Περί ασφαλιστικού

“Με κοροϊδία για «αυξήσεις στις συντάξεις» και «ισονομία», η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει νέο πλήγμα στο ασφαλιστικό σύστημα, συνεχίζοντας την επίθεση από εκεί που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πραγματικός στόχος είναι το παραπέρα τσάκισμα και το τέλος της Κοινωνικής Ασφάλισης, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση του συστήματος, για λογαριασμό ασφαλιστικών εταιρειών, τραπεζών και επιχειρηματικών ομίλων. Να μην περάσει η σιγή νεκροταφείου που θέλουν να επιβάλουν επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβέρνηση και εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός. Να φτάσει σε κάθε χώρο δουλειάς το απεργιακό κάλεσμα που απευθύνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία.”

            Προσυπογράφω την παραπάνω κριτική. Την αντέγραψα από την εφημερίδα Ριζοσπάστης. Αυτές οι διαπιστώσεις όμως δεν φτάνουν. Χρειάζεται να αναπτυχθεί ισχυρό κίνημα. Και ισχυρό κίνημα δεν γίνεται με τις λογικές περιχαράκωσης και μισαλλοδοξίας έναντι “όποιου δεν είναι μαζί μας” που εφαρμόζει το ΠΑΜΕ του οποίου σέβομαι τη γενικότερη συνεισφορά. Σήμερα ειδικά δεν αρκούν πασπαλίσματα δήθεν ενότητας. Δεν μπορούν να οδηγήσουν στη μαζικοποίηση του κινήματος. Χρειάζονται πραγματικές ενωτικές πρωτοβουλίες που να συνενώσουν όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, χωρίς κομματικές περιχαρακώσεις. Ας θυμηθούμε το μεγάλο κίνημα για το ασφαλιστικό το 2001 και ας διδαχτούμε από αυτό.

ο επίμονος