του Δημήτρη Καλτσώνη
Η καταστροφή, καρπός της μείωσης των δαπανών για την προστασία των δασών, του περιβάλοντος, γενικότερα των κοινωνικών δαπανών, συμπλήρωμα του νεοφιλελεύθερου δόγματος των ιδιωτικοποιήσεων, ξανάφερε το νου μου, όχι αναίτια, τα λόγια του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998):
“Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.”
