Κίνα- Κορονοϊός. Πίσω από τις σκανδαλώδεις παραποιήσεις και αποσιωπήσεις

 

του Αλέκου Αναγνωστάκη

 

Τι ακριβώς συμβαίνει στην Κίνα;

«Έξαρση κορονοϊού;», «εκτός ελέγχου η κατάσταση με χιλιάδες θανάτους από Covid-19 κάθε μέρα» ή και «εκατομμύρια (αναμενόμενους) νεκρούς;», «Παγκόσμιος συναγερμός και μέτρα από χώρες;», «Έλλειψη εμβολίων;» Και μάλιστα έλλειψη σε τέτοιο βαθμό ώστε «η επίτροπος Υγείας Στέλλα Κυριακίδου ήρθε σε επαφή με τους κινέζους ομολόγους της για να προσφέρει αλληλεγγύη και υποστήριξη, κάτι που περιλαμβάνει εμπειρογνωσία δημόσιας υγείας καθώς και δωρεές επικαιροποιημένων εμβολίων της ΕΕ» ;

Έλλειψη ή η επάρκεια εμβολίων είναι τέτοια που οδήγησε σε άμεση απόρριψη της πρότασης από την κινέζικη κυβέρνηση;

Η όλη κατάσταση είναι εν ολίγοις εκτός ελέγχου ή όπως υποστηρίζει  το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών «η κατάσταση στην Κίνα βρίσκεται υπό έλεγχο» και διαβεβαιώνει ότι «δεν υπάρχει ανάγκη για ευρωπαϊκά εμβόλια δεδομένης της «αφθονίας» κινεζικών εμβολίων με ισχυρή κλινική αποτελεσματικότητα»;

Στο όνομα της χωρίς αρχές διαπάλης που διεξάγεται στις πλάτες των λαών η κατάσταση οδηγείται σε απίστευτες  παραποιήσεις στην αντιμετώπιση των εξελίξεων. Είναι για παράδειγμα γεγονός πως παρόλο που οι Κινέζοι έλεγξαν και μηδένισαν τελικά τον  κορονοϊό με την πολιτική της ιχνηλάτησης, των λοκ ντάουν, και άλλων μέτρων, παράλληλα κατασκεύασαν και χρησιμοποίησαν δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίων Sinopharm και Sinovac για τον κινέζικο λαό αλλά και για εξαγωγή σε πολλές χώρες, ιδίως στη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική.

Είναι επίσης χαρακτηριστική η δήλωση του καθηγητή Πολ Χάντερ του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας  πως “Συνιστά ειρωνεία ότι όλοι εστιάζουν στις πιθανές παραλλαγές που μπορεί να αναδυθούν στην Κίνα, ενώ η παραλλαγή ΧΒΒ.1.5 ήρθε από τις ΗΠΑ”. ( Η υποπαραλλαγή XBB.1.5 της Όμικρον τείνει να γίνει κυρίαρχη αλλά  κατά κοινή ομολογία δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι πιο επικίνδυνη σε σχέση με τις άλλες υποπαραλλαγές, ούτε υπάρχουν ενδείξεις ότι  μπορεί να διασπάσει μαζικά την προστασία που παρέχουν τα εμβόλια»).

Ωστόσο το ερώτημα παραμένει:  τι πέτυχε η Κίνα με την πολιτική του μηδενικού Covid;

 

Ένας πρώτος απολογισμός

Από το Δεκέμβρη του 2019 έχουν περάσει τρία χρόνια.

 Ήταν τότε, που στην πόλη Γιουχάν (10.000.000 κάτοικοι ισχυρό οικονομικό και συγκοινωνιακό κέντρο της κεντρικής Κίνας, πρωτεύουσα της κέντρο – ανατολικής επαρχίας  Χουμπέι των 15.000.000 κατοίκων), αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά, ο κορονοϊός SARS-CoV-2…

 Η Κίνα τότε βρέθηκε αντιμέτωπη με το άγνωστο: Δίχως εμβόλια, δίχως φάρμακα, δίχως στρατηγικές ίασης, δίχως γνώση αυτού καθ αυτού του νέου στελέχους κορονοϊού.

Γι αυτό αποπειράθηκε τον περιορισμό της νόσου δια της απομόνωσης. Στις 23 Ιανουαρίου 2020, η Γιουχάν τέθηκε σε καραντίνα,  όλες οι δημόσιες συγκοινωνίες προς και από την πόλη ανεστάλησαν. Οι πόλεις  Χουανγκάνγκ, Τσιτσιάνγκ, Ετσόου και Τσιμπί, δίπλα στη Γιουχάν, τέθηκαν επίσης σε παρόμοια καραντίνα από τις 24 Ιανουαρίου 2020 και μετά. Λίγες ημέρες μετά, η Κίνα ανέβαλε όλες τους εορτασμούς για την Κινεζική Πρωτοχρονιά, και έκλεισε όλα τα σχολεία μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου.

