Ανακοίνωση Δ.Σ. Συλλόγου Μαρξ. Σκέψης «Γ. Κορδάτος» για τις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές

1. Οι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στη χώρα μας διεξάγονται σε μια συγκυρία κατά την οποία:
   • Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης / μακροχρόνιας ύφεσης στις ανεπτυγμένες ιμπεριαλιστικές χώρες του κόσμου (πτώση κερδοφορίας, επενδύσεων, παραγωγικότητας, και ρυθμών ανάπτυξης) τις ωθεί σε μια στρατηγική αύξησης της υπερεκμετάλλευσης τόσο της εργασίας, όσο και της φύσης, καθώς και ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης, καταπίεσης, και πολέμου για τη διατήρηση και επέκταση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους εις βάρος άλλων αναπτυσσόμενων χωρών.
   • Η χώρα μας αναδεικνύεται ξανά σε αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλιστικού συστήματος όντας απολύτως εξαρτημένη από τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό άξονα. Μετά από την καταστροφή της κρίσης του 2009 και των μνημονίων, ή τους θανάτους, την οικονομική ύφεση και τα αντιδημοκρατικά μέτρα της πανδημίας του κορωνοϊού, έχουμε τώρα και μια σειρά φυσικών καταστροφών (πυρκαγιές, πλημμύρες), και «δυστυχημάτων» (πρόσφυγες και μετανάστες στην Πύλο, σιδηροδρομικό στα Τέμπη, κοκ), να αναδεικνύουν το πόσο κοντά το – πρακτικά χρεωκοπημένο – ελληνικό κράτος βρίσκεται στο να χαρακτηριστεί ως ένα κράτος «αποτυχημένο» («failed state»). Χρόνιες ελλείψεις προσωπικού στις διάφορες υπηρεσίες του (νοσοκομεία και πρωτοβάθμια υγεία, εκπαίδευση, πυροσβεστική, δασική υπηρεσία, κοκ), η έλλειψη συντήρησης και περαιτέρω ανάπτυξης των απαραίτητων υποδομών ([χ αντιπλημμυρικά έργα…), δηλ. στην ουσία του απαραίτητου κοινωνικού κεφαλαίου για την ανάπτυξη ενός σύγχρονου κράτους, όπως και η ένταση του ρατσιστικού και κατασταλτικού χαρακτήρα του κράτους, είναι άμεσες συνέπειες της επιμονής στη στρατηγική του «μένουμε Ευρώπη» ή «ανήκομεν εις τη Δύση». Η στρατηγική αυτή πάει πακέτο τόσο με τις πολιτικές νεοφιλελεύθερης διάλυσης και ξεπουλήματος του δημοσίου, όσο και με τη διαφθορά και διαπλοκή του με την ντόπια παρασιτική ολιγαρχία εργολάβων, εφοπλιστών, και του υπόλοιπου μεγάλου κεφαλαίου, ξένου και εγχώριου.
   • Προηγήθηκαν οι καταστροφικές για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα (πχ βλ. το νέο εργασιακό νομοσχέδιο…) βουλευτικές εκλογές.
2. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι οι πολιτικές οργανώσεις της «Αριστεράς» θα αξιοποιούσαν τις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για να ανατρέψουν την αρνητική αυτή κατάσταση, με πνεύμα αυτοκριτικής για τις αλλεπάλληλες ήττες και αποτυχίες των τελευταίων κρισιακών χρόνων. Μάλιστα, οι εκλογές αυτές προσφέρονται για μια τέτοια «νέα αρχή», και για να το «πάρουμε αλλιώς», για τους εξής λόγους:
   • Οι καταστροφές που βιώνει ο ελληνικός λαός τους τελευταίους μήνες και χρόνια (πανδημία, πυρκαγιές, πλημμύρες) στρέφονται ευθέως ενάντια στους όρους κοινωνικής, ή ακόμη και φυσικής, αναπαραγωγής του. Οι όροι αυτοί εμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό στις αρμοδιότητες των τοπικών και περιφερειακών αρχών.
