Συνέντευξη στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Η συνέντευξη με τον Aleksandar Đenić έλαβε χώρα στο φόντο των νέων συγκρούσεων στο Κοσσυφοπέδιο, όταν η αστυνομία του ψευδοκράτους και η αμερικανονατοϊκή κατοχική δύναμη «KFOR» επιτέθηκαν σε Σέρβους διαδηλωτές, οι οποίοι διαμαρτύρονταν ενάντια στην κατάληψη των δημοτικών κτιρίων στους δήμους Βόρεια Μιτρόβιτσα, Λεπόσαβιτς, Ζβέτσαν και Ζούμπιν Πότοκ, μετά τις εκλογές-οπερέτα, που διεξήχθησαν τον Απρίλιο χωρίς την συμμετοχή του κατά πλειοψηφία σερβικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα η συμμετοχή να μην ξεπεράσει το 3,5%.
Η συνέντευξη δημοσιεύεται, ενώ συνέβη το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου με πολλές δεκάδες νεκρούς πρόσφυγες και εκατοντάδες αγνοούμενους. Όλοι τους προέρχονται από χώρες, που έχουν βιώσει τη βία, τον πόλεμο και τα πραξικοπήματα του ΝΑΤΟ, του ίδιου υπεύθυνου για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και την αναζωπύρωση της σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο.
Πείτε μας μερικά πράγματα για το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας.
Το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας (NKPJ) είναι ένα επαναστατικό μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα που ιδρύθηκε στις 30 Ιουνίου 1990. Από την έναρξη των αδελφοκτόνων πολέμων στη Γιουγκοσλαβία και τη διάλυση της πατρίδας μας, το κόμμα έχει επικεντρώσει τις δραστηριότητές του στο σερβικό έδαφος, αν και έχει μέλη και σε άλλες δημοκρατίες που αποτελούσαν τμήματα της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Το NKPJ υποστηρίζει την κατάργηση των υφιστάμενων εκμεταλλευτικών κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί στη Σερβία, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ιδιαίτερα μετά το αντεπαναστατικό πραξικόπημα που πραγματοποιήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2000, και τη δημιουργία του σοσιαλιστικού συστήματος σε πρώτη φάση και την κομμουνιστική αταξική κοινωνία προοπτικά. Ως πεπεισμένοι υποστηρικτές της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας και του διαλεκτικού υλισμού, υποστηρίζουμε ένα αναντίρρητο επιστημονικό γεγονός ότι η πραγματική ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η κατάργηση των ταξικών διακρίσεων και αδικιών και της εκμετάλλευσης της εργασίας των άλλων για το κέρδος μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την αλλαγή του συστήματος στο οποίο ζούμε, δημιουργώντας μια σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος είναι μια επαναστατική διαδικασία την οποία η NKPJ υποστηρίζει πλήρως και είναι έτοιμο να σηκώσει στους ώμους του. Φορέας των προοδευτικών κοινωνικοοικονομικών αλλαγών είναι η εργατική τάξη, η μόνη που εγγυάται την ανάπτυξη και την πρόοδο. Η αστική τάξη είναι ένα παράσιτο που παίρνει τους καρπούς της δουλειάς των άλλων για τον εαυτό της και ως τέτοια πρέπει να φύγει και να εξαφανιστεί από το ιστορικό προσκήνιο. Για να επιτευχθεί αυτό, η εργατική τάξη, σε συμμαχία με την αγροτιά (που έχει τα ίδια συμφέροντα με την εργατική τάξη) και την έντιμη διανόηση, πρέπει να ξεκινήσει τον αγώνα εναντίον της κυρίαρχης τάξης των εκμεταλλευτών, της αστικής τάξης. Στις πρώτες γραμμές των μετώπων του προλεταριάτου, ο αγώνας πρέπει να είναι μια πρωτοπορία, η πιο μαχητική και πιο συνειδητή μονάδα και αναφαίρετο τμήμα της εργατικής τάξης, το επαναστατικό μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα είναι το NKPJ στο έδαφος της Σερβίας και σε όλη την πρώην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.
Το NKPJ βαδίζει στο δρόμο που άνοιξαν οι κλασικοί του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν και ο Στάλιν. Σύμφωνα με αυτό, το NKPJ είναι εξίσου ενάντια στις βλαβερές συνέπειες του ιδεολογικού αναθεωρητισμού και του ρεφορμιστικού οπορτουνισμού, καθώς και του τυχοδιωκτικού υπεραριστερισμού (του οποίου ο μεγαλύτερος επικριτής ήταν ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης και του παγκόσμιου προλεταριάτου – ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν).
