Ελλάδα 2.0: Κρατική ευθύνη μηδέν, για τις πυρκαγιές ευθύνεται η φύση

Μητσοτάκης 2023 «Βρισκόμαστε σε πόλεμο με το μέτωπο της φωτιάς.Απέναντι στη μανία της φύσης, κανένα μέτρο δεν θα είναι αρκετό».

Σε μια Ελλάδα που καίγεται ολόκληρη, που υφίσταται μια τεράστια οικολογική καταστροφή και καταστροφή των περιουσιών των ανθρώπων, ο πρωθυπουργός μας μιλάει για τη μανία της φύσης.

Δε μιλάει για την απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας με επίκεντρο την πρόληψη.

Δεν μιλάει για τις ελλείψεις σε πυροσβέστες. Μη ξεχνάμε πως όταν διαδήλωναν για αυτές τους έπνιγαν στα δακρυγόνα.

Δε μιλάει για τις ελλείψεις σε οχήματα ξηράς και εναέρια. Μάλιστα σύμφωνα με δηλώσεις του για τις εν ενεργεία φωτιές, τα εναέρια μέσα “είναι ήδη πολλά”

Μιλάει με θράσος για τον κρατικό μηχανισμό που λειτουργεί τέλεια.

Δεν μιλάει για την απίστευτη μάχη που δίνει ο λαός των περιοχών που καίγεται. Για να δώσει φαγητό και νερό στους πυροσβέστες που χωρίς ύπνο, χωρίς άδειες, χωρίς ρεπό, με ελάχιστα οχήματα παλεύουν να σβήσουν τις φωτιές. Για να σώσει ο ένας τον άλλον μαζεύοντας τρόφιμα και παίρνοντας άτομα που χάσανε το μέρος που έμεναν (τουρίστες και μη) στα σπίτια του γιατί το κράτος είναι παντελώς απόν.

Δεν μιλάει για την ειρωνεία της Ελλάδας 2.0 που δίπλα σε τεράστια πεντάστερα ξενοδοχεία, καρότσες φορτώναν τουρίστες για να σωθούν από τη φωτιά (αλλά ευτυχώς όπως έσπευσε να μας ενημερώσει η πολιτική προστασία με βάση της προτεραιότητες της μόνο το 10% των τουριστικών εγκαταστάσεων επλήγησαν).

Ρόδος, Κέρκυρα, Κάρυστος. Αίγιο, Λίμνη Υλίκη, Κουβαράς-Σαρωνίδα, Δερβερνοχώρια, Λουτράκι, Λακωνία. Αυτές οι πυρκαγιές, και όχι μόνο, είναι που ξέφυγαν.

Και δε ξέφυγαν λόγω της μανίας της φύσης. Ας το πούμε με το όνομα του.

Ξέφυγαν λόγω των κυβερνητικών επιλογών και της διαχρονικής κρατικής πολιτικής.

Ξέφυγαν γιατί το κράτος πρόνοιας, σε έναν κόσμο νεοφιλελευθερισμού, πεθαίνει.

Ξέφυγαν γιατί αντί για πυροσβέστες, οχήματα, προληπτική αντιπυρική προστασία, δασεργάτες, το κράτος αγοράζει φρεγάτες, ραφάλ, περιπολικά και ξεπουλάει κομμάτι κομμάτι τη χώρα μας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Δεν τους νοιάζει η ανθρώπινη ζωή, η φύση, οι ζωές των ζώων, οι περιουσίες των ανθρώπων που χάνονται.

Δεν τους νοιάζει γιατί αν τους ένοιαζε θα έκαναν προσλήψεις (ας θυμηθούμε τη δήλωση του Μητσοτάκη το 2021 λίγες μέρες πριν την πυρκαγιά στη Βαρυμπόμπη “έχω κουραστεί σε αυτή τη χώρα να ακούω ότι η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι παραπάνω προσλήψεις”).

Δεν τους νοιάζει γιατί αν τους ένοιαζε, θα έφτιαχναν αντιπυρικό σχέδιο με βάση την πρόληψη, αντί να δίνουν τα λεφτά του κράτους στους φίλους τους και να χαρίζουν τα κομμάτια καμένης γης σε επενδυτές (ας θυμηθούμε τη δήλωση του Μητσοτάκη το 2020 για τη φωτιά στην Κέρκυρα και τις επενδύσεις “Η εναλλακτική ποια θα είναι; Να μην κάνουμε τίποτα. Κάποια στιγμή θα καεί… και τότε…”).

Ας είμαστε σαφείς.

Στην Ελλάδα 2.0,

Την διαλυμένη από τα μνημόνια

Την παρατημένη στο έλεος μια πανδημίας, χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ

Την γεμάτη αστυνομικούς

Την πνιγμένη από την ακρίβεια και το χρηματιστήριο ενέργειας

Την χτυπημένη από την τραγωδία των Τεμπών που άνθρωποι πέθαναν γιατί δεν λειτουργούσαν κάποια στοιχειώδη μέτρα προστασίας

Την εγκαταλελειμμένη στο έλεος της φωτιάς με 0 ενίσχυση της πυροσβεστικής

Την σημαδεμένη από τα τόσα εργατικά ατυχήματα (και δυστυχήματα),

Δεν υπάρχει μέριμνα για τη ζωή μας και τον τόπο μας.

Όπως φαίνεται τώρα και στις πυρκαγιές, σώζουμε ο ένας τον άλλον.

Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι μόνιμη λύση. Θέλει αλλαγή πορείας. Θέλει ένα κράτος πρόνοιας. Θέλει να σταματήσει η αηδία του τουριστικού θέρετρου και να αρχίσουμε να χτίζουμε πάλι τη χώρα μας, τη χώρα που διέλυσαν οι μνημονιακές δεσμεύσεις και η λιτότητα της ΕΕ.

Και στο σήμερα, με όλη την Ελλάδα στις φλόγες, αυτή η αλλαγή πορείας δεν είναι κάτι θεωρητικό.

Είναι πια θέμα επιβίωσης.