Ακόμη και μετά από 17 μήνες γενοκτονίας στη Γάζα, το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να πάρει σαφή θέση εναντίον της. Η εκλογική του επιτυχία και η είσοδός του στη Bundestag κρύβουν το ζήτημα κάτω από το χαλί και επιβεβαιώνουν την πορεία της ηγεσίας του κόμματος. Σχόλιο του Lukas Mainzer.

μετ. Γ. Παπαδάκης από το perspektive-online.net

Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές αυτής της Κυριακής, το κόμμα της Αριστεράς βρίσκεται σε πραγματικά καλή διάθεση. Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, κατάφερε να διπλασιάσει τα ποσοστά του στη λεγόμενη «Κυριακάτικη δημοσκόπηση». Ενώ πριν από λίγο καιρό φαινόταν αδύνατη η είσοδος του κόμματος στην Μπούντεσταγκ, ορισμένες δημοσκοπήσεις έδειχναν ήδη ότι το κόμμα αγγίζει διψήφιες ποσοστιαίες τιμές. Οι προβλέψεις από το βράδυ της Κυριακής υποθέτουν 8,5% και άρα περίπου 65 έδρες για το κόμμα της Αριστεράς.

Ωστόσο, ο λόγος της ανόδου δεν οφείλεται σε ένα νέο ή πιο πειστικό πρόγραμμα που θα είχε υιοθετήσει το κόμμα για τις πρόωρες εκλογές. Η άνοδος ξεκίνησε με την «πτώση του τείχους προστασίας» στην Μπούντεσταγκ στα τέλη Ιανουαρίου. Όταν το CDU/CSU, μαζί με το AfD, το FDP και το BSW, ψήφισαν υπέρ της περαιτέρω υπονόμευσης του δικαιώματος στο άσυλο, η Αριστερά ήταν το μόνο κόμμα στη Bundestag που αντιτάχθηκε αξιόπιστα στη μετατόπιση προς τα δεξιά. Αυτή η στάση είναι ιδιαίτερα ελκυστική για τους νεότερους και έχει μεγάλη επιτυχία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το TikTok.

Στις τρέχουσες «συζητήσεις για το μεταναστευτικό και την απέλαση», το κόμμα επιδεικνύει σαφές προβάδισμα προς τα έξω. Θέλει να πάρει θέση ενάντια στον ρατσισμό, τις φασιστικές δυνάμεις και τη μετατόπιση προς τα δεξιά που επηρεάζει όλα τα άλλα κόμματα. Αυτό έχει τύχει καλής υποδοχής, ακόμη και από ανθρώπους που μέχρι πρόσφατα μπορεί να έβλεπαν την πολιτική τους στέγη στους Πράσινους ή το SPD. Ωστόσο, το κόμμα της Αριστεράς εξακολουθεί να μην παίρνει σαφή θέση σε ένα ζήτημα που είναι σήμερα σημαντικό για πολλούς στη διεθνή αριστερά.

Σιωνιστές στο κόμμα

Εδώ και 17 μήνες, η κατεχόμενη από το Ισραήλ Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται στο έλεος ενός άνευ προηγουμένου πολέμου. Η εκδίωξη εντείνεται και στη Δυτική Όχθη. Όλοι οι Παλαιστίνιοι, πολλές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αναγνωρισμένοι ερευνητές μιλούν πλέον για γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας – ακόμη και η αγγλόφωνη Wikipedia. Μεταξύ των διεθνών αριστερών έως σοσιαλιστικών κομμάτων, ή σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και μεταξύ των πράσινων κομμάτων, γίνεται φυσικά λόγος για γενοκτονία. Θέση παίρνει και η κοινοβουλευτική ομάδα της ΕΕ «Η Αριστερά», στην οποία συμμετέχει το κόμμα της Αριστεράς.

Και το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλιστικό στο πρόγραμμά του; Ακόμη και μετά από 10 μήνες, δεν μπορεί να βρει ακόμη μια σαφή κομματική γραμμή. Μεμονωμένα μέλη του κόμματος ή περιφερειακές ενώσεις συμμετέχουν σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη, εφιστώντας την προσοχή στο ζήτημα και απαιτώντας συνέπειες. Αλλά δεν υπάρχει σαφής στάση του κόμματος.

