Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ παραδέχεται ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν το κλειδί για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

 

Μεταφράζουμε και αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση από το ιστολόγιο του Τζέφρι Σακς άρθρου που πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Common Dreams, το οποίο αναφέρεται στα αίτια του εν εξελίξει ρωσονατοϊκού πολέμου στην Ουκρανία, με αφορμή την παραδοχή του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιενς Στόλτενμπεργκ, ότι ο πόλεμος αυτός σχετίζεται κυρίως με την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.

Το άρθρο δεν αναφέρει κάτι που δεν είναι ήδη γνωστό, αλλά διακρίνεται για το ότι συμπυκνώνει με σαφήνεια, μέσα σε λίγες γραμμές, την «πολιτική της οποίας συνέχεια είναι ο συγκεκριμένος πόλεμος».

Η σύντομη αυτή ανάρτηση έχει μια αξία …αποκάλυψης του που στέκεται ο καθένας …δεδομένης της ανικανότητας, ή μάλλον απροθυμίας, των κύριων οργανώσεων της «Αριστεράς», οποιασδήποτε εκδοχής («κομμουνιστικής», «αντικαπιταλιστικής», «ριζοσπαστικής», κοκ), στη χώρα μας, και στην υπόλοιπη ιμπεριαλιστική «Δύση» (ή «Βορρά»), να κάνουν κάτι ανάλογο, και της επιμονής τους να αναμασούν γενικότητες περί «ενδο-ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών» για «σφαίρες επιρροής, δρόμους μεταφορών (ενέργειας)», κοκ, έως και άλλων πιο …πιπεράτων, όπως αυτών που κοροϊδεύει ο αρθρογράφος («Ο Πούτιν, που υποτίθεται ότι πέρασε τον εαυτό του για τον Μέγα Πέτρο, εισέβαλε στην Ουκρανία για να αναδημιουργήσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία»)!

Φυσικά, ο Τζέφρι Σακς δεν πάει ένα βήμα περισσότερο σε βάθος για να απαντήσει για το πού οφείλεται η «συνεχιζόμενη εμμονή των ΗΠΑ με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ». Αυτή είναι η δουλειά της κομμουνιστικής, μαρξιστικής και λενινιστικής ανάλυσης, η οποία, όμως, καθίσταται αδύνατη, αν δεν μπορούμε να λύσουμε τα βασικά (βλ. σχετικά προηγούμενη αρθρογραφία μας)…

Η τέτοια τύφλωση μπροστά σε μια πραγματικότητα, την οποία ομολογούν πλέον πρωτοκλασάτα στελέχη του ιμπεριαλισμού (ας θυμηθούμε και τις παραδοχές των Μέρκελ και Ολάντ για τον προσχηματικό χαρακτήρα που είχαν οι συμφωνίες Μινσκ Ι και ΙΙ για τους ιμπεριαλιστές), και εύκολα καταγράφουν αστοί αρθρογράφοι, είναι χαρακτηριστική πολιτικών φορέων που έχουν διαβρωθεί από τον οπορτουνισμό της εργατικής αριστοκρατίας και της νέας μικροαστικής τάξης που στελεχώνει σε μεγάλο βαθμό, πλέον, τις κομμουνιστικές οργανώσεις και κόμματα στις χώρες μας, τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ… Έτσι, αντικαθίσταται η λενινιστική «συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης» από αφηρημένες γενικολογίες με παραπομπές σε δευτερεύοντα στοιχεία της πραγματικότητας (πχ σε άρθρα εθνικιστών Ρώσων «Βελόπουλων» που όντως ονειρεύονται την αναβίωση της …τσαρικής Ρωσίας, κοκ).

Η άλλη πλευρά του παραλόγου της τέτοιας «ανάλυσης» της πραγματικότητας είναι η ασυνέπεια ως προς τους πολιτικούς στόχους και τα καθήκοντα που θέτουν για τον εαυτό τους οι οργανώσεις αυτές. Όχι μόνο δεν τίθεται η ήττα της στρατηγικής αυτής του ΝΑΤΟ, ως αναγκαία προϋπόθεση μιας (δίκαιης) ειρήνης, αλλά, επιπλέον, και πέρα από γενικολογίες για ουτοπικές λύσεις που δεν έχουν κανένα έρεισμα στον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων (όπως, πχ, για τέλος του πολέμου με αμοιβαία αποχώρηση των νατοϊκών και ρωσικών στρατευμάτων, με εκδημοκρατισμό της Ουκρανίας και εθνική αυτοδιάθεση του ρωσόφωνου/ρωσικού πληθυσμού…, δηλ. «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γεμάτη»…), και οι οποίες παραπέμπουν μόνο σε ένα φανταστικό μέλλον ταυτόχρονων ή και παγκόσμιων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, οι οργανώσεις αυτές είναι τελείως ασυνεπείς και ως προς τα πολιτικά καθήκοντα που τίθενται σε αυτές, ακόμη και αν κάνουμε δεκτές τις θέσεις τους: την έμπρακτη πάλη για καμία εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο αυτόν (όπλα, χρηματοδότηση, στρατιωτική εκπαίδευση, χρήση νατοϊκών βάσεων, λιμανιών και δρόμων μεταφοράς, κοκ), και για ακύρωση των οικονομικών κυρώσεων.

