του Βασίλη Σουλιώτη
συνέχεια του πρώτου και δεύτερου μέρους

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται ο δημόσιος διάλογος (ενίοτε και πολεμική) ο οποίος αναπτύσσεται εκείνη την περίοδο πάνω στις θέσεις των δύο ιστορικών. Η εργασία ολοκληρώνεται με ορισμένα συμπεράσματα και παρατηρήσεις για το ζήτημα της έννοιας του έθνους ιδωμένο από μια ιστορικό υλιστική σκοπιά που κατανοεί το έθνος ως κατασκευή. Η τελευταία αυτή έννοια εδώ δεν γίνεται αντιληπτή με ιδεαλιστικούς όρους αλλά σαν ένας όρος που κυρίαρχο στοιχείο της είναι οι υλικοί όροι διαμόρφωσης του έθνους και υπό αυτή την έννοια η αναγνώριση ενός ιστορικού συνεχούς μέσα στο οποίο η συνείδηση διαμορφώνεται από το εκάστοτε κοινωνικό-ταξικό γίγνεσθαι και όχι το αντίστροφο. 

του Βασίλη Σουλιώτη
συνέχεια του πρώτου και δεύτερου μέρους

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται ο δημόσιος διάλογος (ενίοτε και πολεμική) ο οποίος αναπτύσσεται εκείνη την περίοδο πάνω στις θέσεις των δύο ιστορικών. Η εργασία ολοκληρώνεται με ορισμένα συμπεράσματα και παρατηρήσεις για το ζήτημα της έννοιας του έθνους ιδωμένο από μια ιστορικό υλιστική σκοπιά που κατανοεί το έθνος ως κατασκευή. Η τελευταία αυτή έννοια εδώ δεν γίνεται αντιληπτή με ιδεαλιστικούς όρους αλλά σαν ένας όρος που κυρίαρχο στοιχείο της είναι οι υλικοί όροι διαμόρφωσης του έθνους και υπό αυτή την έννοια η αναγνώριση ενός ιστορικού συνεχούς μέσα στο οποίο η συνείδηση διαμορφώνεται από το εκάστοτε κοινωνικό-ταξικό γίγνεσθαι και όχι το αντίστροφο. 

του Βασίλη Σουλιώτη

συνέχεια του πρώτου μέρους

Μέρος Β'

Ο Αντώνης Λιάκος κάνει μια διμερή διχοτόμηση στις θεωρίες για το έθνος κατά την οποία οι πρώτες αφορούν αυτή της εθνικής αφύπνισης των οποίων πυρήνας τους υπήρξε ο ιστορικισμός της γερμανικής ιστορικής σχολής και ο γερμανικός ρομαντισμός. Πρόκειται όπως ο Λιάκος αναφέρει για τον τρόπο που το ίδιο το έθνος ορίζει τον εαυτό του, «αποτελούν το είδωλο μέσα από το οποίο το έθνος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του» . Σύμφωνα με αυτές τις αντιλήψεις, τα έθνη αποτελούν μια πραγματικότητα που υφίσταται διαχρονικά και που κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και προϋποθέσεις αποκτά «ενεργητικό ιστορικό ρόλο» . Οι θεωρίες αυτές αποτελούν ταυτόχρονα κομμάτι της εθνοποιητικής διαδικασίας καθώς δεν περιγράφουν μόνο μια ιστορική διαδικασία αλλά στην πραγματικότητα την παράγουν και μετατρέπονται από ιστορία σε έναν ιδεολογικό μηχανισμό ο οποίος παίζει το δικό του ρόλο στην κατασκευή της εθνικής ταυτότητας.

