Η υποκρισία ενός “εθνικού πένθους”

“Εθνικό πένθος” κήρυξε η υπηρεσιακή κυβέρνηση με τη σύμφωνη προφανώς γνώμη των κομμάτων.

Εθνικό πένθος, γιατί;

Οι μετανάστες, για την πολιτική τάξη που κυβερνά, αλλά και για μια σημαντική μερίδα συμπολιτών μας είναι “εισβολείς”. Από πότε η “απόκρουση” των εισβολέων και ο συνακόλουθος χαμός τους, θα έπρεπε να βυθίζει τη χώρα σε πένθος;

Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη ισχυρίζονταν ότι η μετανάστευση αντιμετωπίζεται αν κάνουμε τη ζωή των μεταναστών κόλαση στην Ευρώπη. Να μην έχουν να φάνε και να πιούνε. να τους φαίνεται η χώρα προέλευσής τους, “παράδεισος” σε σχέση με αυτό που θα συναντήσουν εδώ. Πράγματι, στα βάθη της Μεσογείου, η κόλαση έγινε πραγματικότητα. Γιατί πενθούν;

Οι ίδιοι που έλεγαν ότι “η φύλαξη των συνόρων από τους μετανάστες δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν έχουμε απώλειες, αν δεν έχουμε νεκρούς”, σήμερα δικαιώθηκαν. Δεκάδες νεκροί και πολλές εκατοντάδες αγνοούμενοι – πνιγμένοι. Δεν είναι υποκριτικό να πενθούν;

Όσοι φωτογραφίζονται στο φράχτη του Έβρου, και δηλώνουν ότι ο φράχτης “είναι η προστασία των συνόρων της πατρίδας μου”, τη στιγμή που η πατρίδα είναι Νατοϊκό προτεκτοράτο, η εθνική ασφάλεια είναι σουρωτήρι από τη CIA και τη Μοσάντ, και ολόκληρη η χώρα έχει γίνει τουριστικό μπουρδέλο για τον πλούσιο Ευρωπαίο και Αμερικανό, γιατί ακριβώς πενθούν; Τα σύνορα καλώς προστατεύτηκαν από τους φτωχούς μελαμψούς, η πατρίδα καλώς εκποιείται στους πλούσιους λευκούς.

Η Συρία ισοπεδώθηκε και λεηλατήθηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ που ήθελαν να ανατρέψουν μια μη φιλική προς αυτούς κυβέρνηση. Η Λιβύη πήγε αιώνες πίσω, αναβίωσαν τα σκλαβοπάζαρα, άνθρωποι πουλιούνται ως σκλάβοι, επειδή Γαλλία και ΗΠΑ θέλησαν να βάλουν χέρι στα πετρέλαιά της και να ανατρέψουν τον Καντάφι. Η Ελλάδα συναίνεσε και υποστήριξε. Και στη Συρία και στη Λιβύη. Γιατί πενθεί για τα αποτελέσματα της πολιτικής της;