1

Οι ΗΠΑ εξωθούν τη Ρωσία σε πόλεμο και της χρεώνουν την απειλή της παγκόσμιας ειρήνης!

του Μιχάλη Χονδροκούκη

Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις περιττεύουν, όταν όλα τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, για να μην ακούγεται πουθενά τίποτε το διαφορετικό από το εξής: «Η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία», «Το ολοκληρωτικό, νεοτσαρικό καθεστώς απειλεί την παγκόσμια Ειρήνη». Εφαρμόζοντας τις προσφιλείς τους μεθόδους για την καθυπόταξη συνειδήσεων –πες, πες, πες!– όλος ο πλανήτης πρέπει να μάθει ότι η «πραγματικότητα» είναι αυτή! Έτσι, η προπαγάνδα των αδίστακτων και αιμοσταγών ΗΠΑ μετατρέπεται σε «κοινή γνώμη» και η φαινομενικότητα σε «πραγματικότητα».

Ας κάνουμε λίγα βήματα χωρίς τον «αντίλαλο» των δημοσιογράφων-φερεφώνων

και των πολιτικών εκπροσώπων του Ευρωατλαντικού Άξονα:

1. Οι ΗΠΑ βήμα βήμα επιτίθενται –είτε δια αντιπροσώπου είτε άμεσα– σε όλον τον πλανήτη.

2. Πέρασαν ογδόντα χρόνια από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μετά τον οποίο ήταν σαφής και ανοιχτά παραδεκτή η κυριαρχία των ΗΠΑ στο στρατόπεδο του Ιμπεριαλισμού και η υποταγή των δυτικοευρωπαϊκών αστικών δυνάμεων και της Ιαπωνίας στη στρατηγική της.

3. Πέρασαν τριάντα χρόνια από την ήττα της ΕΣΣΔ, μετά την οποία ήταν σαφής η απουσία ισχυρού αντιπάλου απέναντι στη στρατηγική των ΗΠΑ.

4. Εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη δύναμη σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

5. Με το προκλητικό πρόσχημα της «Προστασίας της Ειρήνης και της Ελευθερίας» και αποκαλώντας τις εκατοντάδες στρατιωτικές τους βάσεις ανά τον κόσμο «Σύμβολα της δέσμευσης των ΗΠΑ προς τους συμμάχους και φίλους», σέρνουν τον έναν λαό μετά τον άλλο στον πόλεμο και σπέρνουν τη δυστυχία και τον θάνατο:

-Άλλοτε «καταπολεμούν την τρομοκρατία» που οι ίδιοι εξέθρεψαν και εξόπλισαν…

-Άλλοτε ανακαλύπτουν ή κατασκευάζουν «τυράννους» που «καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα», τους στοχοποιούν και «αποκαθιστούν τη δημοκρατία» υποκινώντας εμφύλιες συρράξεις και σπεύδοντας να επέμβουν στρατιωτικά ως «καλοί σύμμαχοι» στο πλευρό των «δημοκρατικών δυνάμεων» (μαριονετών) που προορίζουν για αντικαταστάτες των παλαιών καθεστώτων…

-Άλλοτε, εξοπλίζοντας αδιάλειπτα τα μικρότερα και οικονομικο-πολιτικο-στρατιωτικά εξαρτώμενα κράτη –είτε τα χρησιμοποιούν ως «αντιπροσώπους» σε πολεμικές επιχειρήσεις που δεν θέλουν να φανούν είτε παρακολουθούν σαν τον Πόντιο Πιλάτο τους όποιους πολέμους ξεσπούν στο περιθώριο της στρατηγικής τους– και ευνοώντας πάντα εκείνο το κράτος που εξυπηρετεί καλύτερα στη συγκεκριμένη φάση τη στρατηγική των ΗΠΑ…

6. Σε περίοδο βαθύτατης οικονομικής κρίσης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, άρα σε περίοδο βαθύτατης ανασφάλειας για όλα τα μονοπώλιά τους, οι ΗΠΑ προσπαθούν να διασφαλίσουν πολιτικο-στρατιωτικά την κυριαρχία τους.

7. Οι ΗΠΑ προχωρούν σε αναδιοργάνωση, αναδιάταξη, ανάπτυξη και προώθηση των στρατιωτικών τους βάσεων εστιάζοντας στη Ρωσία και την Κίνα.