Αντιθέτως, υπάρχουν άτομα στο κόμμα που έχουν εντελώς αντίθετες θέσεις. Η Αριστερά ποτέ δεν πήρε κριτική στάση απέναντι στο σιωνισμό, αντίθετα, τον προωθούσε μάλιστα για πολλά χρόνια. Τα αντίθετα ρεύματα στο κόμμα σχετικά με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη είναι σήμερα πιο ορατά στα συνέδρια του κόμματος από ό,τι ήταν για πολύ καιρό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι χλιαροί συμβιβασμοί που αποσκοπούν στην ειρήνευση και των δύο πλευρών, αλλά παρ’ όλα αυτά οδηγούν σε παραιτήσεις ή διαγραφές από το κόμμα.

Η Αριστερά θέλει να παραμείνει φιλοκυβερνητική

Φυσικά, πρόκειται για κάτι περισσότερο από τις μάχες για όρους όπως γενοκτονία ή απαρτχάιντ. Το γερμανικό κράτος συνδέει στενά τις προσπάθειές του να συμφιλιωθεί με το παρελθόν μετά το Ολοκαύτωμα και τον σημερινό «αγώνα κατά του αντισημιτισμού» με τη δέσμευση προς το ισραηλινό κράτος. Αυτό βρίσκει υποστήριξη σε όλα τα αστικά κόμματα, από το AfD μέχρι τους Πράσινους. Αυτό παρατηρήθηκε επίσης πρόσφατα στις ψηφοφορίες για τα λεγόμενα ψηφίσματα κατά του αντισημιτισμού. Εκεί, το κόμμα της Αριστεράς απείχε δύο φορές σύμφωνα με την εσωτερική διαίρεση του κόμματος.

Το «δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει» που εκφράζεται σε ομιλίες ή έγγραφα θέσεων της Bundestag, ή το «αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοάμυνα» που διατυπώθηκε από τη Χάιντι Ράιχινεκ κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης γενοκτονίας, είναι ένα χέρι στην κρατική λογική. Μόνο υπό τη σημαία της λογικής του κράτους θα ήταν εξ αρχής δυνατός ένας συνασπισμός με το SPD και τους Πράσινους. Η Αριστερά ξεκαθαρίζει έτσι ότι οι δικές της σιωνιστικές δυνάμεις μπορούν να παραμείνουν στο κόμμα, παρά όλες τις φρικαλεότητες του Ισραήλ. Μια σαφής δέσμευση για την Παλαιστίνη θα έθετε σε περαιτέρω κίνδυνο τη φήμη του κόμματος της Αριστεράς στα «κόμματα του κέντρου».

Η εκλογική επιτυχία στηρίζει την πορεία του κόμματος

Εκτός όμως από τα μέλη του κόμματος, ποιος είναι ο ρόλος του εκλογικού σώματος; Αν και οι φιλοσιωνιστικές φωνές εντός της γερμανικής αριστεράς είναι δυνατές, είναι μάλλον περιθωριακές στο σύνολο της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι το σημερινό ή το νέο εκλογικό σώμα του κόμματος της Αριστεράς βρίσκεται σε αντίθεση με το SPD και τους Πράσινους. Με μια ξεκάθαρη πορεία, το κόμμα θα αποστασιοποιηθεί επίσης από την τρέχουσα ρατσιστική διέγερση κατά των Παλαιστινίων και την ποινικοποίηση των διαμαρτυριών τους. Αλλά δεν το κάνει αυτό.

Το πώς οι χιλιάδες νέοι υποστηρικτές του κόμματος της Αριστεράς αισθάνονται πραγματικά για την Παλαιστίνη μένει φυσικά να το δούμε. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές: οι ηγέτες του κόμματος θα αισθάνονται δικαιωμένοι στην τρέχουσα πορεία τους χάρη στην εκλογική επιτυχία. Η Αριστερά δεν θέλει να δημιουργήσει προβλήματα με τους Σιωνιστές. Πρέπει να ανεχτεί τη γενοκτονία και τους υποστηρικτές της.