Ανάσα χωρίς μάσκα (βίντεο)
https://www.kordatos.org/wp-content/uploads/2020/12/Ανάσα-χωρίς-μάσκα.mp4
μουσική και στίχοι:
του Μιχάλη Χονδροκούκη
τραγούδι:
Αγγελική Παπαρήγα
Κι έμαθες τη μάσκα να φοράς σωστά
ν’ ανασαίνεις πιο λίγο, ν’ ανασαίνεις κοφτά.
Στόμα και μύτη τα κρύβεις καλά
αλλάζεις και δρόμο αν έρθω κοντά.
Τέσσερεις τοίχοι και μία οθόνη
σου λένε τελειώνει, μα εκεί είσ’ ακόμη!
Δεν βλέπεις κανέναν, δεν σ’ αγγίζει κανείς
θυμώνεις με όλους, μα είσαι ακόμ΄ αδρανής.
Το έκαναν «νόμιμα»… σου κόψαν το βήχα.
Και κάθεσαι φρόνιμα; … δεν σου το είχα!
Την οθόνη το βράδυ μ’ αγωνία κοιτάς,
αριθμοί το δελτίο, θανάτου κολλάζ.
Και ενώ δεν φταις, η Φωνή σ’ επιπλήττει:
«Βγάλ’ τον Σκασμό και Μείνε στο Σπίτι!»
Και τον σκασμό τον βγάζεις και στο σπίτι μένεις
μα οι αριθμοί επιμένουνε κι εσύ περιμένεις.
«Μα πάλι φταίω;» ρωτάς μ’ απορία
«… Νοέμβρη, Δεκέμβρη δεν κάνω πορεία.»
Για απεργία ούτε λόγος… εδώ βόλτα δεν κάνεις!
Βόλτα πάει το Σύνταγμα… δεν θες να πεθάνεις…
Και δεν πεθαίνεις και αυτοί συνεχίζουν
εσύ φτωχαίνεις κι εκείνοι… πλουτίζουν!
Κι ενώ το δάχτυλο κουνάει η Οθόνη
σφίγγει στους δρόμους του Νόμου η αγχόνη.
«Έχεις ευθύνη και δεν είσαι εντάξει!»
Αντί οι γιατροί… γίναν άπειροι οι μπάτσοι!
Το έκαναν «νόμιμα», σου κόψαν το βήχα.
Και κάθεσαι φρόνιμα; … δεν σου το είχα!
«Μείνε στο σπίτι, μην είσαι κουτός.»
«Θα ζήσεις του χρόνου…» το λέει κι ο Γιατρός.
Κι όσο πάνω κοιτάς αναζητώντας ελπίδα,
το λάκκο σου σκάβουν και σου λένε… «πήδα!»
Και δεν πεθαίνεις και αυτοί συνεχίζουν
εσύ φτωχαίνεις κι εκείνοι… πλουτίζουν!
Άδεια σχολεία γεμάτα σιωπές
παρούσες οι τάξεις… χωρίς μαθητές.
«Αυτός είν’ ο δάσκαλος… κι αυτός εσύ.»
… κι ο άνθρωπος έγινε γκρίζο κουτί!
Πιο πολύ απ’ όλα αυτό με πειράζει,
που πίσω δεν έρχεται ό,τι βραδιάζει.
Στις μέρες που φεύγουν του ήλιου βορά
τα παιδιά μεγαλώνουν μόνο μία φορά.
Στις μέρες που φεύγουν του ήλιου βορά
τα παιδιά μεγαλώνουν μόνο αυτή τη φορά.
Κουραστήκαμε τη μάσκα να φοράμε σωστά,
ν’ ανασαίνουμε πιο λίγο και πιο κοφτά.
Λίγο λίγο το στόμα θα προβάλει ξανά
κι η αλήθεια θα καίει τη δική τους ψευτιά.
Λίγο λίγο το στόμα προβάλει ξανά
κι η αλήθεια μας καίει τη δική τους ψευτιά.