8. Η Ρωσία και η Κίνα είναι δύο ιδιαίτερες χώρες: οι μόνες με αυτού του μεγέθους παραγωγικές δυνατότητες, όπου αναπτύχθηκε ο πρώιμος σοσιαλισμός και γι’αυτό στα εδάφη τους δεν υπάρχει αμερικανική στρατιωτική βάση, με μια Κίνα της οποίας η αναπτυξιακή δυναμική είναι τεράστια. Αυτές οι χώρες αποτελούν τον κύριο στόχο περικύκλωσης της αμερικανικής πολεμικής μηχανής.

9. Σήμερα (ενδεικτικά και κατά προσέγγιση, καθώς τα στοιχεία των πηγών διαφέρουν) η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία έχουν η κάθε μία περί τις δέκα στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, η Τουρκία έξι, η Ιταλία τρεις, η Γερμανία δύο, η Ιαπωνία μία και η Κίνα επιδιώκει να ανοίξει μια δεύτερη. Τι ισχύει αντίστοιχα για τις ΗΠΑ; Μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ βρίσκονται να κατέχουν δύο χιλιάδες στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό! Ο αριθμός αυτός μειώθηκε σταδιακά στο μισό, αλλά μετά την ήττα της ΕΣΣΔ σημειώνει μεγάλη αύξηση. Σήμερα, ενώ οι υπόλοιποι μόλις αθροίζουν περί τις σαράντα βάσεις στο εξωτερικό, οι ΗΠΑ –με πολλές δεκάδες βάσεων στην εμφανιζόμενη ως δήθεν ισχυρή Γερμανία, τη Μ. Βρετανία, την Τουρκία, τη Ν. Κορέα και την Ιαπωνία– αναφέρεται ότι λειτουργούν ανά τον κόσμο, είτε ως εθνικές αμερικανικές είτε ως ΝΑΤΟϊκές, περί τις τέσσερεις χιλιάδες στρατιωτικές βάσεις!

10. Τί ακριβώς σημαίνουν σήμερα οι φράσεις «όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων» ή «ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων», όταν εξετάζεται οποιοσδήποτε πόλεμος των  τελευταίων τριάντα χρόνων; Στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Ουκρανία, τη Συρία και, σήμερα, πάλι στην Ουκρανία… δεν πρόκειται για πολέμους που ξέσπασαν κατά το μοίρασμα του κόσμου μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ο ανταγωνισμός τους έφτασε σε σημείο που να μην μπορεί να λυθεί παρά μόνο πολεμικά. Όλοι αυτοί είναι πόλεμοι προώθησης της στρατηγικής των ΗΠΑ, οι οποίες συγκρούονται πια με κύριο αντίπαλο, όχι κάποια ανταγωνιστική ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά κάθε φορά ένα κράτος-στόχο το οποίο σφυροκοπούν είτε απευθείας με τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις είτε υποκινώντας εμφύλια σύγκρουση και χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας τους όποιους «μαχητές της ελευθερίας».

Οι ΗΠΑ αναδιαμορφώνουν, αναδιατάσσουν, ενισχύουν και επεκτείνουν τη σφαίρα επιρροής τους, στο πλαίσιο της προώθησης των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεών τους για την ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας, στο πλαίσιο της στρατηγικής τους για διασφάλιση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους.

Προς τον πόλεμο στην Ουκρανία του 2022

– Οι ΗΠΑ εγκαθιδρύουν φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ εξάγουν φασισμό.

– Οι Ρωσόφωνοι του Ντονμπάς αντιστέκονται και ανακηρύσσουν αυτόνομες λαϊκές δημοκρατίες.

– Οι Ουκρανοί φασίστες καταπιέζουν τον λαό, καταστρέφουν τη χώρα, σαμποτάρουν και δολοφονούν στις λαϊκές δημοκρατίες.

– Οι ΗΠΑ δρομολογούν την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ υπάρχει επίσημη δέσμευση μη επέκτασης.

– Η Ρωσία αρχίζει τον πόλεμο με την Ουκρανία και στην πρώτη φάση ξεκινούν με την απώθηση των ουκρανικών φασιστικών δυνάμεων από το Ντονμπάς, έχοντας την υποστήριξη του ντόπιου πληθυσμού και με τους περισσότερους Ουκρανούς στρατιώτες να παραμερίζουν στην προέλαση. Ακολούθως, οι επιχειρήσεις στρέφονται προς την ανατροπή της φασιστικής κυβέρνησης, όπου οι συγκρούσεις συνεχίζονται.

– Το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ, στελεχωμένο διεθνώς τεκμηριωμένα από νεοναζί-εγκληματίες πολέμου, υπό τη σκιώδη καθοδήγηση των ΗΠΑ απειλεί, σκοτώνει αδιακρίτως εντός των πόλεων και παρουσιάζεται ως η δήθεν ουκρανική αντίσταση.