Ως αποτέλεσμα, είναι σχεδόν ανύπαρκτο το αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό κίνημα στη χώρα μας, παρόλο που ο συγκεκριμένος πόλεμος δεν έχει την εγχώρια λαϊκή στήριξη, και, επιπλέον, σε αντίθεση με άλλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο παρελθόν, ο λαός μας τον νιώθει και βαθιά στην τσέπη του, καθώς οι αντιρωσικές κυρώσεις αυξάνουν το κόστος βασικών αγαθών. Αντίθετα, βλέπουμε αντιπολεμικές και αντινατοϊκές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Τσεχία, ακόμη και η Γερμανία, ενώ αφήνεται χώρος για την ακροδεξιά να καπηλευθεί τα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα των λαών της Ευρώπης.

Με αυτή της τη στάση, η πλειοψηφία της «Αριστεράς» στη χώρα μας τίθεται, όχι μόνο ενάντια στο λαϊκό αίσθημα, αλλά και στη …λάθος πλευρά της ιστορίας… Οι συνέπειες γι’ αυτήν την «Αριστερά» μπορεί να είναι καταστρεπτικές, αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας.

Μια πρώτη κίνηση θα ήταν να παρθούν ενωτικές κινηματικές πρωτοβουλίες για την έξοδο της χώρας μας από τον πόλεμο, διατηρώντας τις διαφωνίες για τον ρόλο και τις ευθύνες της Ρωσίας γι’ αυτόν, ή και για το ποια θα ήταν μια δίκαιη ειρήνη. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στη νατοϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία μπορούν να αποτελέσουν ένα θετικό ιστορικό παράδειγμα…

Ας προβούμε σε πρωτοβουλίες στη βάση του κινήματος, σε κάθε σωματείο, εργατικό κέντρο, φοιτητικό ή επαγγελματικό σύλλογο, λαϊκή επιτροπή γειτονιάς, ή στέκι… Ας κλιμακώσουμε προς μια μεγάλη, ενωτική, αντιπολεμική και αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στις 17 Νοεμβρίου. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

Διονύσης Περδίκης

 

 

 

Σεπτέμβριος 20, 2023 · Common Dreams

 

Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ παραδέχεται ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν το κλειδί για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

 

Η συνεχιζόμενη εμμονή των ΗΠΑ με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι βαθιά ανεύθυνη και υποκριτική. Και τώρα οι Ουκρανοί πληρώνουν ένα τρομερό τίμημα.

 

του Jeffrey Sacks

μετ. Διονύσης Περδίκης

 

Κατά τη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου του Βιετνάμ, ειπώθηκε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετώπιζε το κοινό σαν μια φάρμα μανιταριών: το κρατούσε στο σκοτάδι και το τάιζε με κοπριά. Ο ηρωικός Ντάνιελ Έλσμπεργκ διέρρευσε τα Pentagon Papers, τα οποία τεκμηρίωναν τα αδυσώπητα ψέματα της αμερικανικής κυβέρνησης για τον πόλεμο, προκειμένου να προστατεύσει τους πολιτικούς που θα ντρέπονταν από την αλήθεια. Μισό αιώνα αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, η κοπριά συσσωρεύεται ακόμη πιο ψηλά.

Σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση και τους πάντα ακατάσχετους New York Times, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν “απρόκλητος”, το αγαπημένο επίθετο των Times για να περιγράψουν τον πόλεμο. Ο Πούτιν, που υποτίθεται ότι πέρασε τον εαυτό του για τον Μέγα Πέτρο, εισέβαλε στην Ουκρανία για να αναδημιουργήσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ διέπραξε μια γκάφα της Ουάσιγκτον, δηλαδή κατά λάθος ξεστόμισε την αλήθεια.