Οι απόπειρες αυτές σε λίγο διάστημα είχαν σοβαρά αποτελέσματα στο εσωτερικό της Κίνας.

Σε ό,τι αφορά όμως τη διεθνή εξάπλωση, λόγω της χαώδους συμπεριφοράς κρατών και πολιτικών απέτυχαν.

Το αποτέλεσμα ήταν δυο μήνες μετά, στις 30 Ιανουαρίου του 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να ανακοινώσει ότι η νόσος αποτελεί Έκτακτη Ανάγκη Δημόσιας Υγείας Διεθνούς Ενδιαφέροντος και στις 11 Μαρτίου ότι αποτελεί πανδημία.

Στα τρία αυτά χρόνια η πανδημία COVID-19 έχει επισήμως προκαλέσει (μέχρι σήμερα, 6.1.2023) πάνω από εξ εκατομμύρια εφτακόσιες χιλιάδες (6.700.000) καταγραμμένους θανάτους, (χώρια οι ανώνυμοι θάνατοι στις φαβέλες των μεγαλουπόλεων) πάνω από 570 εκατομμύρια μολύνσεις, γεγονός που την καθιστά μία από τις πιο θανατηφόρες στην ιστορία.

Εννιά (9) χώρες, από τις ισχυρότερες και πλουσιότερες του κόσμου (ΗΠΑ, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Μεξικό, Νότιο Αφρική), καλύπτουν το 60% των παγκόσμιων θανάτων, κοντά στα 4 εκατομμύρια.

Από αυτούς ένα εκατομμύριο εκατόν δεκαεννέα χιλιάδες, το 16% των παγκόσμιων θανάτων, είναι μόνο στις ΗΠΑ του Τραμπ, 700.000 στη Βραζιλία του ηττημένου πλέον και δραπέτη Μπολονσάρο ο οποίος αναμένεται να προσαχθεί σε δίκη και για τη διαχείριση της πανδημίας.

Αλλά τα εκατομμύρια αυτά δεν είναι νούμερα, είναι άνθρωποι, είναι «οι σχέσεις του ανθρώπου».

Αυτή  είναι η εικόνα που έχει να κάνει αποκλειστικά όχι με την πανδημία γενικά αλλά ειδικά με την συγκεκριμένη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, την πολιτική της ανεμπόδιστης, αρχικά, επίτευξης φυσικής ανοσίας. Με μότο πρώτα η (καπιταλιστική)  οικονομία και ύστερα η ζωή και η υγεία.

Πολιτική που κατέρρευσε σύντομα σχετικά αλλά με τη ζημιά να έχει συντελεστεί.

Το αποτέλεσμα είναι, συμπερασματικά,  ότι σε πρώτη φάση  ηττηθήκαμε από τον ιό.

Γι αυτό και μετράμε τις ζοφερές παγκόσμιες συνέπειες της ήττας.

Να σημειωθεί πως στην ιστορία των ΗΠΑ έχουν καταγραφεί άλλες τέσσερις πανδημίες: Η πανδημία της «ισπανικής» γρίπης το 1918, στη διάρκεια της οποίας έχασαν τη ζωή τους 675.000 Αμερικάνοι, η ινφλουέντσα τύπου Α που σκότωσε τη διετία 1957-58 116.000 ανθρώπους και το 1968 άλλους 100.000 και το 2009 η πανδημία Η1Ν1 που ήταν υπεύθυνη για το θάνατο 12.469 ανθρώπων.

Η άλλη πολιτική εικόνα της διαχείρισης και της πορείας της πανδημίας είναι αυτή που αναδύεται σε μια σειρά χώρες με προεξάρχουσα την Κίνα με πυρήνα το επώδυνο κοινωνικά λοκ ντάουν, αυστηρή ιχνηλάτηση και σειρά συνοδευτικών μέτρων. Με μότο πρώτα η ζωή και η υγεία και ύστερα  η (καπιταλιστική) οικονομία

Η Κίνα μέχρι σήμερα έχει δηλώσει 5.253 νεκρούς.

Αν η Κίνα ακολουθούσε την πολιτική Τραμπ οι νεκροί θα ήταν 4,5 εκατομμύρια.

