Βενεζουέλα: «Νίκησε ο Τσαβισμός»

 της Λαμπρινής Θωμά  Δίνοντας ποσοστό 67,7% υπέρ του κυβερνώντος συνασπισμού PSUV+, ο λαός της Βενεζουέλας δεν υπέκυψε στις αμερικάνικες και ευρωπαϊκές πιέσεις. Αποκιοκρατική δήλωση Πομπέο. Αγνοεί την πρόταση Θαπατέρο η ΕΕ. 

Με μεγάλη προσέλευση, για τα δεδομένα βουλευτικών εκλογών στη Βενεζουέλα και με δεδομένη την πανδημία, ολοκληρώθηκε χθες η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου κοινοβουλίου της χώρας, το οποίο θα ορκιστεί την 5η Ιανουαρίου 2021, όπως προβλέπει το σύνταγμα της χώρας.

Η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική, με δεδομένες τις συνθήκες πανδημίας και το μποϋκοτάζ από το τμήμα της δεξιάς που στηρίζει το Χουάν Γουαϊδό, και κινήθηκε στο 31%. Η Βενεζουέλα είναι προεδρευόμενη δημοκρατία και οι βουλευτικές εκλογές, από την έλευση Τσάβες και μετά, δεν συγκεντρώνουν υψηλά ποσοστά, σε αντίθεση με τα ποσοστά των προεδρικών εκλογών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2005, επί Προεδρίας Ούγο Τσάβες, η συμμετοχή δεν ξεπέρασε το 25%.

Για να γίνει κάποιος δεκτός να ψηφίσει έπρεπε να φορά μάσκα και να τηρεί τις αποστάσεις. Γι’ αυτό και δόθηκε μία ώρα παράταση στην εκλογική διαδικασία, λόγω των καθυστερήσεων που επέφεραν τα μέτρα. Παρά τις κυρώσεις, η Βενεζουέλα, με πληθυσμό περίπου 30 εκατομμυρίων κατοίκων, έχει συνολικά και από την αρχή της πανδημίας μόλις 104.000 κρούσματα και 916 θανάτους, χάρη στην τεράστια βοήθεια που της προσφέρουν οι γιατροί της Κούβας.

Οι εκλογείς προσήλθαν, με όλα τα υγειονομικά επιβαλλόμενα μέτρα, για να επιλέξουν τους βουλευτές της χώρας μεταξύ περίπου 14.400 υποψηφίων από 107 πολιτικούς σχηματισμούς, εκ των οποίων οι 98 αντιπολιτευόμενοι. Τα κόμματα και οι σχηματισμοί που δε συμμετείχαν και που ακολούθησαν την πρόταση Γουαϊδό και ΗΠΑ για μποϋκοτάζ στις εκλογές ανέρχονται σε 20.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (Partido Socialista Unido de Venezuela, PSUV) και όσοι συνεργαζόμενοι δεν αποχώρησαν από τον σχηματισμό, γνωστοί ανεπισήμως ως PSUV+, και επισήμως ως Μέγας Πατριωτικός Πόλος (Gran Polo Patriotico, GPP) έλαβαν 67,7% και το διασπασθέν τμήμα τους που κατέβαινε με το όνομα Λαϊκή Επαναστατική Αντιπρόταση (Alternativo Popular Revolutionario, APR), στο οποίο μετέχει το κομμουνιστικό κόμμα της Βενεζουέλα (PCV) και το κόμμα Πατρίδα Για Όλους (Patria para Todos), έλαβε 2,73% , συνολικά για τα τσαβίστα κινήματα 70,43%. Η δεξιά αντιπολίτευση που δεν μποϊκόταρε τις εκλογές έλαβε συνολικά 18%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα περίπου είκοσι εκατομμύρια ψηφοφόρων, άνω των 4,5 εκατομμυρίων έχουν φύγει, λόγω των κυρώσεων, στο εξωτερικό και με την πανδημία δεν θα ήταν δυνατόν να επιστρέψουν να ψηφίσουν. Η αντιπολίτευση Γουαϊδό κάνει λόγο για έξι εκατομμύρια οικονομικών μεταναστών και προσφύγων αλλά ο επίσημος αριθμός, που δίνει ο ΟΗΕ, είναι 4,5 εκατομμύρια.

