του Δημήτρη Καλτσώνη

αν. καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου

Πάντειο Πανεπιστήμιο

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 4/10/2019

Καθώς έχουμε απομακρυνθεί από το 1974, είναι πολύ σημαντικό να επανέλθει το Κυπριακό στην πραγματική του βάση. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και επειδή, δεδομένης της μεταβολής του διεθνούς περιβάλλοντος, η ουσία του προβλήματος συχνά συγκαλύπτεται. Το ζήτημα είναι ότι το 40% ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Επομένως, το Κυπριακό δεν επιτρέπεται να εγκλωβίζεται στο τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - ΝΑΤΟ. Η διεθνής κοινότητα είναι η μόνη κατάλληλη να επιληφθεί του θέματος.  Βέβαια πρέπει να υπολογίζεται πάντοτε με ρεαλισμό η κατάσταση. Το κύρος του ΟΗΕ έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες ενώ πάντοτε, εκ των πραγμάτων, εμφιλοχωρούσαν στις αποφάσεις του σκοπιμότητες.

Η προσφυγή της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί υπό προϋποθέσεις να ανοίξει νέους δρόμους. Η προσφυγή έχει ως βασική επιδίωξη την επαναβεβαίωση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Αυτό θα πρέπει πρωτίστως να σημαίνει απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων και στρατευμάτων, απελευθέρωση και επανένωση στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ωστόσο, υπό τη μορφή αυτή δεν είναι δυνατό να προωθείται μια συνομοσπονδία, ένα προτεκτοράτο τύπου Βοσνίας, μια συγκόληση κρατιδίων, που θα είναι αιωνίως ευάλωτα και υποτελή στις ξένες παρεμβάσεις όπως ουσιαστικά προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. [...]

του Δημήτρη Καλτσώνη

αν. καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου

Πάντειο Πανεπιστήμιο

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 4/10/2019

Καθώς έχουμε απομακρυνθεί από το 1974, είναι πολύ σημαντικό να επανέλθει το Κυπριακό στην πραγματική του βάση. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και επειδή, δεδομένης της μεταβολής του διεθνούς περιβάλλοντος, η ουσία του προβλήματος συχνά συγκαλύπτεται. Το ζήτημα είναι ότι το 40% ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Επομένως, το Κυπριακό δεν επιτρέπεται να εγκλωβίζεται στο τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - ΝΑΤΟ. Η διεθνής κοινότητα είναι η μόνη κατάλληλη να επιληφθεί του θέματος.  Βέβαια πρέπει να υπολογίζεται πάντοτε με ρεαλισμό η κατάσταση. Το κύρος του ΟΗΕ έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες ενώ πάντοτε, εκ των πραγμάτων, εμφιλοχωρούσαν στις αποφάσεις του σκοπιμότητες.

Η προσφυγή της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί υπό προϋποθέσεις να ανοίξει νέους δρόμους. Η προσφυγή έχει ως βασική επιδίωξη την επαναβεβαίωση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Αυτό θα πρέπει πρωτίστως να σημαίνει απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων και στρατευμάτων, απελευθέρωση και επανένωση στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ωστόσο, υπό τη μορφή αυτή δεν είναι δυνατό να προωθείται μια συνομοσπονδία, ένα προτεκτοράτο τύπου Βοσνίας, μια συγκόληση κρατιδίων, που θα είναι αιωνίως ευάλωτα και υποτελή στις ξένες παρεμβάσεις όπως ουσιαστικά προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. [...]

Ανακοίνωση του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού (Π.Α.Κ.Σ.)

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας την πολιτική της υποταγής στων ευρωατλαντισμό που υπηρέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ετοιμάζεται να υποδεχτεί το γεράκι του αμερικάνικου ΥΠΕΞ Μαϊκ Πομπέο, δίνοντας του κυριολεκτικά γη και ύδωρ. Όπως έχει προαναγγελθεί, η επίσκεψη Πομπέο στοχεύει στην ανανέωση κι επέκταση της “Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” μεταξύ Ελλάδας – ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα θα είναι νέες αμερικανονατοικές βάσεις στη χώρα και ακόμη πιο βαθιά πρόσδεση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς.

