Μια άμεση λύση για την πρόληψη και καταπολέμηση του εγκλήματος; Μα φυσικά… η πλαστική χειρουργική!

 

του Δημήτρη Καραλή

 

Ο συλλογισμός στον τίτλο σαν να στερείται κάθε ίχνος λογικής, αλλά περιμένετε, θα βγάλει νόημα σύντομα.

Στις 23/11, στην πρωινή εκπομπή “Ώρα Ελλάδος” στο OPEN, με αφορμή την υπόθεση της Κιβωτού της Αγάπης και του πατέρα Αντωνίου, έκανε ξανά την εμφάνιση του ο “φυσιογνωμιστής” Εβάν Γεωργουλάκης. Ο συγκεκριμένος τύπος, καλείται συχνά πυκνά στην τηλεόραση, κάποιος καλοπροαίρετος θα τον χαρακτήριζε τηλεμαϊντανο, για να μας δώσει “τα φώτα του” σύμφωνα με την “επιστημονική” του ιδιότητα, για μια σειρά από υποθέσεις εγκλημάτων που πήραν πανελλήνια δημοσιότητα (πχ. η γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά). Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος του συγκεκριμένου ανθρώπου; Μα βέβαια να αναλύει τη φυσιολογία των προσώπων των φερόμενων δραστών (κατά σατανική σύμπτωση πάντα μετά τις αποκαλύψεις, ποτέ πριν) και να εντοπίζει σε αυτήν τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν στο έγκλημα.

 

https://youtube.com/watch?v=vSXggGfSGwc&feature=share

 

Στην εν λόγω εκπομπή, μας είπε ότι η υποκρισία και ο εγωισμός του πατέρα Αντωνίου βρίσκεται κάπου στα… έντονα ζυγωματικά του και στο σχήμα των ματιών του. Είπε επίσης, κατά λέξη, ότι πολλά στοιχεία της προσωπικότητας, καθώς και τάσεις και ενδείξεις συμπεριφοράς, αποτυπώνονται στα χαρακτηριστικά του προσώπου, δηλώνοντας ότι ήταν πεπεισμένος από πριν ότι ένας άνθρωπος με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του πατέρα Αντωνίου ήταν σχεδόν νομοτελειακό να κάνει κάποια εγκληματική πράξη

Η υπόθεση με τον συγκεκριμένο “επιστήμονα” είναι πολύ πιο επικίνδυνη από έναν ακόμα τσαρλατάνο που γυρνάει τα κανάλια αραδιάζοντας αντιεπιστημονικές μπαρούφες. Εδώ πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια νομιμοποίησης στις συνειδήσεις του κόσμου των “βιολογικών χαρακτηριστικών του εγκλήματος”, που ξεκινάει από τα ΜΜΕ και φτάνει μέχρι και τα σχολικά βιβλία!

Τέτοιες θεωρίες πάντως δεν είναι καινούργιες, είναι για την ακρίβεια τόσο παλιές όσο και ξεπερασμένες. Γιατί όμως έχουμε τώρα το “βρικολάκιασμά” τους; Ο λόγοι είναι καθαρά ιδεολογικοί. Με το καπιταλιστικό σύστημα, τόσο παγκοσμίως όσο και στη χώρα μας, να βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, με το βιοτικό επίπεδο του κόσμου να κατακρημνίζεται, με την ισότητα των φύλων να περιορίζεται στα χαρτιά και στα λόγια, και ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται σαν πρότυπο στάσης ζωής ο άκρατος ατομικισμός, που προωθείται με ποικίλους τρόπους σε όλους τους φορείς κοινωνικοποίησης και αναπαραγωγής του υπάρχοντος συστήματος, είναι φυσικό επόμενο η αύξηση της εγκληματικότητας, περιστατικά της οποίας πολλές φορές παίρνουν ειδεχθή μορφή. Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτά τα φαινόμενα και τον τρομάζουν γιατί συμβαίνουν στη διπλανή του πόρτα, προβληματίζεται γιατί συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα, ψάχνει να βρει την αιτία. Αν την ψάξει εκεί που πραγματικά βρίσκεται, δηλαδή στη σαπίλα του καπιταλισμού όπως αυτός αποτυπώνεται στις κοινωνικές σχέσεις, ενδεχομένως να αρχίσει να αμφισβητεί μακροπρόθεσμα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Προκειμένου να μη συμβεί αυτό, το σύστημα φροντίζει να “πετάει την μπάλα στην εξέδρα”, χρησιμοποιώντας κάθε λογής “φυσιογνωμιστές” να προσπαθήσουν να πείσουν τον κόσμο πως για ότι συμβαίνει γύρω του φταίνε τα μεγάλα ζυγωματικά, τα μυτερά πηγούνια και οι γαμψές μύτες.

Πάντως να πούμε και την αλήθεια, μακάρι να ίσχυαν όσα ισχυρίζεται ο φυσιογνωμιστής. Σε μια τέτοια περίπτωση, δε θα καθόντουσαν τόσα μεγάλα πνεύματα της ανθρωπότητας διαχρονικά να “σπάνε το κεφάλι τους” για να βρουν την προέλευση του εγκλήματος και τρόπους καταπολέμησής του. Η λύση θα ήταν πολύ απλούστερη: μια πλαστική χειρουργική επέμβαση, ώστε αλλάζοντας τη φυσιογνωμία του προσώπου, να άλλαζε το ποιόν του χαρακτήρα και οι συμπεριφορικές του τάσεις…

 

ΥΓ. Μπορεί σε ορισμένους αυτή η υπόθεση να φαίνεται γραφική, αλλά χρειάζεται ανελέητη ιδεολογική μάχη για την αποδόμηση τέτοιων αφηγημάτων και την απόρριψη τους από τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Ειδάλλως, υπάρχει ο κίνδυνος τους φυσιογνωμιστές που βλέπουμε σήμερα να μιλάνε σαν αυθεντίες στην τηλεόραση, να τους δούμε “μεθαύριο” να καταθέτουν σαν “πραγματογνώμονες” σε κάποιο δικαστήριο.

ΥΓ2. Ένα μπράβο στον Γιώργο Καραμέρο, δημοσιογράφο που βρέθηκε ταυτόχρονα στα παράθυρα με τον “φυσιογνωμιστή” και αντανακλαστικά προσπάθησε να τον αποδομήσει, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους σοβαρούς (λέμε τώρα) κυρίους που “κρέμονταν απ’ τα χείλη” του έγκριτου “επιστήμονα” από την Αμερική.