Λόγω των προσπαθειών απονομιμοποίησης των εκλογών στη Βενεζουέλα που θα ακολουθήσουν, με τις ευλογίες και της ελληνικής κυβέρνησης που έχει θερμά «αγκαλιάσει» τον Χουάν Γουαϊδό και μετέχει των δολοφονικών κυρώσεων, αξίζει αυτή η μικρή μαθηματική αναγωγή: αν ψήφιζε το 51% των ψηφοφόρων και όλο το υπολειπόμενο 20% ψήφιζε εναντίον των τσαβιστικών κομμάτων (κάτι αδύνατον πρακτικά – κι ας μη μιλήσουμε για λευκά κλπ), το ποσοστό που θα λάμβαναν οι τσαβίστας θα ήταν 44% και ο κατακερματισμένος δεξιός χώρος, ακόμη και αν όλα του τα κόμματα κατέβαιναν μαζί, θα λάμβανε μετά βίας 38%.

Αυτό δε θα εμποδίσει ΗΠΑ και ΕΕ να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα, όπως έδειξε το αποικιοκρατικού χαρακτήρα τουίτ που έστειλε χτες, και ενώ ο λαός της Βενεζουέλα ψήφιζε, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο.

 

«Η νοθεία των εκλογών της Βενεζουέλα συνετελέσθη. Τα αποτελέσματα που θα ανακοινώσει η παράνομη κυβέρνηση Μαδούρο δεν θα αντικατοπτρίζουν την θέληση του λαού της Βενεζουέλα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι απάτη και νοθεία και όχι εκλογές», έγραψε ο επικεφαλής του Στέητ Ντηπάρτμεντ, εκφράζοντας την …αγωνία του για τα δίκαια του λαού της Βενεζουέλας και αποφασίζοντας πριν από αυτόν για αυτόν… Στο ίδιο κύμα αναμένεται να κινηθούν και οι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι των ΗΠΑ, που συμμετέχουν στην επιβολή των δολοφονικών κυρώσεων εναντίον της Λατινοαμερικάνικης χώρας. Και, αξίζει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι οι μελέτες του ΟΗΕ καταδεικνύουν ότι περίπου 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν στη Βενεζουέλα λόγω των κυρώσεων, κάθε χρόνο, από το 2018, και ασχέτως πανδημίας.

Η μόνη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία υπέρ του λαού της Βενεζουέλας, έρχεται από τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Θαπατέρο, ο οποίος πρότεινε την έναρξη πανεθνικού διαλόγου μεταξύ όλων των κομμάτων της χώρας, και της μη συστημικής αντιπολίτευσης, για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την άρση των κυρώσεων, πρόταση που, αμέσως μετά την εκλογική του νίκη, δήλωσε ότι κάνει δεκτή το PSUV+ δια στόματος Μαδούρο. «Συμφωνώ με την ιδέα του Xοσέ Λουίς Θαπατέρο για την οργάνωση πανεθνικού διαλόγου με όλα τα πολιτικά κόμματα της Βενεζουέλας, με την συμμετοχή όλων των τομέων της οικονομίας και της κοινωνίας, ώστε να χτίσουμε μια εθνική ατζέντα για την οικονομική μας επανόρθωση», δήλωσε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας ήδη δέχεται πυρά από τον Ισπανικό Τύπο ως αυτός που «πήγε στη Βενεζουέλα για να ξεπλύνει τις εκλογές- φάρσα του Μαδούρο». Να σημειωθεί εδώ ότι, πλην των εκατοντάδων διεθνών παρατηρητών, στη Βενεζουέλα βρέθηκαν και τρεις πρώην πρόεδροι χωρών της Λατινικής Αμερικής, ο Έβο Μοράλες της Βολιβίας, ο Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού και ο Πέπε (Χοσέ) Μουχίκα της Ουρουγουάης, οι οποίοι χαρακτήρισαν αδιάβλητη τη διαδικασία.