Εκτός από τον αγώνα για τον σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική, το NKPJ αγωνίζεται για την ανασυγκρότηση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας στη χώρα μας. Το NKPJ επισημαίνει ότι η σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία στη χώρα μας διαλύθηκε από τον δυτικό ιμπεριαλισμό με τη βοήθεια των υπηρετών του και των εγχώριων αντιγιουγκοσλάβων εθνικιστών, οπότε η ανασυγκρότηση της Γιουγκοσλαβίας θέτει έναν προοδευτικό στόχο που αντιτίθεται στην ιμπεριαλιστική διαδικασία διάλυσης της σοσιαλιστικής μας χώρας και την πρόκληση αδελφοκτόνων εμφυλίων πολέμων στα εδάφη της. Η ανάγκη του αγώνα για την ανασυγκρότηση της Γιουγκοσλαβίας δικαιώνεται από το γεγονός ότι η διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως και ότι συνεχίζεται ακόμα με τη δημιουργία της λεγόμενης ανεξάρτητης δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, η οποία ουσιαστικά είναι μια νατοϊκή επικράτεια στην καρδιά των Βαλκανίων. Ως κομμουνιστές, υποστηρίζουμε την αποκατάσταση της Γιουγκοσλαβίας, όχι μόνο για λόγους σοσιαλιστικού πατριωτισμού (επειδή η Γιουγκοσλαβία ήταν το πρώτο κράτος στη χώρα μας όπου νίκησε η επανάσταση και όπου η εργατική τάξη ήρθε στην εξουσία), αλλά και επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο ενιαίος γιουγκοσλαβικός χώρος αποτελεί εμπόδιο στα επιθετικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, καθώς και την ιστορική τάση προς τη βέλτιστη λύση για τη ζωή και την ευημερία όλων των γιουγκοσλαβικών λαών και των εθνικών μειονοτήτων.
Το NKPJ έχει τη νεολαϊκή του πτέρυγα, η Ένωση Κομμουνιστικής νεολαίας Γιουγκοσλαβίας (SKOJ), η οποία αντιπροσωπεύει την πρωτοπορία ή την ηγετική μονάδα των νέων εργατών, αγροτών, φοιτητών και μαθητών λυκείου. Η SKOJ είναι επίσημο μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικής Νεολαίας (WFDY) – διάδοχος της πρώην Διεθνούς Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Το NKPJ αντιτίθεται κατηγορηματικά στην ένταξη της Σερβίας σε ένα κάτεργο λαών της Ευρώπης – την Ευρωπαϊκή Ένωση και τάσσεται υπέρ της εξαφάνισης αυτού του αντιδραστικού ιμπεριαλιστικού δημιουργήματος που έχει ως σκοπό να αφήσει τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι και τους φτωχούς φτωχότεροι. Επίσης, το NKPJ αντιτίθεται ρητά στη συμμετοχή της Σερβίας στο ΝΑΤΟ, την ιμπεριαλιστική χείρα που μάχεται ενάντια στους λαούς, τα έθνη και τις χώρες του κόσμου που αγαπούν την ελευθερία.
Ποια είναι η αιτία των νέων συγκρούσεων στο Κοσσυφοπέδιο;
Το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας (NKPJ) καταδίκασε έντονα τη βίαιη εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων των αλβανικών φιλοϊμπεριαλιστικών αρχών της Πρίστινα στα κτίρια των δήμων Ζβέτσαν, Λεπόσαβιτς και Ζούμπιν Πότοκ, προκειμένου να επιτραπεί η είσοδος σε αυτούς στους δημάρχους που έλαβαν την εξουσία τους σε παράνομες εκλογές που μποϊκοτάρισε η πλειοψηφία του σερβικού πληθυσμού στους τρεις αυτούς δήμους του Κοσσυφοπεδίου.
Το NKPJ καταδικάζει έντονα τον βάναυσο ξυλοδαρμό πολιτών που προσπάθησαν να αποτρέψουν τη βίαιη εισβολή στα κτίρια των τριών αυτών δήμων από την αστυνομία του Κοσσυφοπεδίου, η οποία έριξε δακρυγόνα στους παρευρισκόμενους και παρενέβη με ωμότητα. Το NKPJ πιστεύει ότι οι υποτιθέμενες καταδίκες της βίαιης επέμβασης της αστυνομίας από τους εκπροσώπους των χωρών του Quinte (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο) είναι εντελώς ψευδείς και ξεδιάντροπες. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι οι αρχές των Κουίσλινγκ στην Πρίστινα θα τολμούσαν να επέμβουν βίαια στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων χωρίς την προηγούμενη άδεια των ιμπεριαλιστών αφεντικών τους από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες.
Τα τελευταία γεγονότα στη νότια σερβική επαρχία δείχνουν για πολλοστή φορά ότι πρόκειται για μια περιοχή υπό την κατοχή του δυτικού ιμπεριαλισμού, που έχει κλαπεί από τη Σερβία.
Ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη σύγκρουση;
Ο δυτικός ιμπεριαλισμός είναι η αιτία της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Η σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία είχε πολλές αντιφάσεις, αλλά υπήρχε μια σοσιαλιστική και κυρίαρχη χώρα. Ήταν μη ανεκτή για τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ηγήθηκαν πολιτικών διαίρεσης και κυριαρχίας. Υποστήριξαν την τρομοκρατία στο Κοσσυφοπέδιο επειδή ήθελαν να καταλάβουν σερβικό έδαφος. Σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν μια βάση στο Μπόντστιλ και αυτή η βάση σε 48 ώρες μπορεί να συγκεντρώσει 48.000 στρατιώτες.
Από τις 9 Ιουνίου 1999, η νότια σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων βρίσκεται υπό την κατοχή της καθηλωτικής στρατιωτικής πυγμής του δυτικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ, και οι Σέρβοι που ζουν σε αυτή την περιοχή έχουν γίνει πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Εκείνη την ημέρα υπογράφηκε η λεγόμενη “Συμφωνία του Κούμαν”, με την οποία ξεκίνησε η κατοχή του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων από το ΝΑΤΟ μετά την επίθεση των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (24 Μαρτίου – 10 Ιουνίου). Με την υπογραφή αυτής της συμφωνίας, ο γιουγκοσλαβικός στρατός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Κοσσυφοπέδιο και την εξουσία στο έδαφος αυτό ανέλαβε ο τρομοκρατικός φιλοϊμπεριαλιστικός “Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου”, ενώ το ΝΑΤΟ δημιούργησε τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στα Βαλκάνια, το ” Μποντστιλ”.
Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες ασκούν συνεχείς πιέσεις στο Βελιγράδι να αναγνωρίσει επίσημα την ανεξαρτησία του ψευδεπίγραφου “κράτους του Κοσσυφοπεδίου”, στις οποίες οι κομμουνιστικές και αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις του κόσμου αντιτίθενται ολόψυχα και απαιτούν να τερματιστεί άμεσα αυτή η οπισθοδρομική πράξη που στρέφεται ενάντια στην ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία, η οποία πραγματοποιείται για χάρη των επεκτατικών στόχων του μεγάλου κεφαλαίου.
Το NKPJ επισημαίνει ότι το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια είναι αναφαίρετο και αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας και ότι οι Σέρβοι εκεί είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας που υφίστανται διακρίσεις από τις αλβανικές αυτονομιστικές αρχές της Πρίστινα. Το NKPJ απαιτεί να αποχωρήσουν αμέσως τα κατοχικά στρατεύματα του ΝΑΤΟ από τη νότια σερβική επαρχία και να επιστρέψει στη σύνθεση της μητέρας πατρίδας της, της Σερβίας.
Δεν θα υπάρξει κανένας κοινωνικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, καμία πρόοδος ή οικονομική ευημερία όσο το ΝΑΤΟ κρατά τα Βαλκάνια υπό κατοχή.
Δολοφόνοι του ΝΑΤΟ, φύγετε από τη Σερβία! Έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια! Τα Βαλκάνια ανήκουν στα βαλκανικά έθνη!
Πιστεύετε ότι η αναζωπύρωση της σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο σχετίζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Το καθεστώς μαριονέτα στο Κοσσυφοπέδιο δεν μπορεί να λάβει καμία απόφαση χωρίς τις ΗΠΑ. Οι νέες εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο σχετίζονται με την πίεση του δυτικού ιμπεριαλισμού προς τη Σερβία. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να βρούμε συσχετισμούς με την Ουκρανία, επειδή η αιτία για τα προβλήματα είναι ίδια – ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ποια είναι η θέση της σερβικής κυβέρνησης σε σχέση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια;
Επίσης, η κυβέρνησή μας έχει καλές σχέσεις με την Κίνα και χάρη στην επιβίωση των σοσιαλιστικών υποδομών της στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είχαμε καλά αποτελέσματα κατά του COVID στη Σερβία. Επίσης, η κυβέρνησή μας έχει καλές διπλωματικές σχέσεις με άλλες σοσιαλιστικές και προοδευτικές χώρες. Ο δυτικός ιμπεριαλισμός ασκεί μεγάλη πίεση στην κυβέρνησή μας να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο και να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Η κυβέρνησή μας δεν μπόρεσε να το κάνει, επειδή αυτή η θέση δεν είναι δημοφιλής στη χώρα μας. Ο λαός μας ξέρει τι σημαίνει κατοχή και δυτικός ιμπεριαλισμός.
