Συν/ξη Ν. Παπαδόπουλου, υποψ. με το ΚΚ Γερμανίας στις Ευρωεκλογές: “Η ΕΕ ποινικοποιεί ακόμη και τη θαλάσσια διάσωση”

μετ. Ιωάννης Παπαδάκης

από την ιστοσελίδα της unsere–zeit.de

Ο Νικόλαος Παπαδόπουλος διεκδικεί τις ευρωεκλογές στην πέμπτη θέση της λίστας του Γερμανικού ΚΚ(DKP). Ο 28χρονος τεχνικός σέρβις δραστηριοποιείται στο Γερμανικό ΚΚ (DKP), τη Σοσιαλιστική Νεολαία Γερμανών Εργατών ( SDAJ) και το συνδικάτο IG Metall. Σε συνέντευξή του στο τεύχος 1/2024 του POSITION, του περιοδικού της SDAJ, εξηγεί γιατί είναι υποψήφιος και γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένας προοδευτικός θεσμός. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την άδεια ανατύπωσης.

Ερώτηση: Νίκο, κατεβαίνεις στις εκλογές της ΕΕ ως υποψήφιος νεολαίας με το DKP. Τι σε παρακίνησε να διεκδικήσεις το αξίωμα, παρόλο που το DKP είναι απίθανο να μπει στο κοινοβούλιο;

Νικόλαος Παπαδόπουλος: Ο κύριος λόγος που είμαι υποψήφιος είναι γιατί δεν βλέπω προς το παρόν κανένα άλλο κόμμα που να εκπροσωπεί αυτό που πρεσβεύω. Όλα τα μεγάλα κόμματα βλέπουν την ΕΕ ως τη μεγάλη πρόοδο, η κριτική για την ΕΕ προέρχεται –όταν υπάρχει– από τη δεξιά. Υπάρχουν πράγματι πολλοί καλοί λόγοι για να επικρίνουμε την ΕΕ γενικά και τον ρόλο της Γερμανίας εντός της ΕΕ, αλλά κανείς δεν το κάνει. Αυτό ακριβώς θέλω να κάνω με την υποψηφιότητά μου. Είναι αλήθεια ότι πιθανότατα δεν θα εισέλθω στο κοινοβούλιο της ΕΕ, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι σημαντικό να εκμεταλλευτώ την προσοχή που υπάρχει τώρα στο θέμα λόγω των εκλογών της ΕΕ και να μιλήσω ανοιχτά με τους συναδέλφους μου για το θέμα.

Ερώτηση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζεται από πολλούς νέους ως ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Γιατί η ΕΕ δεν σημειώνει πρόοδο για τη νεολαία που εργάζεται και μαθαίνει;

Νικόλαος Παπαδόπουλος: Μπορείτε να δείτε με πολλούς τρόπους ότι η ΕΕ δεν έχει τίποτα να προσφέρει στους νέους που εργάζονται και μαθαίνουν. Θα ήθελα να το αποδείξω για τη Γερμανία χρησιμοποιώντας δύο παραδείγματα: Πρώτον, πολλοί τομείς των δημόσιων υπηρεσιών ιδιωτικοποιούνται με βάση το δίκαιο της ΕΕ με στόχο να καταστούν επικερδείς. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι είναι χειρότεροι σε σχέση με πριν, επειδή δεν θα είχαν κέρδος αν ήταν σε καλή κατάσταση. Ως παράδειγμα αυτού, μπορείτε να δείτε τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Με την εισαγωγή του συστήματος DRG, έχουν σχεδιαστεί για να αποφέρουν κέρδος. Και ακόμη και οι περιοχές που βρίσκονται στα χέρια του κράτους πρέπει ξαφνικά να είναι κερδοφόρες. Η Deutsche Bahn είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα εδώ: αν και ανήκει 100 τοις εκατό στο κράτος, πρέπει να λειτουργεί σαν μια εταιρεία προσανατολισμένη στο κέρδος. Βλέπει κανείς ότι το όλο θέμα δεν λειτουργεί σε σχέση με το πόσα νοσοκομεία πρέπει να απαλλάσσονται από τα χρέη από τους δήμους και τα κρατίδια κάθε χρόνο, καθώς και από το γεγονός ότι ο σιδηρόδρομος εξακολουθεί να μην έχει κέρδος. Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο μπορείτε να δείτε αυτό είναι ότι η ΕΕ καθιστά δυνατή την άσκηση μαζικής πίεσης στους εργαζόμενους σε μεγάλες εταιρείες: ο κοινός οικονομικός χώρος διασφαλίζει ότι οι θέσεις εργασίας μπορούν να ανατεθούν σε εξωτερικούς συνεργάτες στις αποκαλούμενες «χώρες με το καλύτερο κόστος» σχετικά εύκολα. Το αποτέλεσμα είναι μαζική πίεση στο εργατικό κίνημα στη Γερμανία. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Γερμανία είναι ήδη μια χώρα με χαμηλό μισθό σε σχέση με την παραγωγικότητά της.

Ερώτηση: Στο σχολείο και στις συζητήσεις, η ΕΕ παρουσιάζεται συχνά ως εγγυητής της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πώς νιώθετε για αυτήν την απεικόνιση;

Νικόλαος Παπαδόπουλος: Νομίζω ότι αυτή η αναπαράσταση είναι βασικά λάθος. Η ΕΕ είναι αυτή που κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα θέμα διαπραγμάτευσης εδώ και χρόνια με τις συζητήσεις της για τα δικαιώματα ασύλου. Η ΕΕ είναι υπεύθυνη για τις απάνθρωπες συνθήκες των προσφύγων εκτός των συνόρων της ΕΕ, όπως στην Τουρκία, και εντός των συνόρων της ΕΕ, όπως στη Μόρια. Και είναι η ΕΕ που οδηγεί τους πρόσφυγες ή τους αφήνει να παρασυρθούν πίσω στις χώρες τους στην ανοιχτή θάλασσα και ποινικοποιεί ακόμη και τη θαλάσσια διάσωση. Τα κάνει όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα πλουτίζει πολύ από τους πολέμους και την έλλειψη προοπτικών που αναγκάζουν τους ανθρώπους να φεύγουν και υποστηρίζει κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, εφόσον ενεργούν οικονομικά και γεωπολιτικά προς το συμφέρον της ΕΕ.