Αλλά ακόμη και αυτό το συμπέρασμα  θα ήταν  αληθές μόνο αν και εφόσον ίσχυε η αναλογικότητα μεταξύ  πληθυσμού και μολύνσεων. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει καθώς η εξάπλωση της νόσου ακολουθεί εκθετική και όχι απλά γεωμετρική ή γραμμική μορφή.

 

 

 

Ακριβώς γι αυτό αλλά και λόγω της ιδιαίτερης πυκνότητας των κινέζικων μεγάλων πόλεων στην πραγματικότητα η εξέλιξη της νόσου  θα ήταν τελικά πολύ βαρύτερη.

 

Αλλαγή στρατηγικής

Στην Κίνα λοιπόν, με απόφαση από τις 7 Δεκέμβρη του 2022, προσπαθούν να αλλάξουν τη στρατηγική. Zerocovid.

Στις 7 Δεκεμβρίου, οι αρχές στο Πεκίνο εξέδωσαν ένα σχέδιο 10 σημείων με πρόσθετα μέτρα χαλάρωσης.

Το Πεκίνο, η Γκουανγκζού, η Χανγκζού, η Σαγκάη, η Τσονγκτσίνγκ, η Σενζέν και η Ζενγκζού, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη κινεζική μονάδα παραγωγής της Apple είναι μεταξύ των πόλεων που έχουν χαλαρώσει τους περιορισμούς. Σχολεία εστιατόρια και επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των κινηματογράφων, επαναλειτουργούν με χρήση μάσκας και τήρηση αποστάσεων.

Η Κίνα προχωρά σε μια αργή, προσεκτική και περίπλοκη επαναλειτουργία.

Οι λόγοι είναι τρεις:

Πρώτος λόγος, η μη δυνατότητα, κατά γενική συμφωνία των επιστημόνων της υγείας, αντιμετώπισης της κυριαρχούσας πλέον παραλλαγής Ο και των υποπαραλλαγών της  αποσπασματικά, από μια μόνο χώρα.

Κι αυτό επειδή  τα ύστερα στελέχη του ιού είναι πλέον αερομεταδιδόμενα, δηλαδή εξαιρετικά εύκολα από μολυσμένους, ακόμα και από ασυμπτωματικούς αλλά και εμβολιασμένους (σε λιγότερο βαθμό)  Επιπλέον επειδή ο ιός αλλάζει, μεταλλάσσεται εξαιρετικά γρήγορα. Τέλος επειδή  η ανοσία που αναπτύσσουμε σε αυτού του είδους τους ιούς είναι ατελής. Δηλαδή μας προστατεύει από βαριά ασθένεια και θάνατο, αλλά όχι από επαναμόλυνση, επανανόσηση και μετάδοση από άτομο σε άτομο.  Η επανανόσηση κατά κανόνα  είναι πολύ ήπια, αλλά ενίοτε μπορεί να είναι και  χειρότερη από την πρώτη μόλυνση, ανάλογα με την κατάσταση του συγκεκριμένου ατόμου.

Δεύτερος λόγος, ο φόβος για γενικευόμενη δυσαρέσκεια και κινητοποιήσεις του κουρασμένου από τα μακρόχρονα λοκ ντάουν  πληθυσμού, ιδίως των μεγάλων πλούσιων πόλεων.

Τρίτος λόγος, η έλλειψη νοσοκομειακών κρεβατιών εντατικής θεραπείας (έχει σύμφωνα με τον ίδιο τον κινέζικο οργανισμό υγείας 4 κλίνες ΜΕΘ ανά 100.000 ανθρώπους, πολύ λιγότερες απ’ ό,τι στις ανεπτυγμένες χώρες) την αφήνει αντιμέτωπη με μια περίπλοκη έξοδο που μπορεί να εκτείνεται χρονικά καθ’ όλο το 2023.

Η απόφαση αυτή φέρει  τις δικές της επιπλέον δυσκολίες.

Η βασική επιπλέον δυσκολία βρίσκεται στο δεδομένο πως στην Κίνα δεν έπεισαν στο βαθμό που έπρεπε τους ηλικιωμένους  να εμβολιαστούν κι έτσι οι πιο ευπαθείς είναι εμβολιασμένοι κατά τα 2/3. Επίσης η τεράστια πλειοψηφία των εμβολιασμένων δεν έχει κάνει τρίτη δόση που είναι αναγκαία για την Ο και όποια αλλά καινούρια στελέχη με μαθηματική βεβαιότητα θα παρουσιάζονται.

