος της ορίσουν οι Αμερικανοί διπλωμάτες – δείχνει το πώς η στερλίνα και το ευρώ όπως και το δολάριο έχουν καταστεί όπλο. Και παρεμπιπτόντως, τι απέγιναν τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης;

Οι Αμερικανοί διπλωμάτες αποφεύγουν να σκεφτούν αυτό το σενάριο. Βασίζονται στο μοναδικό πλεονέκτημα που έχουν να προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτό δεν είναι παρά η αποφυγή από το να βομβαρδίσουν [όσους τις υπακούνε], από το να διοργανώσουν σε αυτούς μια έγχρωμη επανάσταση για να τους “Πινοσετάρει” μέσω του Εθνικού Ιδρύματος για τη Δημοκρατία [ΣΗΜ. Το γνωστό μας παρακλάδι της CIA, το NED], ή από το να εγκαταστήσουν έναν νέο “Γιέλτσιν” που θα παραχωρήσει την οικονομία τους σε μια πελατειακή ολιγαρχία.

Αλλά η αποχή από τέτοιες συμπεριφορές είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει η Αμερική. Έχει αποβιομηχανοποιήσει τη δική της οικονομία, και η ιδέα της για τις ξένες επενδύσεις είναι να χαράζει ευκαιρίες αναζήτησης μονοπωλιακών υπερ-κερδών, συγκεντρώνοντας το μονοπώλιο σε τεχνολογίες και τον έλεγχο του πετρελαίου και του εμπορίου σιτηρών σε αμερικανικά χέρια, λες και αυτό συνιστά οικονομική αποτελεσματικότητα και όχι αναζήτηση υπερ-κερδών.

Αυτό που έχει συμβεί είναι μια αλλαγή στη συνειδητοποίηση. Βλέπουμε την Παγκόσμια Πλειοψηφία να προσπαθεί να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και ειρηνικά διαπραγματευόμενη επιλογή ως προς το τι είδους διεθνή τάξη θέλουν. Στόχος τους δεν είναι απλώς να δημιουργήσουν εναλλακτικές λύσεις στη χρήση δολαρίων, αλλά μια ολόκληρη σειρά από θεσμικές εναλλακτικές λύσεις στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, το σύστημα τραπεζικών εκκαθαρίσεων SWIFT, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και ολόκληρη τη σειρά θεσμών που οι διπλωμάτες των ΗΠΑ έχουν υφαρπάξει από τα Ηνωμένα Έθνη.

Το αποτέλεσμα θα είναι πολιτισμικό σε έκταση [ΣΗΜ. Δηλαδή θα έχει συνολικές επιπτώσεις στην εξέλιξη του πολιτισμού της ανθρωπότητας]. Δεν βλέπουμε το τέλος της Ιστορίας, αλλά μια νέα εναλλακτική λύση στον αμερικανοκεντρικό νεοφιλελεύθερο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό και τα σκουπίδια του, την οικονομία των ιδιωτικοποιήσεων, τον ταξικό πόλεμο κατά της εργασίας. Η ιδέα ότι το χρήμα και η πίστωση θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν στα χέρια μιας στενής χρηματοπιστωτικής τάξης αντί να αποτελούν μια δημόσια υπηρεσία για τη χρηματοδότηση των οικονομικών αναγκών και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου αντιμετωπίζει επιτέλους τον αντιλογισμό της.

Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι ο ιστορικός ρόλος της Αμερικής, παρόλο που η ίδια δεν μπόρεσε να οδηγήσει τον κόσμο προς τα εμπρός πάνω σε αυτές τις γραμμές, με τις προσπάθειές της να εγκλωβιστεί η υφήλιος σε ένα αντιδιαμετρικό ιμπεριαλιστικό σύστημα, μέσω της κατάκτησης της Ρωσίας στις πεδιάδες της Ουκρανίας και της προσπάθειάς της να απομονώσει την τεχνολογία της Κίνας (από το να σπάσει την προσπάθεια των ΗΠΑ να μονοπωλήσουν την πληροφορική), συνίσταται στο ότι κατάφερε οι προσπάθειες αυτές να γίνουν ο μεγάλος καταλύτης που έσπρωξε την παγκόσμια πλειοψηφία μακριά από τις ΗΠΑ.

Μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης

Πηγή: michael-hudson.com