   • Οι όροι αναπαραγωγής του λαού σχετίζονται άμεσα με το εισόδημά του, και μόνο έμμεσα με το επάγγελμά του, και την ταξική του θέση. Έτσι, εργάτες, μισοπρολετάριοι, εργαζόμενοι του δημοσίου, αυτοαπασχολούμενοι, και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι διάφορες, δηλ. επιμέρους ομαδοποιήσεις του εργαζόμενου λαού, μπορεί να ζουν στην ίδια γειτονιά, τα παιδιά τους να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, όταν αρρωσταίνουν να περιθάλπονται στο ίδιο νοσοκομείο, να υποφέρουν μαζί από την έλλειψη πρασίνου, τις πυρκαγιές, και τις πλημμύρες… Αποτελούν, λοιπόν, τα τοπικά αυτά κινήματα, και οι σχετικές εκλογές, προνομιακό πεδίο ανάπτυξης της πολιτικής κοινωνικών συμμαχιών για κάθε εκδοχή της «Αριστεράς» που φιλοδοξεί πραγματικά να ηγεμονεύσει πολιτικά με τη στρατηγική της…
   • Τα κατά τόπους κινήματα που αναπτύσσονται για τα ζητήματα αυτά (προστασία των δασών από «επενδύσεις», για ελεύθερες παραλίες, ενάντια στους πλειστηριασμούς, κοκ), χαρακτηρίζονται από ζωντάνια και ριζοσπαστισμό και μπορούν να αποτελέσουν αιμοδότες τόσο για το εργατικό και λαϊκό κίνημα συνολικά, όσο και για την «Αριστερά» ειδικότερα. Οι οργανώσεις της «Αριστεράς» και οι τοπικές παρατάξεις θα μπορούσαν να προσανατολιστούν στην ώσμωση με τα κινήματα αυτά, και στην ανάδειξη πρωτοπόρων αγωνιστών στα ψηφοδέλτιά τους στις επερχόμενες εκλογές, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και αποκλεισμούς.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, η «Αριστερά» να προσεγγίσει τις εκλογές αυτές από τη σκοπιά της αντίθεσης ανάμεσα από τη μια στην κυρίαρχη πολιτική που μετατρέπει περιφέρειες (κυρίως) και δήμους (δευτερευόντως) στο μακρύ χέρι του ευρωενωσιακού, νεοφιλελεύθερου, πολεμοκάπηλου, αν και χρεωκοπημένου και σε αιώνια λιτότητα, «αποτυχημένου» κράτους, και από την άλλη, στα τοπικά αυτά κινήματα που αγωνίζονται για βασικούς όρους αναπαραγωγής της ζωής του λαού.

3. Δυστυχώς, όμως, ο γενικός κανόνας φέρνει στο προσκήνιο τις χειρότερες παθογένειες της ελληνικής «Αριστεράς»:
   • Αριστερισμός: Δημοτικές παρατάξεις που στα «προγράμματά» τους διακηρύσσουν τον «αντικαπιταλισμό» (λες και παλεύουν για …αντικαπιταλιστική επανάσταση στον δήμο τους…), και την άρνησή τους να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη «διαχείρισης» του δήμου, άρα και την υποχρέωση να προτείνουν λύσεις για τα λαϊκά προβλήματα και να οργανώσουν τον αγώνα γι’ αυτά…
   • Ελιτισμός/αυτοαναφορικότητα: Οργανώσεις που θέτουν ως κεντρικό στόχο των εκλογών αυτών την ανασυγκρότηση, ενότητα, ή …εκλογική/πολιτική επιβίωση της μιας ή της άλλης εκδοχής της «Αριστεράς», πολύ συχνά, μάλιστα, …εις βάρος των άλλων εκδοχών της, πχ υποχρεώνοντας αγωνιστές άλλων οργανώσεων να συμμετάσχουν αποκλειστικά ως πρόσωπα στα ψηφοδέλτια που αυτές στηρίζουν.