Χρειάζονται επομένως 2 και πάνω δισεκατομμύρια εμβόλια με τις φθορές!! και δυο δις σύριγγες!! σε περιορισμένο χρονικό διάστημα για να καλύψουν το κενό.

Η προσπάθεια είναι τεράστια, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Είναι ένας αγώνας, μια μάχη που αξίζει να την παρακολουθήσει κάποιος, πάνω απ’ όλα όμως που πρέπει να στεφθεί από επιτυχία. Η ανθρώπινη ζωή είναι απόλυτη αξία.

Η δεύτερη δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως λόγω της έλλειψης, στην ουσία, ασθενών Covid εξ αιτίας της τακτικής του Zero Covid, λείπει η ανοσία λόγω νόσησης.

Ωστόσο οι δυσκολίες απαλύνονται καθώς τα μέχρι τώρα πρόσφατα στελέχη του ιού είναι «ελαφρύτερα» σε συνδυασμό μάλιστα με την ύπαρξη πλέον εμβολίων, φαρμάκων και στρατηγικών ίασης.

Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σουν Τσουνλάν, ο οποίος επιβλέπει τη διαχείριση της ασθένειας, αφού προέτρεψε την περαιτέρω “βελτιστοποίηση” πρακτικών δειγματοληψιών, θεραπείας και καραντίνας δήλωσε ότι η ικανότητα του ιού να προκαλεί βαριά ασθένεια εξασθενεί.

Ταυτόχρονα στην Κίνα και σε όλο τον κόσμο, οι αρχές δημόσιας υγείας προσπαθούν να περιορίσουν την εξάπλωση της επιδημίας, εισάγοντας ταξιδιωτικούς περιορισμούς.

 

 

Η ανάγκη και στρατηγικής απάντησης

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως τα μέτρα στην Κίνα πετυχαίνουν.

Ας υποθέσουμε πως τελικά η πανδημία μετατρέπεται σε ελεγχόμενο, παγκόσμιο, ενδημικό φαινόμενο.

Ένα τέτοιο επιδιωκόμενο ενδεχόμενο είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την ανθρωπότητα.

Ωστόσο από τη δεκαετία του 60 και μετά, ολοένα και οξύτερα, καθώς ο ύστερος καπιταλισμός αναπτύσσεται όπως αναπτύσσεται, η συχνότητα μολύνσεων επιδημιακού τύπου πυκνώνει. Άσε που οι μεταλλάξεις και η βιοποικιλότητα είναι μέρος της ζωής.

 

 

Τα κύρια προβλήματα, η πρωτόφαντα μεγάλη πυκνότητα του πληθυσμού στις σημερινές μεγαλουπόλεις και η ιλιγγιώδης, πολυκινητικότητα του πληθυσμού, η αυτοκαταστροφική αποψίλωση δασών και  η επιδρομή του ανθρώπου σε μεγάλες παρθένες περιοχές του πλανήτη που είχαν ελάχιστη η καθόλου ανθρώπινη δραστηριότητα, η μακροχρόνια καταστροφή του περιβάλλοντος, αποτελούν τις ιδανικές συνθήκες δημιουργίας νέων και διασποράς παλιών και νέων ιών σε κάθε γωνιάς της Γης,(ειδικότερα των αερογενώς μεταδιδόμενων).

Αυτή η επικίνδυνη δυναμική αλλοιώνει το οικοσύστημα, άπειρα παθογόνα μικρόβια έρχονται σε στενή επαφή με καινούριους ξενιστές και ιδιαίτερα τον άνθρωπο.

Η Κίνα και οι άλλες καπιταλιστικές χώρες θα εξακολουθούν επομένως να είναι θύτες και θύματα της ίδιας της εξελικτικής τους  πορείας, του ίδιου του μοντέλου ανάπτυξης και καθημερινής ζωής.

Στην Κίνα λοιπόν αλλά και αλλού, θα έχουμε  με μαθηματική βεβαιότητα καινούριες επιδημίες.

Δεν ξέρουμε τον ακριβή χρόνο έναρξης, γιατί αυτό καθορίζεται από τυχαία γεγονότα, αλλά ξέρουμε ότι θα συνεχίσουν να απειλούν την ανθρωπότητα.

Ξέχωρα λοιπόν από τις εγκληματικού τύπου παραλείψεις και κενά στην τρέχουσα διαχείριση του υγειονομικού προβλήματος, αυτό που λείπει στην πολιτική – και στην κινέζικη – είναι η στρατηγική απάντηση.

Αλλά γι’ αυτό χρειάζονται και οι ανάλογοι στρατηγοί.

 

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού Σχεδίου.