Σε κατάθεσή του στο Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Στόλτενμπεργκ κατέστησε σαφές ότι η πραγματική αιτία του πολέμου και ο λόγος για τον οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα ήταν η αδιάκοπη πίεση της Αμερικής να διευρύνει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ακολουθούν τα αποκαλυπτικά λόγια του Στόλτενμπεργκ:

“Το υπόβαθρο ήταν ότι ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε το φθινόπωρο του 2021, και στην πραγματικότητα έστειλε ένα σχέδιο συνθήκης που ήθελαν να υπογράψει το ΝΑΤΟ, για να υποσχεθεί ότι δεν θα υπάρξει άλλη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Αυτό ήταν αυτό που μας έστειλε. Και ήταν προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία. Φυσικά, δεν το υπογράψαμε αυτό.

Το αντίθετο συνέβη. Ήθελε να υπογράψουμε αυτή την υπόσχεση, να μην διευρύνουμε ποτέ το ΝΑΤΟ. Ήθελε να αφαιρέσουμε τη στρατιωτική μας υποδομή σε όλους τους Συμμάχους που έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ από το 1997, δηλαδή το μισό ΝΑΤΟ, όλη η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, θα έπρεπε να αφαιρέσουμε το ΝΑΤΟ από αυτό το τμήμα της Συμμαχίας μας, εισάγοντας κάποιο είδος Β ή δεύτερης κατηγορίας μέλους. Το απορρίψαμε αυτό.

Έτσι, πήγε στον πόλεμο για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, περισσότερο ΝΑΤΟ, κοντά στα σύνορά του. Πήρε ακριβώς το αντίθετο”.

Επαναλαμβάνω, [ο Πούτιν] πήγε στον πόλεμο για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, περισσότερο ΝΑΤΟ, κοντά στα σύνορά του.

Όταν ο καθηγητής Τζον Μερσχάιμερ, εγώ και άλλοι έχουμε πει το ίδιο, δεχθήκαμε επίθεση ως απολογητές του Πούτιν. Οι ίδιοι επικριτές επιλέγουν επίσης να αποκρύψουν ή να αγνοήσουν συλλήβδην τις τρομερές προειδοποιήσεις κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία που διατυπώθηκαν επί μακρόν από πολλούς από τους κορυφαίους διπλωμάτες της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου μελετητή-πολιτικού Τζορτζ Κένναν και των πρώην πρεσβευτών των ΗΠΑ στη Ρωσία Τζακ Μάτλοκ και Γουίλιαμ Μπερνς.

Ο Μπερνς, σημερινός διευθυντής της CIA, ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στη Ρωσία το 2008 και συγγραφέας ενός υπομνήματος με τίτλο “Nyet σημαίνει Nyet“. Σε αυτό το υπόμνημα, ο Μπερνς εξηγούσε στην υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις ότι ολόκληρη η ρωσική πολιτική τάξη, όχι μόνο ο Πούτιν, ήταν αμετάκλητα αντίθετη με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Γνωρίζουμε για το υπόμνημα μόνο επειδή διέρρευσε. Διαφορετικά, θα ήμασταν στο σκοτάδι γι’ αυτό.

Γιατί η Ρωσία αντιτίθεται στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ; Για τον απλούστατο λόγο ότι η Ρωσία δεν αποδέχεται τον αμερικανικό στρατό στα 2.300 χιλιόμετρα των συνόρων της με την Ουκρανία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Η Ρωσία δεν εκτιμά την τοποθέτηση των αμερικανικών πυραύλων Aegis στην Πολωνία και τη Ρουμανία μετά τη μονομερή εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ της Συνθήκης για τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους (ABM) (Σ.τ.Μ., Anti-Ballistic Missiles).

Η Ρωσία δεν χαιρετίζει επίσης το γεγονός ότι οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε τουλάχιστον 70 επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (1947-1989) και σε αμέτρητες άλλες από τότε, όπως στη Σερβία, το Αφγανιστάν, τη Γεωργία, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, τη Βενεζουέλα και την Ουκρανία. Ούτε αρέσει στη Ρωσία το γεγονός ότι πολλοί κορυφαίοι πολιτικοί των ΗΠΑ υποστηρίζουν ενεργά την καταστροφή της Ρωσίας υπό τη σημαία της “Aποαποικιοποίησης της Ρωσίας”. Αυτό θα ήταν σαν να ζητούσε η Ρωσία την απομάκρυνση του Τέξας, της Καλιφόρνιας, της Χαβάης, των κατακτημένων ινδιάνικων εδαφών και πολλών άλλων, από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ακόμη και η ομάδα του Ζελένσκι γνώριζε ότι η επιδίωξη για διεύρυνση του ΝΑΤΟ σήμαινε επικείμενο πόλεμο με τη Ρωσία. Ο Αλεξέι Αρεστόβιτς, πρώην σύμβουλος στο γραφείο του προέδρου της Ουκρανίας υπό τον Ζελένσκι, δήλωσε ότι “με πιθανότητα 99,9%, το τίμημα για την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ είναι ένας μεγάλος πόλεμος με τη Ρωσία”.