   • Σεχταρισμός: Άρνηση προγραμματικών συμπράξεων, έως και «face control» μην τυχόν και …παρεισφρήσει κανένας «ρεφορμιστής» στα ψηφοδέλτια των παρατάξεων (πχ. βλ. τις καταγγελίες των συναγωνιστών της ΛΑΕ για την «αντικαπιταλιστική» και – …«ενωτική» κατά τα άλλα – σύμπραξη, παραμονές των εκλογών, τριών παρατάξεων για την υποψηφιότητα στον δήμο της Αθήνας). Μάλιστα, κάνει αρνητική εντύπωση η στάση συντρόφων και συναγωνιστών που επέδειξαν συνεπή μετωπική αντίληψη στους αγώνες των τελευταίων χρόνων, αλλά ανέχονται ή/και συμμετέχουν τώρα σε τέτοιες πρακτικές.
   • Τυχοδιωκτισμός: Αλλοπρόσαλλες, αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες κατά τόπους τακτικές των ίδιων οργανώσεων ανάλογα με τον συσχετισμό, ή απλά το «τι βολεύει» και το «πόσο μας παίρνει», τώρα που «έσφιξαν τα γάλατα» με το εκλογικό όριο του 3%… Την κατάσταση αυτή πάει να εκμεταλλευτεί και το ΚΚΕ, κάνοντας επίθεση «φιλίας» σε αγωνιστές που εναντιώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην πολιτική του, με κύριο, αν όχι και μοναδικό κριτήριο, την ένταξή τους στα κατά τόπους ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με ότι αυτό συνεπάγεται για την κριτική …«στο Κόμμα», και με δεδομένη την άρνηση του ΚΚΕ για οποιαδήποτε προγραμματική σύμπραξη.

Συνολικά, με την τακτική αυτή αδικούνται και οι αγώνες της πλειοψηφίας των μελών των πολιτικών αυτών οργανώσεων που συμμετέχουν, ή και πρωταγωνιστούν, στα τοπικά κινήματα, καθώς δυσκολεύει το ενδεχόμενο οι επερχόμενες εκλογές να δώσουν ώθηση και προοπτική στους αγώνες αυτούς.

4. Καλούμε τον ελληνικό λαό, και ιδιαίτερα τους αγωνιστές των τοπικών κινημάτων που αγωνιούν πραγματικά για το τι μέλλει γενέσθαι, να καθορίσουν τη στάση τους στις εκλογές αυτές λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, και να υποστηρίξουν παρατάξεις που:
   • κάνουν πράξη την πραγματική λαϊκή ενότητα στη βάση των ασφυκτικών κοινωνικών προβλημάτων και αντιθέσεων, όπως εκφράζονται σε τοπικό επίπεδο,
   • λειτουργούν δημοκρατικά και εντάσσονται οργανικά στα πιο ζωντανά και ριζοσπαστικά τοπικά κινήματα,
   • καταθέτουν προτάσεις για τα τοπικά λαϊκά προβλήματα και οργανώνουν τους αγώνες του λαού για τη διεκδίκησή τους,
   • δεν αρνούνται την ευθύνη της «διαχείρισης» των κοινών σε τοπικό επίπεδο, αν η λαϊκή ψήφος τους οδηγήσει σε μια τέτοια θέση,
   • αλλά, σε κάθε περίπτωση, κινητοποιούν τον λαό και τις τοπικές κοινωνίες ενάντια στις κατευθύνσεις, παρεμβάσεις, και την υποχρηματοδότηση από το κεντρικό κράτος και την ΕΕ.
5. Τέλος, από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε να παρεμβαίνουμε για το ξεπέρασμα της διαλυτικής αυτής κατάστασης στο εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας, επικεντρώνοντας:
   • στη μετωπική συμπόρευση όλων των πρόθυμων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε μια δημοκρατική, αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή στρατηγική κατεύθυνση, για την ενότητα του εργαζόμενου λαού ενάντια στο εγχώριο μπλοκ εξουσίας της ντόπιας ολιγαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ,
   • για την ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα μας, ώστε να παίξει πρωτοπόρο ρόλο στην κατεύθυνση αυτή.