Ο Θαπατέρο έχει προτείνει αντίστοιχες ενάρξεις διαλόγου και διαβουλεύσεων και το 2017 και το 2018, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Υπενθυμίζειαι ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ αναγνωρίζουν, μέχρι σήμερα, ως πρόεδρο της Βενεζουέλα τον πραξικοπηματία Γουαϊδό, που, ωστόσο, με την ορκωμοσία του νέου κοινοβουλίου αχρηστεύεται – το μέλλον που (δεν) του ετοιμάζουν οι μέχρι τώρα σύμμαχοι του θα έχει ενδιαφέρον. Ο ίδιος πάντως επιμένει ότι θα «συνεχίσει τον πόλεμο κατά του Μαδούρο μέσα από τη Βενεζουέλα», παρότι είναι εμφανές ότι όχι μόνον δεν έχει καμμία υποστήριξη στο εσωτερικό της χώρας, με ένα φτωχό 2% να τον ακολουθεί, αλλά πλέον ούτε στο εξωτερικό της χώρας, όπως άλλωστε φαίνεται και από την μη αναφορά του στο τουίτ του Πομπέο αλλά και από τις δηλώσεις του Τραμπ τον περασμένο Ιούνιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα δυτικά μέσα αναφέρουν ότι «επί κυβέρνησης Μαδούρο η οικονομία της Βενεζουέλας κατέρρευσε» αλλά δεν αναφέρουν ούτε λέξη για τις θανάσιμες κυρώσεις – με πρώτο το BBC, της χώρας που έκλεψε το χρυσό της Βενεζουέλας, τον οποίο, με αίτημα της κυβέρνησης Μαδούρο, θα διαχειριζόταν ο ΟΗΕ για να μπορέσουν να συνεχιστούν τα κοινωνικά προγράμματα του τσαβισμού. Στη Φλώριδα, οι εφημερίδες των ακροδεξιών , κατηγορούν, μεταξύ άλλων, και τη κυβέρνηση Τραμπ που «αφήνει την εξουσία με τον Μαδούρο ακλόνητο, παρά τις προσπάθειες να τον διώξει μέσω διπλωματίας και κυρώσεων» και αναφέρονται στον Γουαϊδό ως «μη δημοφιλούς πια, αφού δεν κατάφερε να διώξει το Μαδούρο».

 

Αναδημοσίευση από το ThePressProject.gr

 

Βενεζουέλα: Αλήθειες και (πολλά) ψέματα για τις εκλογές

 

του Άρη Χατζηστεφάνου

 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατηγορήσεις μια χώρα ότι καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών της.

 

Ίσως ο πιο τραγελαφικός όμως ήταν αυτός που χρησιμοποίησε σε τίτλο της η -χρηματοδοτούμενη από την αμερικανική κυβέρνηση- «Φωνή της Αμερικής»: «Ο Μαδούρο» διαβάζαμε λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες «επιχειρεί να ενισχύσει την εξουσία του μέσω εκλογών».

Σε άλλες χώρες αυτό ονομάζεται δημοκρατία. Για τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης όμως, είναι, όπως φαίνεται, συνώνυμο της δικτατορίας.

Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις Τσάβες και Μαδούρο το έχουν «παρακάνει» με τις εκλογές. Η εκλογική διαδικασία της Κυριακής ήταν η 26η που έχει πραγματοποιηθεί από το 1998, όταν ξεκίνησε το μεγάλο πείραμα της αποκαλούμενης Μπολιβαριανής Επανάστασης. Περίπου 20 εκατομμύρια ψηφοφόροι, δηλαδή, προσέρχονται στις κάλπες σχεδόν 1,2 φορές τον χρόνο.

