Πού πάνε τα όπλα;

 

Γιώργος Καλογήρου

 

Ο κίνδυνος που φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα από τις τερατώδεις ποσότητες όπλων που φτάνουν στην Ουκρανία είναι άμεσος και μεγάλος.

 

Ο Αλαίν Μπαντιού παρατηρούσε ήδη προ 15ετίας πως ο ορίζοντας των αστικών δημοκρατιών δυτικού τύπου επικαθορίζεται πλέον όλο και περισσότερο από τη διαλεκτική του φόβου στο εσωτερικό και των επιθετικών πολεμικών εκστρατειών στο εξωτερικό. Μέσα από την πολιτική διαχείριση αυτής της συμπλοκής τα δυτικά κράτη βρίσκονται (ή μάλλον βρίσκονταν) σε θέση να διατηρήσουν την κοινωνική ειρήνη, το χάσμα της ανισότητας ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, χωρίς μεγάλα προβλήματα.

Ο Σαρκοζί και ο Μπλερ μπορούσαν να ισχυρίζονται πως πρέπει οι ευρωπαϊκοί στρατοί να πολεμούν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να παραμένουν ασφαλείς στο Παρίσι και το Λονδίνο. Πόλεμος στο εξωτερικό, έτσι ώστε ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» να παραμείνει αλώβητος από τους τρομοκράτες. Στη νέα περίοδο της σοβούσας δομικής κρίσης που διανύουμε φαίνεται πως αλλάζει η συνταγή. Ο πόλεμος στο εξωτερικό παραμένει βασικό στοιχείο, όμως αυτή τη φορά μοιάζει να έρχεται πολύ πιο κοντά, ακόμα και μέσα στο εσωτερικό, με υλικούς όρους, οι οποίοι και αποδεικνύονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι.

Την Κυριακή το Εθνικό Γραφείο Πληροφοριών (ΚRP) της Φινλανδίας ανακοίνωσε ότι ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα φαίνεται πως έχουν προμηθευθεί όπλα που προορίζονταν για τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο γενικός αστυνομικός διευθυντής του Γραφείου, Κρίστερ Άλγκρεν δήλωσε πως «όπλα που έχουν σταλεί από διάφορες χώρες στην Ουκρανία έχουν ήδη εμφανιστεί στη Σουηδία, τη Δανία και την Ολλανδία», συμπληρώνοντας με ανησυχία πως «η Ουκρανία παρέλαβε τεράστιες ποσότητες όπλων και καλώς, όμως εμείς είμαστε αυτοί που θα κληθούμε να τα αντιμετωπίσουμε και θα μας δημιουργήσουν πρόβλημα εδώ για τις επόμενες δεκαετίες».

 

Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ στο Κοσμοδρόμιο…