Η ολιγαρχία μας φέρνει στα άκρα

του Φίλιππου Μπαρδουνιώτη

Η πολιτική εξαχρείωση στις μέρες μας δεν έχει όριο. Πρόσφατα, ανάμεσα σε άλλες εκβιαστικές δηλώσεις των εκπροσώπων της ΝΔ, της προηγούμενης κυβέρνησης, στο πλαίσιο της κρατικής δολοφονίας δύο συνανθρώπων μας, από το ελλιπέστατο ΕΣΥ, και στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου, ο κος Πνευματικός πήγε ένα βήμα παραπέρα, προβάλλοντας το πραγματικό πρόσωπο των κυβερνήσεων της διαχείρισης του κράτους, εκ μέρους της ολιγαρχίας και της εξαρτημένης οικονομίας της χώρας. Μιας οικονομίας χρεοκοπημένης που κρατιέται στην εντατική με τον φαύλο κύκλο του δανεισμού και των κονδυλίων που παίρνει η ολιγαρχία για να διαιωνίζει τα κέρδη της, κέρδη/χρέη που πληρώνει ο λαός με τους αιματοβαμμένους φόρους.

Μας λέει ο εν λόγω κύριος, που είναι και γιατρός (τύφλα να έχει ο Γιόζεφ Μένγκελε!), μια πρόταση πολιτικής υγείας στη λογική της αναλογίας «κόστους-οφέλους» (cost benefit ratio). Δηλαδή, να γίνεται διαλογή στην περίθαλψη των πολιτών, ανάλογα με το πόσο ακόμα υπάρχει περιθώριο εκμετάλλευσής τους για την άντληση των κερδών των μονοπωλίων. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, ο κύριος αυτός κάνει λόγο για σύστημα τύπου Άουσβιτς. Οι εργαζόμενοι μπορούν να μένουν ζωντανοί, μόνο όσο μπορούν να παράγουν για το κεφάλαιο. Όποιος «έχει φάει τα ψωμιά του», είναι ακατάλληλος για εργασία κλπ, μπορεί να πεθάνει «ελεύθερος»!. Αυτές οι πολιτικές, μάλιστα, παρουσιάζονται και σαν «φιλάνθρωπες» από τον εν λόγω κύριο και τους ομοίους του.

Τα επιχειρήματα για τις τρομακτικές ελλείψεις του ΕΣΥ και την παρατεταμένη ιδιωτικοποίηση της υγείας έχουν πάντα ως βάση την έλλειψη κονδυλίων και χρημάτων από το δημόσιο ταμείο, την ανάγκη «νοικοκυρέματος» των δημοσιονομικών, και προβάλλονται με μια αίσθηση «αστικής ειλικρίνειας», ενός θιάσου που περιφέρεται στα πάνελ των ΜΜΕ και υποκρίνεται τον ρόλο του σωτήρα, τον… «καλό νοικοκύρη που θα μας βάλει σε τάξη». Στην ουσία της είναι ένας εκβιαστικός λόγος που επενδύει στον φόβο της τραγικής εμπειρίας της φοροληστείας και της αναδιανομής της φτώχειας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που διαχειρίστηκε με πλήρη εμπιστοσύνη από την ΕΕ και το ΔΝΤ τις μνημονιακές πολιτικές. Έτσι μετά την αγαπημένη ατάκα του πρόσφατα εκλιπόντος Πάγκαλου, «μαζί τα φάγαμε» που έγινε σλόγκαν την εποχή των μνημονίων από το σύνολο των ΜΜΕ για να ρίξουν τις ευθύνες του χρέους της ίδιας της ολιγαρχίας στον λαό, και να τον πείσουν να αποδεχτεί την πολιτική της φτωχοποίησης του για τις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, πέρασαν στο να τον εκβιάζουν να δεχτεί ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να αποφύγει εκ νέου τις τραγικές καταστάσεις, που η ίδια η ολιγαρχία επέβαλε και θα επιβάλει με χειρότερους όρους στον λαό. Πολιτική ακραίας σαλαμοποίησης.

Την ίδια στιγμή που τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων των λαϊκών αναγκών, τα υπερκέρδη από τα μονοπώλια της ενέργειας και των πετρελαϊκών εταιρειών, το μπούκωμα με χρήμα των μεγαλοεργολάβων από το κρατικό ταμείο, τα υπερκέρδη από τον πληθωρισμό, πληρώνονται με αίμα στα Τέμπη, με χαράτσια στους λογαριασμούς, με την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, ξετσίπωτα, μπορεί να βγαίνει ο κάθε πολιτικός μακελάρης, να ξεστομίζει ότι θέλει, χωρίς καμία ευθύνη και των λόγων του.

Η Αριστερά είναι απούσα. Αρκείται σε έναν εκλογικό κρετινισμό, επιλέγοντας μια ηττημένη τακτική άμυνας, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο για την ανασύνταξη του κινήματος για την επικείμενη και αναπόφευκτη σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά πανηγυρίζει με μια εκλογική άνοδο της τάξης του… 0,1%, το ΚΚΕ, με την ίδια σεχταριστική πολιτική καλεί σε εκλογική συστράτευση για να παίξει το «παιχνίδι της εργατικής αντιπολίτευσης», ενώ έχει μερίδιο ευθύνης για την κατάντια του κινήματος την τελευταία δεκαετία, με τις αντιεπιστημονικές ερμηνείες «περί πυραμίδων», «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας» και την πολιτική των ίσων αποστάσεων, που στην ουσία είναι πολιτική δεκανίκι του ευρωατλαντικού άξονα και της ύψιστης προδοσίας του ξεπλύματος της ναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου, της απόκρυψης εξάρτησης της χώρας μας και της διπλής εκμετάλλευσης που υφίστανται ο λαός. Τελευταία, η επικοινωνιακή κατρακύλα της ηγεσίας δεν έχει πάτο, με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ να φτάνει στο σημείο να κάνει τον …διανομέα τουρτών.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα. Επιτακτική ανάγκη που δεν παίρνει περαιτέρω σεχταρισμούς και δόγματα, καθώς η πίεση που μας ασκεί ο αντίπαλος έχει ξεπεράσει τα όρια της πρωτοφανούς επίθεσης της προηγούμενης δεκαετίας, και πλέον τίθεται ακόμα και ζήτημα ζωής και θανάτου στην καθημερινότητα μας.

Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί κομμουνιστικό κόμμα και λαϊκό μέτωπο, με σοβαρές προτάσεις στην κοινωνία, τη χάραξη πολιτικής μέσα στον λαό και για τον λαό, όχι μόνο για την άμυνα, αλλά για την αντεπίθεση στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Κάθε χρόνος που περνάει, είναι ένας ακόμα χρόνος προς τον όλεθρο.