Ο Αρεστόβιτς υποστήριξε ότι ακόμη και χωρίς τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, η Ρωσία θα προσπαθήσει τελικά να καταλάβει την Ουκρανία, απλά πολλά χρόνια αργότερα. Ωστόσο, η ιστορία το διαψεύδει αυτό. Η Ρωσία σεβάστηκε την ουδετερότητα της Φινλανδίας και της Αυστρίας για δεκαετίες, χωρίς να υπάρξουν τρομερές απειλές, πόσο μάλλον εισβολές. Επιπλέον, από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 μέχρι την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας το 2014, η Ρωσία δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την κατάληψη ουκρανικού εδάφους. Μόνο όταν οι ΗΠΑ εγκατέστησαν ένα σταθερά αντιρωσικό, φιλονατοϊκό καθεστώς τον Φεβρουάριο του 2014, η Ρωσία πήρε πίσω την Κριμαία, ανησυχώντας ότι η ναυτική βάση της στη Μαύρη Θάλασσα στην Κριμαία (από το 1783) θα έπεφτε στα χέρια του ΝΑΤΟ.

Ακόμα και τότε, η Ρωσία δεν απαίτησε άλλα εδάφη από την Ουκρανία, παρά μόνο την εκπλήρωση της Συμφωνίας Μινσκ ΙΙ, η οποία υποστηρίχθηκε από τον ΟΗΕ και η οποία ζητούσε την αυτονομία του εθνορωσικού Ντονμπάς και όχι τη ρωσική διεκδίκηση του εδάφους. Ωστόσο, αντί για διπλωματία, οι ΗΠΑ εξόπλισαν, εκπαίδευσαν και βοήθησαν στην οργάνωση ενός τεράστιου ουκρανικού στρατού για να καταστήσουν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ τετελεσμένο γεγονός.

Ο Πούτιν έκανε μια τελευταία προσπάθεια διπλωματίας στα τέλη του 2021, καταθέτοντας ένα σχέδιο συμφωνίας ασφαλείας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για να προλάβει τον πόλεμο. Ο πυρήνας του σχεδίου συμφωνίας ήταν ο τερματισμός της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και η απομάκρυνση των αμερικανικών πυραύλων κοντά στη Ρωσία. Οι ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια ήταν βάσιμες και αποτελούσαν τη βάση των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, ο Μπάιντεν απέρριψε κατηγορηματικά τις διαπραγματεύσεις από έναν συνδυασμό αλαζονείας, αντίληψης γερακιού και βαθύτατου λανθασμένου υπολογισμού. Το ΝΑΤΟ διατήρησε τη θέση του ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διαπραγματευόταν με τη Ρωσία σχετικά με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ότι στην πραγματικότητα η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν ήταν υπόθεση της Ρωσίας.

Η συνεχιζόμενη εμμονή των ΗΠΑ με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι βαθιά ανεύθυνη και υποκριτική. Οι ΗΠΑ θα αντιδρούσαν -με πολεμικά μέσα, αν χρειαστεί- στο να περικυκλωθούν από ρωσικές ή κινεζικές στρατιωτικές βάσεις στο δυτικό ημισφαίριο, κάτι που οι ΗΠΑ έχουν επισημάνει από το Δόγμα Μονρόε του 1823. Ωστόσο, οι ΗΠΑ είναι τυφλές και κουφές απέναντι στις εύλογες ανησυχίες για την ασφάλεια άλλων χωρών.

Έτσι, ναι, ο Πούτιν πήγε στον πόλεμο για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, περισσότερο ΝΑΤΟ, κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Η Ουκρανία καταστρέφεται από την αλαζονεία των ΗΠΑ, αποδεικνύοντας και πάλι το ρητό του Χένρι Κίσινγκερ ότι το να είσαι εχθρός της Αμερικής είναι επικίνδυνο, ενώ το να είσαι φίλος της είναι μοιραίο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει όταν οι ΗΠΑ αναγνωρίσουν μια απλή αλήθεια: η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία σημαίνει αέναο πόλεμο και καταστροφή της Ουκρανίας. Η ουδετερότητα της Ουκρανίας θα μπορούσε να έχει αποφύγει τον πόλεμο και παραμένει το κλειδί για την ειρήνη. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή ασφάλεια εξαρτάται από τη συλλογική ασφάλεια, όπως ζητά ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), και όχι από τις μονόπλευρες απαιτήσεις του ΝΑΤΟ.