του Βασίλη Σουλιώτη

Δημοσίευση εργασίας σε τρία μέρη 

Μέρος Α'

[...] Η εργασία αυτή έτσι τελικά θέτει δύο στόχους. Αυτό που τελικά θεωρήθηκε από τον υποφαινόμενο, ως το πλέον σημαντικό ήταν η ανάδειξη και η παρουσίαση των δύο βασικότερων θεωριών που έρχονταν σε αντιπαράθεση. Η πρώτη ήταν αυτό καθαυτό το ιστορικό σχήμα του Σβορώνου για το ελληνικό έθνος και τις προϋποθέσεις γέννησης του ενώ η δεύτερη αφορά τις θέσεις του Αντώνη Λιάκου πάνω στο ζήτημα αλλά και την κριτική του στάση πάνω στο έργο του έλληνα ιστορικού. Δεύτερο στόχο της παρούσας εργασίας αποτελεί η παρουσίαση των βασικότερων τοποθετήσεων που γίνονται μέσα από την αρθρογραφία καθώς κρίθηκε αδύνατον να μην γίνει μια αναφορά στα υπόλοιπα θέματα τα οποία ανοίγονται από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες της συζήτησης. Η εργασία αυτή κλείνει με την κατάθεση ορισμένων προσωπικών συμπερασμάτων και παρατηρήσεων εκ μέρους του υποφαινόμενου τα οποία επιδιώκουν να προσδιορίσουν την ουσία της διαφοροποίησης στις θεωρίες των Σβορώνου και Λιάκου. [...]

[...] Ο παρών τόμος, Η Ελλάδα στο Λάκκο των Λεόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συγκεντρώνει έξι πρωτοποριακά κείμενα, των Νίκου Ζαχαριάδη, Ηλία Ηλιού, Γιάννη Ιμβριώτη, Νίκου Κιτσίκη, Δημήτρη Μπάτση, και Δημοσθένη Σ. Στεφανίδη, τα οποία δημοσιεύθηκαν κατά την περίοδο 1945-1962. Συνθέτουν μοναδικό υπόδειγμα για τη δημιουργική μελέτη των σχέσεων ανάμεσα σε εκείνη την κρίσιμη μεταπολεμική περίοδο και στη σημερινή Δυστοπία: εντός-«Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης» πτώχευση της Ελλάδας και ενεργητική ηγεμονία, ακόμα και επί τα «Αριστερά», του τυφλού δόγματος «Δεν υπάρχει Εναλλακτική» (ΤΙΝΑ). [...]

του Δημήτρη Καλτσώνη

αν. καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου

Πάντειο Πανεπιστήμιο

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 12/6/2019

Η κλιμάκωση της επιθετικότητας της κυβέρνησης Ερντογάν συνεχίζεται. Κάποιοι μίλησαν, μάλλον όχι εντελώς αβάσιμα, για κίνδυνο νέων Ιμίων. Πώς η χώρα μας μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα; Πώς, αν υπάρξουν νέα Ίμια δεν θα έχουμε την ίδια κατάληξη, δηλαδή την αναγνώριση μιας ακόμη “γκρίζας ζώνης” ή ακόμη χειρότερα μια νέα εθνική συμφορά;

Άμεσα, νομίζω, απαιτείται νηφαλιότητα και σταθερότητα. Οι σπασμωδικές κινήσεις, πολλώ δε μάλλον οι κραυγές και οι λεονταρισμοί κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποφύγουμε το δίπολο “συνθηκολόγηση ή πολεμική σύγκρουση” με την Τουρκία. [...]

του Βασίλη Λιόση

Ο Άγγελος Αναστασιάδης, ο ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, είναι γνωστός για τη βαθιά θρησκευτική του πίστη. Σχεδόν σε όλες τις δηλώσεις του επικαλείται τον Θεό και την Παναγία. Αν η Εθνική κερδίζει είναι θέλημα Θεού. Αν χάνει, ομοίως. Με απόλυτο σεβασμό σε όποιον πιστεύει, θα πρέπει ο Αναστασιάδης και όποιος συμμερίζεται τις απόψεις του να θέσουν μερικά ερωτήματα στον εαυτό τους: Γιατί ο Θεός και η Παναγία να παρακολουθούν ποδόσφαιρο; Και γιατί να παίρνουν αποφάσεις για το αν θα κερδίσει η Εθνική Ελλάδας, η Εθνική Αγκόλας και η Εθνική Αζερμπαϊτζάν; Προσπαθούν, άραγε, οι ανώτερες δυνάμεις να δώσουν ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα με τα κόρνερ, τα δοκάρια, τις ντρίμπλες και τα σουτ μπανάνα;