Ποιο είναι το αντικειμενικό περιεχόμενο της ρωσικής στρατιωτικής επίθεσης;

Βεβαίως, η κυβέρνηση της Ρωσίας δεν εκστρατεύει με αγαθές προθέσεις· δεν κόπτεται πολιτικά-ιδεολογικά για το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου· δεν αγωνιά για τον αγώνα επιβίωσης των ρωσόφωνων στις Λαϊκές δημοκρατίες. Ωστόσο, έχει αστικά-εθνικιστικά συμφέροντα και σε αυτά εγγράφεται η στρατιωτική τους απάντηση στην καταπίεση και δολοφονία των ρωσόφωνων και μη πληθυσμών των Λαϊκών δημοκρατιών στην ανατολική Ουκρανία και η αναγνώρισή τους.

Η ρωσική αστική τάξη και η κυβέρνησή της γνωρίζουν καλά ότι πρέπει να προφυλαχθούν από τις ΗΠΑ, από την επέκταση του ΝΑΤΟ μια ανάσα από τα σύνορά τους. Αυτός είναι ο κύριος στόχος τους!

Όμως, για να υπερασπιστούν τα αστικά-εθνικιστικά τους συμφέροντα είναι αναγκασμένοι να συγκρουστούν στρατιωτικά με τον εξαγόμενο φασισμό των ΗΠΑ, με το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου και ακολούθως, ενδεχομένως, με τις νατοϊκές δυνάμεις!

Είναι αναγκασμένοι να έρθουν σε ρήξη με τις Ευρωενωσιακές κυβερνήσεις και να δεχτούν σοβαρότατο οικονομικό πλήγμα από τη διακοπή των παγκόσμιων συναλλαγών τους… όμως, το κάνουν, διότι ξέρουν πως αν το ΝΑΤΟ πατήσει στην «αυλή»τους, θα βρίσκονται υπό μόνιμη ασφυκτική απειλή.

Ο ουκρανικός λαός γίνεται θύμα πολέμου, διότι αυτό σχεδίασαν οι ΗΠΑ και εξετέλεσαν δια του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου. Η ρωσική πολεμική αντίδραση προκλήθηκε και ο ουκρανικός λαός, δυστυχώς, υφίσταται τις συνέπειες της αδυναμίας του να ανατρέψει το αμερικανοκίνητο φασιστικό καθεστώς, παρά τον αγώνα των Λαϊκών δημοκρατιών. Αυτός είναι ο τεράστιος κίνδυνος για κάθε λαό που μπλέκεται στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Αλλά ποτέ δεν ρωτούνται οι λαοί πριν γίνουν θύματα.

Τελικά, ποιο είναι το κύριο στη συγκεκριμένη πολεμική σύρραξη;

Η ρωσική αντίδραση ή η προσχεδιασμένη δράση των ΗΠΑ;

Τι επιδιώκουν οι ΗΠΑ; Ποια είναι η πολιτική του Ευρωατλαντικού Άξονα;

–Η συγκρότηση παγκόσμιου αντι-ρωσικού μετώπου υπό το πρόσταγμα των ΗΠΑ και η πολεμικά επιβαλλόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά

1. Οι ΗΠΑ και οι ΕΕ κυβερνήσεις συγκροτούν ανοιχτά ένα αντι-ρωσικό μέτωπο (βλ. παραπάνω, σημείο 8).

2. Το ΝΑΤΟ προετοιμάζει την «κάθαρσή»του και το ξαναπλασάρισμά του στις συνειδήσεις των λαών ως «ειρηνευτική δύναμη»… (ταυτόχρονα ετοιμάζεται για την τελευταία πράξη του σχεδίου… την ωμή στρατιωτική παρέμβαση).

3. Στο πλαίσιο αυτής της παραπλάνησης και, βεβαίως, σε συνδυασμό με τα άμεσα και μακροπρόθεσμα οικονομικά και πολιτικά οφέλη, οι ΗΠΑ εμποδίζουν την παράδοση της ηττημένης ουκρανικής κυβέρνησης, συντηρούν τις πολεμικές συγκρούσεις προμηθεύοντας ανοιχτά με όπλα το φασιστικό καθεστώς, με σκοπό να παραταθεί η παγκόσμια εικόνα της «ρωσικής απειλής», μια εικόνα που με τον συντριπτικό έλεγχο των ΜΜΕ μπορούν να την «εξηγούν» συστηματικά και καθημερινά σχεδόν σε όλον τον πλανήτη.

4. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ κάνουν το πρώτο βήμα και εξοπλίζουν το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου.

5. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, έχοντας παραδώσει γη και ύδωρ και όντας αμετανόητοι πρωταθλητές στις εξοπλιστικές παραγγελίες από το ΝΑΤΟ (ενώ περιφρονούν προκλητικά τις επείγουσες λαϊκές ανάγκες), κάνουν την «πάπια» και, μέχρι πρότινος, βουβά διευκόλυναν τις νατοϊκές δυνάμεις με κάθε τρόπο.

6. Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει και άμεσα στρατιωτικά το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου, όπως διέταξε το πλανητικό αφεντικό.

Τι επίκειται όταν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες , πρώτη η Γερμανία, αρχίζουν να ανακοινώνουν τεράστια αύξηση του προϋπολογισμού των εξοπλισμών;

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε άμεσα ότι γίνονται βήματα

προς έναν γενικευμένο Παγκόσμιο Πόλεμο!

*

Και εμείς… τι κάνουμε;

Στεκόμαστε μπροστά στο πρόβλημα της απουσίας ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος,

που σήμερα θα έπρεπε να είναι και αντιπολεμικό-αντινατοϊκό κίνημα!

Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν υπάρχει ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα και ένα αντίστοιχο ισχυρό πολιτικό υποκείμενο, που να ξεμπροστιάζει τις ΗΠΑ και όλες τις υπάκουες κυβερνήσεις των χωρών που τις ακολουθούν, όπως τη δική μας –και όταν λέμε να «ξεμπροστιάζει», δεν εννοούμε να στήνει βαρύγδουπους, πηχαίους τίτλους σε ιστοσελίδες που διαβάζει μόνο το «γαλατικό χωριό», αλλά να έχει πραγματική απήχηση και υπολογίσιμη επιρροή στην κοινωνία… Αφού, λοιπόν, δεν έχει αναπτυχθεί ένα ικανό πολιτικό κίνημα που να καταγγέλλει και να ασκεί σοβαρή πίεση στις κυβερνήσεις… βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να παρακολουθούμε την προαναγγελία, την κήρυξη και την πρώτη φάση ενός ακόμη επεκτατικού πολέμου των ΗΠΑ, χωρίς να μπορούμε –μέχρι στιγμής– να παρέμβουμε με κάποιον πραγματικά αποτελεσματικό τρόπο.

– Ως πότε δεν θα μπορούμε να συμπράξουμε ενωμένοι και συντονισμένα, ώστε η εμβέλειά μας να αγγίξει την ελληνική κοινωνία;

– Ως πότε το κύριο θα χάνεται στις ατέρμονες αντιπαραθέσεις ή θα «απονευρώνεται» σε βραχύβιες καμπανιακές συμμαχίες;

– Ως πότε η ικανοποίηση των επιτακτικών λαϊκών αναγκών θα φιγουράρει σε εκατό διαφορετικά «επαναστατικά προγράμματα», αντί να είναι η μετωπική αιχμή με την οποία θα χτυπάμε όλοι μαζί συντονισμένα στο ίδιο σημείο;

Και τώρα… μπροστά σε αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ… μπροστά σε αυτόν τον κλιμακούμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο… δεν είναι το κύριο και επιτακτικό η Ειρήνη των Λαών και η καταδίκη του ΝΑΤΟ; Δεν είναι το κύριο το σταμάτημα κάθε στρατιωτικής διευκόλυνσης των ΗΠΑ στην παγκόσμια επίθεση που συνεχίζουν να εξαπολύουν; Δεν είναι επιτακτική όσο ποτέ η ανάγκη απεμπλοκής από το ΝΑΤΟ; Δεν μπορούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν το λαϊκό συμφέρον ενάντια στα αιμοσταγή μονοπώλια των ΗΠΑ και ΕΕ να γίνουν μια γροθιά;

Ως πότε οι κυβερνήσεις μας θα μας σφίγγουν στο πλευρό του μεγάλου δολοφόνου του 20ου και 21ου αιώνα… και εμείς θα απωθούμε «συντροφικά» ο ένας τον άλλο;

Ως πότε τα μικρά και μεγάλα «μαγαζιά» του κινήματος θα βάζουν μπροστά την αναπαραγωγή τους και θα απολυτοποιούν άκαμπτα την ακεραιότητα των θέσεών τους;

Τι κάνουμε την προηγούμενη μέρα του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου;