Ανακοίνωση του Δ.Σ. του Συλλόγου Διάδοσης Μαρξιστικής Σκέψης «Γ. Κορδάτος»

 

Για την εργατική Πρωτομαγιά

 

Οι μεγάλες κατακτήσεις της εργατικής τάξης που επετεύχθησαν με μακροχρόνιους αγώνες και θυσίες, όπως η κατοχύρωση του 8ωρου, αναστέλλονται και ακυρώνονται σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο. Η επιδείνωση της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος με τη μακρόχρονη παγκόσμια οικονομική ύφεση φέρνουν στο προσκήνιο μια στρατηγική ακόμη σκληρότερης εκμετάλλευσης της μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας από το κεφάλαιο.

Οι ιμπεριαλιστές, για να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους και να βρουν διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, επιλέγουν ταυτόχρονα και τη μόνη λύση που τους απομένει, συνεχίζοντας την παρασιτική τους δράση. Οδηγούν σε έναν κλιμακούμενο Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιδιώκοντας την επέκταση της λεηλασίας ολόκληρου του κόσμου από το ιμπεριαλιστικό, μονοπωλιακό τους κεφαλαίο. Σέρνουν, έτσι, τον πλανήτη στον αφανισμό.

Η Ελλάδα, χώρα χρεοκοπημένη και εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό, οδηγείται ετσιθελικά από τους ντόπιους καλοθελητές και τους ξένους επικυρίαρχους στους βάρβαρους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Συντάσσεται πλήρως στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών απέναντι στους λαούς που αντιστέκονται στην κυριαρχία του, στέλνοντας μέχρι και οπλισμό στην Ουκρανία όπου κυριαρχούν ναζιστικές συμμορίες. Η υποταγή αυτή στους ντόπιους και ξένους “λύκους” εξαθλιώνει περαιτέρω τον ελληνικό λαό. Στο όνομα των επιταγών των διεθνών μας «συμμάχων», μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες, οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι, ενώ ο λαός παραμένει εγκλωβισμένος στην μνημονιακή συνταγή εξαθλίωσής του.

Η διέξοδος δεν είναι στα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ) που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια πιστά στη νεοφιλελεύθερη ΤΙΝΑ, στον ευρωμονόδρομο, και στην αμερικανοκρατία, ακόμη και όταν εκλέγονταν με διαφορετικές διακηρύξεις, αυτούς δηλαδή που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, ούτε, φυσικά, στο – διαχρονικά ξενόδουλο – φασιστικό παρακράτος.

Η διέξοδος δεν είναι ούτε στα πολιτικά προγράμματα που χαρακτηρίζονται από “δημιουργική ασάφεια” γύρω από τα κεντρικότερα πολιτικά ζητήματα της χώρας μας, όπως η υποταγή στις πολιτικές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της ντόπιας ολιγαρχίας, ή η σύγκρουση με αυτές, ούτε, όμως και στην επίκληση της εξέγερσης, της επανάστασης, ή της “ανατροπής”, γενικά και αόριστα, ενάντια στο “κεφάλαιο”, τον “καπιταλισμό”, ή το “κράτος”, και στη μετάθεση στο λαϊκό αυθόρμητο των ευθυνών των πολιτικών δυνάμεων.

Τώρα που ο λαός και η νεολαία ξαναβγαίνουν στους δρόμους μαζικά, όπως έγινε στην απεργία της 8ης Μάρτη, πρέπει όλες και όλοι να το “πάρουμε αλλιώς” αυτή τη φορά, μαθαίνοντας από τα λάθη της προηγούμενης περιόδου.

Όσο κυρίαρχος στον πλανήτη παραμένει μια οπλισμένη μέχρι το μεδούλι συμμορία που παίζει τις τύχες της ανθρωπότητας κορώνα – γράμματα, η απάντηση για τους λαούς βρίσκεται στους αγώνες. Η εργατική Πρωτομαγιά δείχνει τον δρόμο. Η αντιφασιστική νίκη των λαών, της οποίας η επέτειος πλησιάζει, δείχνει τον δρόμο. Η βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας και η ειρήνη δεν μπορούν να κερδηθούν αφήνοντας τις τύχες μας στα χέρια μιας παρασιτικής διεφθαρμένης ελίτ.

Αν και η σημερινή συγκυρία μοιάζει δυσοίωνη, η ιστορία, όσο οξύνεται η καπιταλιστική κρίση, μπορεί πολύ γρήγορα να αλλάξει τροπή. Για να σηκωθεί ο λαός ξανά στα πόδια του είναι απαραίτητο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα σε αντι-ιμπεριαλιστική, αντι-μονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση για να συγκρουστεί με την ντόπια και ξένη αντίδραση:

• Ενάντια στις κυβερνήσεις και τα κόμματα των μνημονίων, του ευρωμονόδρομου και της αμερικανοκρατίας!
• Ακύρωση όλων των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων επιχειρήσεων.
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, και ιδιαίτερα των κοινωφελών υποδομών και υπηρεσιών.
• Εργατικός και λαϊκός έλεγχος στις δημόσιες επιχειρήσεις, με δημοκρατική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, ενάντια στις διαπλεκόμενες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
• Προσλήψεις και επαρκής εκπαίδευση του προσωπικού στις δημόσιες κοινωφελείς υποδομές και υπηρεσίες.
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και υγεία. Δημόσια ασφάλιση.
• Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις εργασίας.

Απαραίτητος όρος για ένα τέτοιο κίνημα είναι η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς!