Για την παγκόσμια ημέρα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών
της Αποστολίας Ντόμαρη
Η 25η Νοέμβρη θεσπίστηκε ως η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών το 1991 από τον ΟΗΕ. Είναι πολύ μεγάλη υποκρισία από μεριάς ΟΗΕ-ΕΕ να θεσπίζουν παγκόσμιες ημέρες την στιγμή που οι ίδιοι θεσμοί προκαλούν πολέμους και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Είναι παραπλανητικό και αποπροσανατολιστικό να γιορτάζονται παγκόσμιες ημέρες για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, όπως είναι η 25η Νοέμβρη, αλλά και άλλες τόσες που δήθεν προωθούν και υπενθυμίζουν τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων ομάδων, όπως για παράδειγμα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, από θεσμούς που προκαλούν βία και πολέμους.
Το φαινόμενο της έμφυλης βίας δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά. Σίγουρα η πανδημία, η οικονομική κρίση, η ανεργία έχουν επηρεάσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Όμως, οι ρίζες της έμφυλης βίας πάει πολλούς αιώνες πίσω, και μέχρι σήμερα, υπάρχουν υποβιβαστικές και ντροπιαστικές αντιλήψεις για τις γυναίκες.
Είναι υποκριτικό οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, να χαιρετίζουν και να γιορτάζουν τέτοιες ημέρες. Οι γυναίκες σήμερα βιώνουν την βία των αντιλαϊκών πολιτικών, την κρατική καταστολή, την εργοδοτική βία, τους μισθούς πείνας και τις απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης. Έτσι, δυσκολεύονται να είναι ανεξάρτητες οικονομικά και εγκλωβίζονται σε σχέσεις παθογένειας.
Τον τελευταίο καιρό τα ποσοστά λεκτικής βίας, σεξουαλικών παρενοχλήσεων, δολοφονιών γυναικών έχουν αυξηθεί και είναι σοκαριστικά[1]. Στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια ήδη μετράμε δεκάδες γυναικοκτονίες από την αρχή του έτους.
Παράλληλα, ακόμη χειρότερες είναι οι συνθήκες για πολλούς και πολλές πρόσφυγες και μετανάστες. Οι γυναίκες είναι θύματα ιμπεριαλιστικών πολέμων, αναγκάζονται να φύγουν από την χώρα τους, να πάνε σε άλλες χώρες και να μείνουν σε hot spot μέσα σε ντροπιαστικές και εξευτελιστικές συνθήκες. Στον δρόμο αυτόν, είναι εκτεθειμένες στο trafficking και σε κάθε είδους εκμετάλλευση από διακινητές.
Για όλα αυτά τα προβλήματα υπάρχει ελάχιστη κοινωνική προστασία και οι κακοποιημένες γυναίκες είναι χωρίς καμία στήριξη. Δεν υπάρχουν υπηρεσίες πρόληψης και στήριξης ή υπάρχουν ελάχιστες και είναι υποστελεχωμένες. Την ίδια στιγμή ψηφίζονται αντεργατικά μέτρα που δυσχεραίνουν τις ζωές πολλών γυναικών και τις εγκλωβίζουν σε προβληματικές σχέσεις.
Για όλα αυτά πρέπει να οργανωθεί κοινός αγώνας ανδρών και γυναικών για να ξεπεραστούν προκαταλήψεις αιώνων. Όλοι μαζί θα πρέπει να παλέψουν για την πλήρη ισοτιμία της γυναίκας, για δωρεάν δημόσιες δομές, για αγώνες ενάντια στα πρότυπα που θέλουν τη γυναίκα εμπόρευμα, για εργασιακά δικαιώματα και αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
[1]https://www.kethi.gr/nea/i-bia-kata-ton-gynaikon-se-arithmoys-0