του Βασίλη Λιόση

Δόθηκε στη δημοσιότητα το νέο πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ που σηματοδοτεί την από εδώ κι έπειτα πορεία του μετά την εκλογική του ήττα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας συνήθισε στις κυβιστήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια, οπότε καμία εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί η όποια φαινομενική στροφή του σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, αν αυτές βέβαια περιέχονται στην πρόσφατη πολιτική του διακήρυξη. Εντούτοις, αν δεν θέλουμε να καταθέσουμε μία αποσπασματική κριτική για το προαναφερθέν ντοκουμέντο, οφείλουμε να πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Και να πιάσουμε το νήμα από την αρχή σημαίνει να απαντήσουμε σε δύο κομβικά ερωτήματα: Από τι καθορίζεται η φύση ενός κόμματος και τι κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; [...]

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 7ης Ιουλίου του 2019 μια κατάσταση με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά διαμορφώνεται στην πολιτική ζωή της χώρας. Τη σοσιαλφιλελεύθερη – διαχειριστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, διαδέχτηκε η ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική έκφραση της αστικής τάξης που εκφράζεται μέσα από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. [...]

Απάντηση του ΔΣ του συλλόγου ΔΕΠ του Παντείου Πανεπιστημίου στην επιστολή της Υπ.Παιδείας κας Κεραμέως και στα προτεινόμενα μέτρα μεταρρύθμισης της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα

Αθήνα, 16/9/2019

[...] Το ΔΣ του συλλόγου ΔΕΠ του Παντείου Πανεπιστημίου αντιτάσσεται στη λογική της ολοένα και μεγαλύτερης υποβάθμισης του ακαδημαϊκού χαρακτήρα των ΑΕΙ και μετατροπής τους σε παίγνια της αγοράς και των ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων. Αντιτάσσεται στην άμεση (μέσω διδάκτρων) ή έμμεση (μέσω περικοπών και έλλειψη επαρκούς φοιτητικής μέριμνας) μεταφορά των βαρών στις οικογένειες των φοιτητών. Αντιτάσσεται σε αντιδημοκρατικές και συγκεντρωτικές μεθόδους διακυβέρνησης των πανεπιστημίων και στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που θυμίζει τις πλέον σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της χώρας και του πανεπιστημίου. Το πανεπιστημιακό άσυλο συνιστά κατάκτηση της  ελληνικής κοινωνίας σε συνάρτηση με την ιστορία της και συμβάλει στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και στον κοινωνικο-πολιτικό χαρακτήρα των πανεπιστημίων. Ως γνωστόν, το υπάρχον πλαίσιο δεν εμποδίζει την παρέμβαση των αστυνομικών αρχών όταν τελούνται εγκλήματα.

Το ΔΣ επαναλαμβάνει την πάγια ομόφωνη θέση του υπέρ της αναβαθμισμένης δημόσιας, δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης. Μόνο αυτή μπορεί να εξασφαλίζει στα παιδιά του ελληνικού λαού πρόσβαση στην επιστημονική και κοινωνική εξέλιξη και να συμβάλλει στην πρόοδο, ανάπτυξη και ευημερία της χώρας.

του Βασίλη Λιόση

Κάνοντας ζάπινγκ «έπεσα» σε δυο εκπομπές. Η μία αφορούσε τον Μάη του ’68 και η άλλη το Next TopModel. Παρακολούθησα γύρω στη μισή ώρα από την κάθε εκπομπή και κατέληξα να αναπολώ κάτι που δεν έζησα και να αηδιάζω με κάτι που ζω: [...]

του Βασίλη Λιόση

Πλήθος διανοούμενων, αρθρογράφων, πολιτικών και κάθε είδους δημοσιολογούντων, έχουν βαλθεί για δεκαετίες ολόκληρες να μας πείσουν πως η εργατική τάξη έχει αλλάξει δραματικά και ότι βασικές μαρξικές παραδοχές δεν έχουν πλέον υπόσταση. Άυλη εργασία, μη παραγωγή υπεραξίας, καζινοκαπιταλισμός και άλλα, είναι μερικά από τα ιδεολογήματα που υποτίθεται πως αποδεικνύουν την εξαφάνιση ή τη συρρίκνωση της εργατικής τάξης. Η πρόσφατη συζήτηση στην Ελλάδα σχετικά με τα μεσαία στρώματα έχει, εκτός των άλλων, και αυτή τη στόχευση: να μην συζητάμε για την εργατική τάξη, για το πώς αυτή ορίζεται, τι ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού αποτελεί, πώς ζει, ποιος είναι ο κοινωνικός της ρόλος. [...]