Δυστυχώς, όμως, στη Σερβία υπάρχει μια φιλοϊμπεριαλιστική κυβέρνηση. Η νατοϊκή συμμαχία απέτυχε να κάμψει την αντίσταση του γιουγκοσλαβικού λαού με την εγκληματική της επίθεση, αλλά χρησιμοποιώντας προδότες, στις 5 Οκτωβρίου 2000, πέτυχαν τους στόχους και τις αξιώσεις τους. Από τότε, μέχρι σήμερα, τα καθεστώτα μαριονέτες του Κοστούνιτσα και του Τζίντζιτς τότε, καθώς και του Μπόρις Τάντιτς, του Ντάτσιτς και του Βούτσιτς, ήρθαν και έφυγαν. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των καθεστώτων είναι ότι λειτουργούσαν υπό την καθοδήγηση των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον. Η SR Γιουγκοσλαβία, μετά την επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου, προσχώρησε σε οργανισμούς όπως το MMF και η Παγκόσμια Τράπεζα, η Εταιρική Σχέση για την Ειρήνη, δηλαδή το πρώτο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ, και στη συνέχεια άρχισε να χρεώνεται στους δυτικούς πιστωτές, ενώ από την άλλη πλευρά, ο εγχώριος χρηματοπιστωτικός τομέας καταστράφηκε. Τα καθεστώτα-μαριονέτες άρχισαν να “εργάζονται” για να φέρουν τη Σερβία πιο κοντά στην ιμπεριαλιστική οντότητα, την ΕΕ, που λειτουργεί προς το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου και αποτελεί φυλακή για τα έθνη. Σύμφωνα με αυτή την πολιτική, η Σερβία αποβιομηχανοποιήθηκε και τα εργοστάσια, τα οποία οι εργαζόμενοι δημιουργούσαν επί δεκαετίες στον σοσιαλισμό, καταλήφθηκαν και παραδόθηκαν σε εγχώριους μεγιστάνες και στο ξένο κεφάλαιο. Οι ορυκτοί και φυσικοί πόροι ξεπουλήθηκαν σχεδόν στο μηδέν. Η υγειονομική περίθαλψη καταστράφηκε συστηματικά και κάθε χρόνο οι ιδιωτικές υπηρεσίες προτιμώνται έναντι των κρατικών. Η γνώση μετατρέπεται σε εμπόρευμα και η ακραία εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης ξεκινά με την υιοθέτηση της διακήρυξης της Μπολόνια το 2006. Το κράτος της Σερβίας και του Μαυροβουνίου υπέγραψε ένα έγγραφο που επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιεί τους δρόμους χωρίς περιορισμούς και επίσης να απαλλάσσεται πλήρως από κάθε ευθύνη. Όπως ζητήθηκε από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, η Σερβία δημιούργησε ένα νέο σύνταγμα το 2006, το οποίο ολοκλήρωσε την αποκατάσταση του καπιταλισμού, καταργώντας την κυριαρχία επί της δημόσιας περιουσίας και της δημόσιας ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, ενώ από την άλλη πλευρά, νομιμοποίησε τη ληστεία του λαού με τις ιδιωτικοποιήσεις και τη χρήση των προτύπων της ΕΕ, που έφερε την κυριαρχία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Επίσης, με αυτό το σύνταγμα, το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια απέκτησαν πιο χαλαρό καθεστώς, καθώς και η Αυτόνομη Επαρχία της Βοϊβοντίνα, γεγονός που δημιούργησε μια νέα ευκαιρία για τη δημιουργία νέων δορυφόρων του ιμπεριαλισμού και την περαιτέρω διάσπαση της χώρας μας. Η ΣΔ Γιουγκοσλαβίας υποτίθεται ότι θα αποτελούσε τον πυρήνα για την αναδημιουργία της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, αλλά με το στημένο δημοψήφισμα του 2006, με τη βοήθεια ενός καθεστώτος μαριονέτας στο Μαυροβούνιο, υπό την ηγεσία του Μίλο Τζουκάνοβιτς, η ΣΔ Γιουγκοσλαβίας διαλύθηκε, γεγονός που εντάσσεται στη συνέχεια της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που αποσκοπεί στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Μια από τις τελευταίες φάσεις της διάλυσης της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας έγινε από τα φιλοϊμπεριαλιστικά καθεστώτα του Ντάτσιτς και του Βούτσιτς, που υπέγραψαν τη συμφωνία των Βρυξελλών, η οποία δίνει περισσότερη ανεξαρτησία στο Κοσσυφοπέδιο.
Η Σερβία έχει πιο ανεξάρτητη πολιτική και κυριαρχία από τους γείτονές μας, αλλά η κυβέρνησή μας είναι φιλοϊμπεριαλιστική και φιλοδυτική.