Προφανώς το ποσοστό του 67,7% που ανακοίνωσε το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο για τον κυβερνητικό συνασπισμό δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ισορροπίες στο εσωτερικό της κοινωνίας της Βενεζουέλας.  

Το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στις κάλπες δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στην πανδημία. Ήταν ένα σαφές μήνυμα που έστελνε μεγάλο τμήμα των παλιών οπαδών του Τσάβες και του Μαδούρο, εκφράζοντας την κόπωση και την αγανάκτηση που αισθάνεται για την κυβερνητική πολιτική και τις δολοφονικές κυρώσεις που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ.

Η τάση αυτή καταγράφεται εδώ και εβδομάδες και στην σημαντική αύξηση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στις οποίες δεν συμμετέχουν πλέον μόνο τα εύπορα προάστια του Καράκας, αλλά και ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

 

Σημαίνουν όμως όλα αυτά ότι οι εκλογές ήταν νόθες;

Όπως ήταν αναμενόμενο, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσαν για άλλη μια φορά να καταγγείλουν τη νομιμότητα της εκλογικής διαδικασίας αρκετές εβδομάδες πριν ανοίξουν οι κάλπες (ό,τι είχε κάνει δηλαδή και ο Ντόναλντ Τραμπ για τις αμερικανικές εκλογές). Για νοθεία μίλησε φυσικά και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, ο οποίος με ανάλογες ψευδείς κατηγορίες είχε στηρίξει το πρόσφατο πραξικόπημα εναντίον του Έβο Μοράλες στη Βολιβία.

Οι συγκεκριμένες καταγγελίες θα μπορούσαν φυσικά να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν πολύ εύκολα με την αποστολή διεθνών παρατηρητών. Για άλλη μια φορά όμως, οι ισχυρότερες χώρες της Δύσης απέρριψαν το αίτημα του Μαδούρο, που τις καλούσε να στείλουν ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.

Συγκεκριμένα, οι Βρυξέλλες έθεσαν ως όρο να καθυστερήσει η εκλογική διαδικασία, κάτι που θα αποτελούσε παραβίαση του συντάγματος της Βενεζουέλας που ορίζει ότι οι εκλογές έπρεπε να διεξαχθούν μέχρι το τέλος της χρονιάς προκειμένου να αντικατασταθούν τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης.

 

Δεκάδες κόμματα ελάχιστοι ψηφοφόροι

Το δεύτερο σημαντικό επιχείρημα των διεθνών μέσων ενημέρωσης ήταν ότι η εκλογική διαδικασία ήταν εκ προοιμίου άκυρη, καθώς την μποϊκοτάρει η αντιπολίτευση. Η συγκεκριμένη διατύπωση όμως είναι τόσο γενικόλογη ώστε καθίσταται ψευδής. Στις εκλογές της Κυριακής είχαν δηλώσει συμμετοχή 107 κόμματα και 14.400 υποψήφιοι, που χωρίστηκαν σε πέντε βασικά πολιτικά μπλοκ.

Η δεξιά μάλιστα εκπροσωπούνταν από τρία μπλοκ: το πρώτο συσπείρωνε τα κόμματα Venezuela First, Popular Will και United Venezuela. Στο δεύτερο συμμετείχαν τα κόμματα MAS, NUVIPA, ProCiudadanos και UPP89, ενώ με μορφή κοινής παράταξης κατέβηκαν σε αρκετές επαρχίες και τα κόμματα Democratic Action, COPEI, Progressive Advance, El Cambio και Cambiemos.

Στα αριστερά του πολιτικού φάσματος συναντάμε το κυβερνητικό μπλοκ του PSUV (συμμετέχουν: United Socialist Party PSUV plus PPT, Tupamaro, SV, PODEMOS, UPV, ORA, MEP και APC), ενώ σε κοινό ψηφοδέλτιο κατέβηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα μαζί με τη νεοσύστατη Λαϊκή Επαναστατική Εναλλακτική (APR).

Οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που μποϊκοτάρουν τις εκλογές προέρχονται από την παράταξη του επίδοξου πραξικοπηματία Χουάν Γκουαϊδό, αρκετές από τις οποίες στήριξαν ή φέρονται να εμπλέκονται με την απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης, όπως επίσης και με την αποτυχημένη εισβολή μισθοφόρων και την απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μαδούρο.

Το 68% λοιπόν που παρουσιάζει θριαμβευτικά ο Μαδούρο μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τις πραγματικές ισορροπίες στην κοινωνία της Βενεζουέλας, αλλά δεν είναι προϊόν νοθείας. Είναι πρωτίστως αποτέλεσμα της τρομακτικής πολυδιάσπασης που χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια τη δεξιά, σε συνδυασμό με την αποχή της παράταξης του Γκουαϊδό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι δημοσκοπήσεις πριν από τις εκλογές έδειχναν ότι η δημοτικότητα του εκλεκτού της Ουάσιγκτον είχε καταποντιστεί πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Αν συμμετείχε στις εκλογές, ο Γκουαϊδό θα είχε στερήσει από τον Μαδούρο τη δυνατότητα να πανηγυρίζει για σαρωτική νίκη, δεν υπάρχει όμως η παραμικρή ένδειξη ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την επικράτηση του κυβερνητικού συνασπισμού.       

 

Το οριστικό τέλος του Γκουαϊδό

Όσο επίμονη κι εμμονική και αν ήταν όμως η προσπάθεια των μεγαλύτερων μέσων ενημέρωσης να διαβάλλουν την εκλογική διαδικασία, ορισμένοι από τους σοβαρότερους αναλυτές φάνηκε να διαβλέπουν το πολιτικό τέλος του εκλεκτού πολιτικού των ΗΠΑ, πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες.

Ο Γκουαϊδό κινδυνεύει να βρεθεί εκτός πολιτικής πραγματικότητας» σημείωνε το France 24, συνοψίζοντας τις θέσεις αρκετών δημοσιογράφων και αναλυτών σε όλο τον κόσμο.

Στην πραγματικότητα βέβαια, ο πολιτικός θάνατος του Γκουαϊδό είχε επέλθει από τις αρχές Ιουλίου, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ του έδωσε τη χαριστική βολή υποστηρίζοντας ότι έχει χάσει τη δύναμή του.

«Θέλουμε κάποιον που να έχει την υποστήριξη του κόσμου» συμπλήρωσε εν συνεχεία ο Τραμπ, επιβεβαιώνοντας την παλαιά ρήση ότι… σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.

Το νέο σκηνικό που δημιουργείται μετά και τις εκλογές αφήνει εκτεθειμένες τις χώρες, όπως η Ελλάδα, που είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν τον Γκουαϊδό σαν Πρόεδρο της Βενεζουέλας. Ακόμη και αν ο Τζο Μπάιντεν αποφάσιζε να νεκραναστήσει τον άνθρωπο της Ουάσινγκτον στο Καράκας θα χρειαζόταν να δαπανήσει τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο σε έναν πολιτικό στον οποίο η κοινωνία της Βενεζουέλας έχει γυρίσει ολοκληρωτικά την πλάτη.

Μποϊκοτάροντας τις εκλογές, ο Γκουαϊδό κατάφερε να πυροβολήσει και τα δυο του πόδια: από τη μία δεν επέτρεψε να εκφραστεί η πραγματική κριτική προς την ηγεσία του Μαδούρο, ενώ ταυτόχρονα έθεσε τον εαυτό του εκτός του δημοκρατικού πολιτικού σκηνικού.

Η μόνη του ελπίδα να επιστρέψει στα πράγματα είναι μέσα από ένα αιματηρό πραξικόπημα το οποίο, επί του παρόντος, κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να χρηματοδοτήσει. 

 

Αναδημοσίευση από το sputniknews.gr