Δ.Σ. Συλλόγου Μαρξ. Σκέψης “Γ. Κορδάτος”: Στον Δήμο Πάτρας στηρίζουμε τον Κ. Πελετίδη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ «ΓΙΑΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ»

Για τις εκλογές στον Δήμο Πάτρας στηρίζουμε τη Λαϊκή Συσπείρωση και τον Κ. Πελετίδη.

Σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας εξηγήσαμε με ποια κριτήρια υποστηρίζουμε εκείνη ή την άλλη παράταξη σε δήμους και σε περιφέρειες. Ξεκινήσαμε με μια ανακοίνωση που αφορούσε τον δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης και συνεχίσαμε με την Ανυπόταχτη Αττική για την περιφέρεια Αττικής και άλλα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα, πχ Πόλη Ανάποδα στον Δήμο Θεσσαλονίκης, που σε γενικές γραμμές ακολουθούν την κατεύθυνση που προτείνουμε. Διατηρώντας τα κριτήρια που ήδη έχουμε παραθέσει, σε αυτήν την τρίτη ανακοίνωση, επικεντρώνουμε στη δημοτική κίνηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Πάτρα, με επικεφαλής τον σημερινό δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Ως επικεφαλής της δημοτικής αρχής μιας από τις μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας, ο Κ. Πελετίδης έχει δώσει δείγματα του τι σημαίνει φιλολαϊκή διαχείριση σε αντίθεση με τις πολιτικές του κεντρικού κράτους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Για παράδειγμα, έχει αναπτύξει αναπτυξιακά προγράμματα στις υποδομές της Πάτρας, κοινωνικές δομές στήριξης για τους άπορους, ανέργους, αλλά και μαθητές, ενώ ιδιαίτερα σημαντική ήταν η μείωση δημοτικών τελών στους οικονομικά ασθενέστερους. Ωστόσο, το κοινωνικό του έργο δεν έμεινε μόνο στο επίπεδο της φιλανθρωπίας. Πήγε ένα βήμα παραπέρα. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως την τοπική παραγωγή λαδιού, και την προσέφερε στους οικονομικά πάσχοντες της περιοχής, ενώ, μάλιστα, κατά την περίοδο της πανδημίας, άσκησε πίεση στην κεντρική εξουσία ώστε να μην κοπεί η ηλεκτροδότηση σε οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες της Πάτρας. Επιπλέον, η διαχείρισή του (οικονομική, δημόσια έργα) έδωσε και ένα παράδειγμα πραγματικής φιλολαϊκής εξοικονόμησης, ενάντια σε τοπικά συμφέροντα που λυμαίνονται τα δημόσια οικονομικά, αλλά και προσπάθειας αξιοποίησης ακόμη και των πόρων που προέρχονται από την ΕΕ (ΕΣΠΑ κοκ), για φιλολαϊκούς σκοπούς.

Περιττό να αναφέρουμε ότι η δραστηριότητα του Κ. Πελετίδη ερέθισε τα αντανακλαστικά πολλών ισχυρών “τοπικών αρχόντων”, (υπ)εργολάβων δημοσίων έργων, κοκ, που δεν έπαψαν να κινητοποιούνται με σκοπό να περιορίσουν την δράση του στην περιοχή, κάτι λογικό αφού εναντιώθηκε στα ταξικά τους συμφέροντα. Παρ’ όλες τις συκοφαντίες του τοπικού και αθηναϊκού τύπου και των ΜΜΕ, όπως και τις νομικές διώξεις που υπέστη, η δυναμικότητα και το έργο που προσφέρει στην περιοχή είναι αξιοσημείωτο, και κερδίζει την υποστήριξη ακόμη και  ανθρώπων με πιο “συντηρητικές αντιλήψεις”, που ξεφεύγουν από τον πολιτικό χώρο του ΚΚΕ, και της ευρύτερης «Αριστεράς».

Το παράδειγμά του προσπαθούν να ακολουθήσουν και άλλα σχήματα της Λαϊκής Συσπείρωσης ανά την Ελλάδα. Αναφέρουμε ενδεικτικά την προσπάθεια της Λ.Σ. Νότιας Κέρκυρας, η οποία, με επικεφαλής τον συνδικαλιστή Σταμάτη Πελάη, έχει καταθέσει ένα πρόγραμμα συγκεκριμένων στόχων προς τον νοτιοκερκυραϊκό λαό, ενώ έχει ασκήσει και πολεμική στις αστικές δυνάμεις για την αδυναμία τους να αντλήσουν πόρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας.

Οφείλουμε να υποστηρίξουμε σχήματα με αυτά τα χαρακτηριστικά, παρόλη τη διαφωνία μας με τη γενικότερη ανθενωτική και αντιμετωπική πολιτική του ΚΚΕ, όπως αυτή, άλλωστε, εκδηλώνεται σε πολλές άλλες περιπτώσεις δήμων και περιφερειών, και κυρίως με την άρνησή του σε οποιαδήποτε προγραμματική συνεργασία, ακόμη και σε αυτό το τοπικό επίπεδο.

Επιπλέον, η πολιτική του Κ. Πελετίδη, και όσων προσπαθούν να τον μιμηθούν, εκθέτει τις ιδεολογικές εμμονές τόσο της λεγόμενης «αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», όσο και του ίδιου του ΚΚΕ, ενάντια στη δήθεν «διαχείριση του αστικού κράτους», και στη διαμόρφωση άμεσων πολιτικών προτάσεων και μεταβατικών αιτημάτων και προγραμμάτων. Η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η εξάντληση όλων των περιθωρίων για τη δημιουργία ρωγμών στην πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και η κινητοποίηση των τοπικών λαϊκών κινημάτων ενάντια στην πολιτική αυτή, είναι τακτική που συσπειρώνει τον λαό, επιφέρει χειροπιαστές νίκες, σημαντικές για τη ζωή του λαού, και ανοίγει προοπτικές και ιστορικές δυνατότητες για ριζοσπαστικές αλλαγές και στο επίπεδο της εξουσίας.